Papieskie Kolegium Północnoamerykańskie
Papieskie Kolegium Północnoamerykańskie (łac. Pontificium Collegium Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis, ang. Pontifical North American College) – rzymskokatolicka instytucja edukacyjna w Rzymie, powołana w celu kształcenia i formacji kleryków oraz księży pochodzących ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Australii. Kampus mieści się w pobliżu Watykanu.
| |
 kampus Kolegium | |
| Dewiza |
Firmum est cor meum (Niezłomne jest moje serce) |
|---|---|
| Data założenia |
8 grudnia 1859 |
| Typ |
kościelna |
| Państwo | |
| Adres |
Via del Gianicolo, 14, 00165 Rzym |
| Liczba studentów |
250 |
| Rektor |
ks. Peter Harman |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°53′51,0″N 12°27′33,0″E/41,897500 12,459167
| |
| Strona internetowa | |
Nadzór nad Kolegium sprawuje Konferencja Episkopatu Stanów Zjednoczonych poprzez Radę Gubernatorów składającą się z 15 biskupów, z których każdy reprezentuje jeden z 15 regionów kościelnych, na które podzielone są Stany Zjednoczone. Z ramienia Stolicy Apostolskiej nadzór sprawuje Kongregacja ds. Duchowieństwa.
Papieskie Kolegium Północnoamerykańskie finansowane jest przez amerykańskie i australijskie diecezje oraz przez prywatnych sponsorów.
Historia edytuj
Powstanie kolegium kształcącego amerykańskich księży zaproponował w 1854 arcybiskup westminsterski kard. Nicholas Wiseman. Pomysł ten uzyskał aprobatę papieża Piusa IX.
22 września 1858 Święta Kongregacja Rozkrzewiania Wiary zakupiła były klasztor żeński, będący wówczas koszarami wojsk francuskich, w celu utworzenia w nim instytucji kształcącej amerykańskie duchowieństwo. 7 grudnia 1859 do Kolegium przybyło pierwszych dwunastu studentów. Dzień później nastąpiło oficjalne otwarcie Kolegium pod przewodnictwem abpa Gaetano Bediniego. Pierwszym prorektorem został irlandzki benedyktyn o. Bernard Smith OSB. Od 1860 rektorami są Amerykanie.
25 października 1884 papież Leon XIII nadał instytucji prawa uczelni papieskiej. W maju 1940 Kolegium zostało zamknięte. Wznowiło działalność po zakończeniu II wojny światowej. W 1948 papież Pius XII przekazał Kolegium na własność zajmowane przez nie budynki (dotychczas były one własnością Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, wypożyczoną amerykańskim biskupom). W latach 1946–1953 powstała nowa siedziba Kolegium.
Rektorzy edytuj
- o. Bernard Smith OSB (1859 - 1860)
- ks. William George McCloskey (1860 - 1868)
- ks. Francis Silas Marean Chatard (1868 - 1878)
- ks. Louis Hostelot (1878 - 1884)
- ks. Denis Joseph O’Connell (1885 - 1895)
- ks. William Henry O’Connell (1895 - 1901)
- abp Thomas Francis Kennedy[a] (1901 - 1917)
- ks. Charles O’Hern (1917 - 1925)
- ks. Eugene S. Burke (1925 - 1935)
- bp Ralph Leo Hayes (1935 - 1944)
- abp Martin John O’Connor (1946 - 1964)
- bp Francis Frederick Reh (1964 - 1968)
- bp James Aloysius Hickey (1969 - 1974)
- ks. Harold P. Darcy (1974 - 1979)
- ks. Charles M. Murphy (1979 - 1984)
- ks. Lawrence M. Purcell (1984 - 1990)
- ks. Edwin O’Brien (1990 - 1994)
- ks. Timothy Dolan (1994 - 2001)
- ks. Kevin C. McCoy (2001 - 2005)
- ks. James Francis Checchio (2005 - 2016)
- ks. Peter Harman (2016 - nadal)
Uwagi edytuj
- ↑ biskup od 1907, arcybiskup od 1915
Bibliografia edytuj
- Papieskie Kolegium Północnoamerykańskie. [dostęp 2019-06-01]. (ang.).
- Pontifical North American College. GCatholic. [dostęp 2019-06-01]. (ang.).