Parafia św. Jerzego w Mszanie
Parafia pw. św. Jerzego w Mszanie – rzymskokatolicka parafia w dekanacie jastrzębskim w archidiecezji katowickiej.
.jpg) Kościół pw. św. Jerzego w Mszanie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Mickiewicza 88 |
| Data powołania |
przed XV w. |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
ks. Marceli Rabstein |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie gminy Mszana  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wodzisławskiego  | |
 49°57′59″N 18°31′43″E/49,966389 18,528611
| |
| Strona internetowa | |
Historia parafii edytuj
Nie jest znana dokładna data powstania pierwszego kościoła, a tym samym i parafii. Pierwsza wzmianka o miejscowości Mszana pochodzi z roku 1305. Parafia została po raz pierwszy wymieniona w spisie świętopietrza sporządzonym przez archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa w 1447 pośród innych parafii archiprezbiteratu (dekanatu) w Żorach pod nazwą Mischna[1].
Wtedy to właśnie pobrano w Mszanie 5 groszy świętopietrza. Nie jest znany rok budowy pierwszego mszańskiego kościoła. Prawdopodobnie był pod wezwaniem św. Jerzego. Przetrwał do roku 1709, kiedy to zbudowano kolejny kościół, drewniany, któremu patronował również św. Jerzy. Kościół posiadał dwa dzwony, które zapewne pochodziły z poprzednich kościołów, jeden z roku 1520, drugi z roku 1557. Od XVI w. parafia należała do dekanatu wodzisławskiego[2].
Pod koniec XIX wieku kościół został rozebrany, a zamiast niego, w 1898 r. wybudowano z cegły nowy, który stoi do dnia dzisiejszego. Budowniczym kościoła był ks. Wilhelm Tusker, ówczesny proboszcz w Mszanie, którego grób znajduje się na cmentarzu parafialnym.
W parafii działa Oaza Rodzin, III Zakon św. Franciszka, Zespół Charytatywny, Żywy Różaniec, Dzieci Maryi, Oaza młodzieżowa i liczna grupa ministrantów. W kształtowaniu życia wspólnoty parafialnej aktywną rolę odgrywa Parafialna Rada Duszpasterska. W parafii ukazuje się pismo parafialne pt. „Wiesiadnik”. W kościele, oprócz codziennych Mszy św., odprawiane jest w każdą środę nabożeństwo do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, w każdy czwartek odbywa się adoracja Najświętszego Sakramentu, a w każdą sobotę odmawiany jest Różaniec św. W czasie wielkiego postu w roku 2005 parafia przeżywała Misje Święte prowadzone przez księży ze Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny. Jesienią 2006 roku odbyła się kolejna wizytacja biskupia przeprowadzona przez Metropolitę Katowickiego – księdza arcybiskupa Damiana Zimonia.
W latach 2003–2004 w miejscu starego probostwa wybudowano kaplicę przedpogrzebową, a w 2008 roku dokonano remontu salek katechetycznych.
Proboszczowie edytuj
- ks. Wilhelm Tusker (1885–1924)
- ks. Franciszek Styra (1924–1941)
- ks. Jan Sorek (1941–1942)
- ks. Robert Pucher (1942–1945)
- ks. Robert Szynawa (1945–1948)
- ks. Franciszek Kałuża (1948–1960)
- ks. Tomasz Kalfas (1960–1971)
- ks. Rafał Greiff (1971–1992)
- ks. Alojzy Wyrwalec (1992–2001)
- ks. dr Jacek Wojciech (2001–2009)
- ks. Krystian Gawleński (2009–2016)
- ks. Marceli Rabstein (od 2016)
Księża pochodzący z parafii edytuj
- ks. Józef Sitek (święcenia 1954)
- ks. Józef Marek (święcenia 1975)
- ks. Tadeusz Adamczyk (święcenia 1976)
- ks. Krystian Piechaczek (święcenia 1988)
- ks. Leszek Bednarczyk (święcenia 1989)
- ks. Zbigniew Mizia (święcenia 1990)
- ks. Marek Menżyk (święcenia 2006)
Grupy parafialne edytuj
Oaza, Dzieci Maryi, Trzeci zakon św. Franciszka, Oaza Rodzin, ministranci
Przypisy edytuj
- ↑ Registrum denarii sancti Petri in archidiaconatu Opoliensi sub anno domini MCCCCXLVII per dominum Nicolaum Wolff decretorum doctorem, archidiaconum Opoliensem, ex commisione reverendi in Christo patris ac domini Conradi episcopi Wratislaviensis, sedis apostolice collectoris, collecti. „Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens”. 27, s. 372-373, 1893. Breslau: H. Markgraf. (niem.).
- ↑ Veröffentlichungen aus dem Fürstbischöflichen Diözesan-Archiven zu Breslau. Bd 2. Visitationsberichte der Diözese Breslau. Archidiakonat Oppeln. Breslau: G. P. Aderholz, 1904, s. 7. (łac.).