Padogobius bonelli

gatunek ryb z rodziny babkowatych

Padogobius bonelli – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny babkowatych (Gobiidae)[3].

Padogobius bonelli[1]
(Bonaparte, 1846)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Podgromada

nowopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Nadrząd

kolcopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Podrząd

babkowce

Rodzina

babkowate

Rodzaj

Padogobius

Gatunek

Padogobius bonelli

Synonimy
  • Padogobius panizzae (Berg, 1931)
  • Gobius bonelli (Bonaparte, 1846)
  • Gobius fluviatilis (Nardo, 1824)
  • Gobius fluviatilis (Valenciennes, 1837)
  • Gobius martensii (Günther, 1861)
  • Padogobius martensii (Günther, 1861)
  • Padagobius martensi (Günther, 1861)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Występowanie edytuj

Naturalnie występuje w południowej Szwajcarii, w północnych Włoszech, południowej Słowenii i w zlewni chorwackich rzek Zrmanja[2] i Krka[3]. Żyje w małych ciekach o bystrym nurcie, tuż przy żwirowym lub kamienistym dnie[2][3], na wysokości do 400 m n.p.m. Na południe od Alp spotykany także w większych jeziorach. Poza naturalnym zasięgiem występowania uważany jest za gatunek inwazyjny. Został introdukowany do Tybru, Mignone i wielu mniejszych rzek w środkowych Włoszech, gdzie przyczynia się do spadku populacji babki włoskiej (Padogobius nigricans)[2].

Zachowanie edytuj

P. bonelli jest bardziej agresywny w zachowaniu niż babka włoska. Między gatunkami dochodzi do rywalizacji o miejsca pod budowę gniazda, a także o pokarm. W odniesieniu do P. nigricans gatunek cechuje wyższa płodność, dłuższy okres tarła, większa tolerancja na czynniki abiotyczne, a także bardziej ubogacona dieta[4].

Dojrzewa płciowo po pierwszym roku życia. Tarło zaczyna się, gdy temperatura wody osiągnie około 20 °C, zazwyczaj od kwietnia do lipca. W okresie tym wykazuje terytorializm. Samice składają kleiste jaja w norkach między kamieniami, muszlami lub w gęstej roślinności. Po złożeniu jaj mogą przystąpić do tarła ponownie. Samce z kolei opiekują się ikrą do momentu wylęgu. W okresie godowym i podczas ochrony gniazda zdolne są do wydawania dźwięków[3].

Morfologia edytuj

Babka ta osiąga długość do 8,6 cm (samice 7,5 cm). Cechuje się brakiem kanałów linii nabocznej głowowej. Ma dwie płetwy grzbietowe, z czego druga z jednym promieniem twardym i 9–11, zazwyczaj 10, miękkimi. Kręgosłup tworzy 28–29 kręgów[3].

Zagrożenia i ochrona edytuj

IUCN uznaje P. bonelli za gatunek najmniejszej troski (LC) od 2006. Wcześniej, od 1996, zaliczany był do kategorii gatunków bliskich zagrożenia. Tam, gdzie występuje, jest dość powszechny. Trend populacji ogólnie stabilny, jedynie lokalnie malejący. Jako główne zagrożenia wymienia się intensywny pobór wody z rzek i jezior, w których występuje, i ich nadmierne zanieczyszczenie[2]. Gatunek wymieniony w załączniku III do konwencji berneńskiej[5].

Przypisy edytuj

  1. Padogobius bonelli, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e J. Freyhof, Padogobius bonelli, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2006, DOI10.2305/IUCN.UK.2006.RLTS.T41541A10495695.en [dostęp 2018-06-27] (ang.).
  3. a b c d e Padogobius bonelli (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp: 2018-06-27]
  4. Laura Pompei, Daniela Giannetto. The non-native goby Padogobius bonelli in the River Tiber, Italy and its effect on the reproductive potential of the native goby, P. nigricans. „Aquatic Invasions”. 11 (1), s. 83–92, 2016. Regional Euro-Asian Biological Invasions Centre – REABIC. DOI: 10.3391/ai.2016.11.1.09. ISSN 1818-5487. (ang.). 
  5. Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk. [dostęp 2018-06-25].