Passiflora andina Killip – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie na zachodnich zboczach Andów w Ekwadorze[4].

Passiflora andina
ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

Passiflora andina

Nazwa systematyczna
Passiflora andina Killip
Publ. Field Mus. Nat. Hist., Bot. Ser. 19: 256 1938[3]
Synonimy
  • Rathea floribunda H. Karst.
  • Tacsonia floribunda (H. Karst.) Mast.
  • Tacsonia floribunda (H. Karst.) Sodiro[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Rozmieszczenie geograficzne edytuj

Rośnie endemicznie na zachodnich zboczach Andów w Ekwadorze w prowincji Pichincha[4].

Morfologia edytuj

Pokrój
Zielne, trwałe, nagie liany[5].
Liście
Klapowane, sercowate. Mają 4-7 cm długości oraz 1–1,5 cm szerokości. Całobrzegie, ząbkowane, z ostrym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 15–20 mm. Przylistki są liniowe i mają długość 7–10 mm[5].
Kwiaty
Pojedyncze. Działki kielicha są podłużne, żółtawe i mają długość 4–6 cm. Płatki są liniowo podłużne, żółte lub pomarańczowe, mają długość 6–9 cm[5].
Owoce
Mają jajowaty kształt. Mają 7 cm długości i 4 cm średnicy[5].

Biologia i ekologia edytuj

Występuje w wyższym lesie andyjskim na wysokości 2500–3560 m n.p.m. Gatunek jest znany z dwóch subpopulacji[a][4].

Ochrona edytuj

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Jedyne dwie subpopulacje są zagrożone. Północne siedliska są zagrożone przez wybuch wulkanu Pichincha, natomiast lokalizacja południowa jest zagrożona przez rozprzestrzenianie się pastwisk. Żadna z tych subpopulacji nie znajduje się na obszarach chronionych[4].

Uwagi edytuj

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. a b Passiflora andina Killip. The Plant List. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  4. a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora andina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-11] (ang.).
  5. a b c d Passiflora andina. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).