PasComSat
PasComSat (ang. Passive Communication Satellite także ; OV1-8 Orbiting Vehicle 1-8) – amerykański bierny satelita telekomunikacyjny zbudowany w ramach programu satelitów technologicznych Orbiting Vehicle. Zadaniem należącego do USAF satelity było testowanie nowej konstrukcji biernego satelity telekomunikacyjnego. Wyniesiony na orbitę w 1966 roku, PasComSat miał formę rozwijanego balonu z tworzywa sztucznego o średnicy 9 m, którego głównym elementem był szkielet wykonany z aluminiowych prętów.
| |
| Inne nazwy |
OV1-8 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1966-053A |
| Indeks NORAD |
S02324 |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
998 km |
| Apogeum |
1013 km |
| Okres obiegu |
105,2 min |
| Nachylenie |
144,2° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
14 lipca 1966[1] 02:09 UTC |
| Powrót do atmosfery |
4 stycznia 1978 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
10,4 kg |
Budowa i działanie edytuj
Korzystając z doświadczeń wyniesionych z budowy pasywnego eksperymentalnego satelity telekomunikacyjnego Echo 1 USAF zleciło Goodyear Aerospace Corp. budowę satelity mającego formę sferycznego balonu o średnicy 9 metrów wykonanego z cienkiej poliestrowej folii i szkieletu z aluminiowych prętów. Na orbicie balon miał się w pełni rozwinąć dzięki wpompowaniu do jego wnętrza helu. Następnie pod wpływem działania promieniowania UV folia miała ulec rozkładowi, pozostawiając jedynie aluminiowy szkielet[2].
Doświadczenia wyniesione z misji satelity Echo 1, pokazały, że wykorzystanie reflektora w formie balonu powoduje silną interakcję z wiatrem słonecznym, czego skutkiem było systematyczne obniżanie jego orbity. Konstrukcja w formie szkieletu miała uczynić satelitę odpornym na niekorzystne działanie wiatru słonecznego, dzięki czemu jego orbita miała być bardziej stabilna[2].
Misja edytuj
Misja rozpoczęła się 14 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Atlas D wyniosła z kosmodromu Vandenberg satelitę PasComSat na niską orbitę okołoziemską. Wystrzelony satelita otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-063A[3]. Po znalezieniu się na docelowej orbicie nastąpiło prawidłowe rozwinięcie struktury balonu, następnie foliowa powłoka uległa rozkładowi.
Szkielet z prętów aluminiowych charakteryzował się pięciokrotnie większą zdolnością do odbijania fal radiowych niż wcześniej testowana konstrukcja. PasComSat służył do testowania zastosowań telekomunikacyjnych przez ponad 11 lat[2]. Satelita spłonął w górnych warstwach atmosfery 4 stycznia 1978 roku[3].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- * GRID-SPHERE PASSIVE COMMUNICATIONS SATELLITE. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).
- Gunter Krebs: PasComSat. Gunter's Space Page. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).
- Mark Wade: PasComSat OV 1 8. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).
- OV 1-8. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).