Pancerniki typu Florida

Pancerniki typu Florida – pierwsze pancerniki United States Navy, które miały napęd oparty tylko o turbiny parowe. Generalnie były podobne do poprzedniego typu (Delaware), ale były trochę większe i miały nowy rodzaj napędu.

Pancerniki typu Florida
Ilustracja
USS "Florida"
Kraj budowy

 Stany Zjednoczone

Użytkownicy

 US Navy

Stocznia

Brooklyn Navy Yard
New York Shipbuilding Corporation

Wejście do służby

1911

Zbudowane okręty

2

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 21 825 ton

Długość

159 m

Szerokość

26,9 m

Zanurzenie

8,6 m

Prędkość

21 węzłów

Załoga

1001 oficerów i marynarzy

Uzbrojenie

10 dział kalibru 305 mm
16 dział kalibru 127 mm
2 wyrzutnie torpedowe 533 mm

Projekt edytuj

 
Pancernik typu Florida w 1912 roku

Okręty tego typu miały o około 2000 ton większą wyporność w stosunku do swoich poprzedników, ale miały to samo uzbrojenie główne składające się z 10 dział kalibru 305 mm umieszczonych w pięciu dwudziałowych wieżach. Uzbrojenie pomocnicze składało się z dział 127 mm, ale były to działa o długości luf 51 kalibrów (poprzedni typ miał lufy o długości 50 kalibrów). Zwiększona długość pozwalała na osiągnięcie przez pocisk większej prędkości wylotowej[1]. Maszynownia została powiększona, aby można było w niej zmieścić turbiny parowe systemu Parsonsa(inne języki)[2]. Szerokość okrętu zwiększono o 3 stopy co w rezultacie zwiększyło wyporność pancerników o 2000 ton. Jedyną zmianą opancerzenia, w porównaniu z budowanymi uprzednio pancernikami typu Delaware[2], było pogrubienie pancerzy dział kazamatowych, co – wobec braku doświadczenia przy konstrukcji tego typu kadłuba – spowodowało, że skierowane ku przodowi baterie kazamatowe stały się bezużyteczne z wyjątkiem bardzo spokojnego morza i umiarkowanej szybkości.

Dwa pancerniki typu Florida zostały zwodowane w 1910 i 1909 (odpowiednio):

Przebudowa edytuj

Okręty przetrwały cięcia floty, jakie nastały po traktacie waszyngtońskim w amerykańskiej flocie, później zostały zmodernizowane. Kotły opalane węglem zmieniono na opalane ropą. Zainstalowano bąble przeciwtorpedowe, co zwiększyło szerokość do 106 stóp. Dwa kominy zostały połączone w jeden. Zmieniono także maszty okrętów. Wiele dział 127 mm przeniesiono na główny pokład z kazamat, co zwiększyło możliwości ich użycia.

Zakończenie służby edytuj

Ustalenia traktatu londyńskiego spowodowały, że USS "Florida" i USS "Utah" zostały rozbrojone. Wieże artylerii głównej zostały usunięte i pancerniki przerobiono na okręty szkolne dla artylerii przeciwlotniczej. USS "Florida" został zezłomowany, natomiast USS "Utah" został zatopiony 7 grudnia 1941 roku w czasie ataku na Pearl Harbor.

Przypisy edytuj

  1. Friedman, s. 71.
  2. a b Friedman, s. 72.

Bibliografia edytuj

  • Norman Friedman: U.S. Battleships: An Illustrated Design History. ISBN 0-87021-715-1.

Linki zewnętrzne edytuj