Palazzo Molin a San Basegio

Palazzo Molin a San Basegio
	; Fasada pałacu – widok od strony Canale della Giudecca
Państwo	Włochy
Miejscowość	Wenecja
Adres	Palazzo Molin a San Basegio; Fondamenta delle Zattere; Venezia
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	renesansowy
Kondygnacje	5
Ukończenie budowy	1553
Pierwszy właściciel	ród Molin
	Położenie na mapie Wenecji Palazzo Molin a San Basegio
	Położenie na mapie Włoch Palazzo Molin a San Basegio
	Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej Palazzo Molin a San Basegio
	45°25′51,514″N 12°19′14,599″E/45,430976 12,320722
	Multimedia w Wikimedia Commons

Palazzo Molin a San Basegio – budynek mieszkalny położony w Wenecji, w dzielnicy Dorsoduro nad Canale della Giudecca. Jest przykładem typowej XVI-wiecznej weneckiej kamienicy czynszowej.

Historia edytuj

Palazzo Molin, pochodzący z 1553 roku, jest przykładem XVI-wiecznej kamienicy czynszowej. Jest położony na trapezoidalnej działce o powierzchni około 710 m² w obrębie Fondamenta delle Zattere, Campo San Basegio i Calle del Vento. Posiada niewielki wewnętrzny dziedziniec, zaprojektowany w celu zapewnienia dostępu powietrza i światła dziennego dla 6 apartamentów znajdujących się na każdej z 5 kondygnacji. Najdroższe były apartamenty wychodzące na południe, na Canale della Giudecca (52 dukaty), natomiast najtańsze te, wychodzące na plac San Basegio po stronie północnej (44 dukaty). Różnica w cenie wskazuje na położenie mieszkania w budynku i widok z niego^[1]. Charakterystyczna dla fasady budynku jest duża liczba wielosekcyjnych okien, zamkniętych łukiem i ozdobionych kolumnami w porządku doryckim^[2].

Przypisy edytuj

↑ Giorgio Gianighian. La casa veneziana complessa del Rinascimento: un'invenzione contro il consumo di territorio. „D'une ville à l'autre. Structures matérielles et organisation de l'espace dans les villes européennes (XIIIe-XVIe siècle) Actes du colloque de Rome”. Nr 1. 7, s. 585-587, 1986. Rome: École française de Rome. ISBN 2-7283-0187-5. [dostęp 2016-04-04]. (wł.).
↑ Manfredo Tafuri: Interpreting the Renaissance: Princes, Cities, Architects. New Haven, London: Yale University Press, 2006, s. 255. ISBN 978-0-300-11158-3. (ang.).

[1] Giorgio Gianighian. La casa veneziana complessa del Rinascimento: un'invenzione contro il consumo di territorio. „D'une ville à l'autre. Structures matérielles et organisation de l'espace dans les villes européennes (XIIIe-XVIe siècle) Actes du colloque de Rome”. Nr 1. 7, s. 585-587, 1986. Rome: École française de Rome. ISBN 2-7283-0187-5. [dostęp 2016-04-04]. (wł.).

[2] Manfredo Tafuri: Interpreting the Renaissance: Princes, Cities, Architects. New Haven, London: Yale University Press, 2006, s. 255. ISBN 978-0-300-11158-3. (ang.).

[1]

[2]