Partia Demokratyczna (Japonia)
Partia Demokratyczna (jap. 民主党 Minshu-tō) – japońska partia polityczna określana jako centrowa[1]. Powstała jako mała partia i przekształciła się w wielką siłę polityczną. W latach 2009-2012 partia rządząca w Japonii.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia | |
| Data rozwiązania | |
| Ideologia polityczna | |
| Poglądy gospodarcze | |
| Strona internetowa | |
W jej skład wchodzi kilka osób o niejapońskim pochodzeniu m.in. Marutei Tsurunen (radca o fińskim pochodzeniu) i Ren Hō (radczyni, jej ojciec pochodzi z Tajwanu).
Od czasu powstania do 2009 Partia Demokratyczna pozostawała w opozycji. W wyborach parlamentarnych w sierpniu 2009 odniosła zdecydowane zwycięstwo i przejęła władzę od rządzącej przez kilkadziesiąt lat Partii Liberalno-Demokratycznej, a jej lider Yukio Hatoyama objął stanowisko premiera[2][3]. 4 czerwca 2010 na stanowisku lidera partii i szefa rządu (funkcję premiera objął 4 dni później) zastąpił go Naoto Kan[4]. 29 sierpnia 2011 nowym przewodniczącym w drugiej turze głosowania pokonując Banriego Kaiedę został wybrany Yoshihiko Noda[5]. 7 maja 2018 roku połączyła się z Partią Nadziei tworząc Ludową Partię Demokratyczną Jej logo to dwa czerwone koła zachodzące na siebie (dolne jakby bardzo lekko ścięte w dolnej lewej części). Części nachodzące na siebie są białe.
Liderzy Partii Demokratycznej edytuj
 |
Ta sekcja od 2015-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
- Naoto Kan (1998–1999)
- Yukio Hatoyama (1999–2002)
- Naoto Kan (2002–2004)
- Katsuya Okada (2004–2005)
- Seiji Maehara (2005–2006)
- Ichirō Ozawa (2006–2009)
- Yukio Hatoyama (2009–2010)
- Naoto Kan (2010–2011)
- Yoshihiko Noda (2011-2012)
- Banri Kaieda (2012-2014)
- Katsuya Okada (od 2014)
Poparcie edytuj
Izba Reprezentantów edytuj
- 2000 - 127 mandatów na 480
- 2003 - 177 mandatów(
50) - 2005 - 113 mandatów(
64) - 2009 - 308 mandatów( 195)
- 2012 - 57 mandatów( 251)
- 2014 - 73 mandaty( 16)
Izba Radców edytuj
- 1998 - 47 mandatów na 252
- 2001 - 59 mandatów na 247
- 2004 - 82 mandaty na 242
- 2007 - 109 mandatów( 27)
- 2010 - 106 mandatów( 3)
- 2013 - 59 mandatów ( 47)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Kabashima, I. & Steel, G. (2010). Changing Politics in Japan. Cornell University Press, s. 138–9.
- ↑ New PM cements Japan power shift. bbc.co.uk, 16 września 2009. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
- ↑ Hatoyama takes the helm as new centre-left PM. france24.com, 16 września 2009. [dostęp 2011-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)]. (ang.).
- ↑ Naoto Kan becomes Japan's new prime minister. bbc.co.uk, 4 czerwca 2010. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
- ↑ Yoshihiko Noda nowym premierem Japonii. onet.pl, 29 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-29]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Ethan Scheiner, Democracy Without Competition in Japan: Opposition Failure in a One-Party Dominant State, Cambridge: Cambridge University Press, 2006, s. 43, ISBN 978-0-521-84692-9, OCLC 57406081.
- David T Johnson; Franklin E Zimring. The Next Frontier: National Development, Political Change, and the Death Penalty in Asia. Oxford University Press. s. 93. ISBN 978-0-19-988756-9.
- Lucien Ellington (2009). Japan. ABC-CLIO. s. 90
- Kabashima, I. & Steel, G. (2010). Changing Politics in Japan. Cornell University Press, s. 138–9. ISBN 978-1-59884-162-6.
- Alisa Gaunder Routledge Handbook of Japanese Politics. Taylor & Francis. p. 28. ISBN 978-1-136-81838-7.
- Mark Kesselman; Joel Krieger; William Joseph. Introduction to Comparative Politics. Cengage Learning. s. 221. ISBN 1-111-83182-3.
- Jeff Kingston, Contemporary Japan: History, Politics, and Social Change since the 1980s, wyd. 2nd ed, Chichester, West Sussex: John Wiley & Sons, 2013, s. 132, ISBN 978-1-118-31506-4, OCLC 780415808.
- Christopher W. Hughes. Japan's Economic Power and Security: Japan and North Korea. Routledge. p. 16. ISBN 978-1-134-63431-6.