Patrick McEnroe

tenisista amerykański

Patrick McEnroe (ur. 1 lipca 1966 w Oyster Bay) – amerykański tenisista, zwycięzca French Open 1989 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Patrick McEnroe
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1966
Manhasset

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

1998

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

28 (11 września 1995)

Australian Open

SF (1991)

Roland Garros

3R (1991)

Wimbledon

2R (1991, 1992, 1995)

US Open

QF (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

16

Najwyżej w rankingu

3 (12 kwietnia 1993)

Australian Open

F (1991)

Roland Garros

W (1989)

Wimbledon

QF (1992, 1993)

US Open

QF (1988, 1994)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska panamerykańskie
złoto Indianapolis 1987 gra podwójna

Jest młodszym bratem Johna McEnroe, również tenisisty.

Kariera tenisowa edytuj

Jako junior McEnroe wygrał w roku 1984 wielkoszlemowy turniej French Open, partnerując Luke’owi Jensenowi.

W roku 1988 rozpoczął karierę zawodową, którą zakończył w 1998.

W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour oraz osiągnął 3 finały. W 1991 doszedł do półfinału Australian Open, ponosząc porażkę w 4 setach z Borisem Beckerem.

W grze podwójnej McEnroe wygrał 16 turniejów rangi ATP World Tour, w tym wielkoszlemowy French Open 1989, kiedy to razem z Jimem Grabbem zwyciężyli w pojedynku finałowym z parą Mansur BahramiÉric Winogradsky 6:4, 2:6, 6:4, 7:6. Tegoż samego roku Amerykanin odniósł triumf (z Grabbem) w kończącym sezon turnieju ATP Finals, pokonując w decydującym meczu duet John FitzgeraldAnders Järryd 7:5, 7:6, 5:7, 6:3. McEnroe jest również finalistą 21 innych deblowych turniejów, w tym Australian Open 1991 startując wspólnie z Davidem Wheatonem.

W roku 1993 był w składzie drużyny, która zdobyła Drużynowy Puchar Świata w tenisie ziemnym. W latach 1993–1994 i 1996 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa, startując w deblu i odnosząc na 4 rozegrane mecze 3 zwycięstwa.

W 1987 zdobył z Lukiem Jensenem złoty medal podczas igrzysk panamerykańskich w Indianapolis.

Najwyżej w rankingu singlistów był we wrześniu 1995 roku na 28. miejscu, z kolei w zestawieniu deblistów w kwietniu 1993 został sklasyfikowany 3. pozycji.

Finały w turniejach ATP World Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–3) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 3 marca 1991 Chicago Dywanowa (hala)   John McEnroe 6:3, 2:6, 4:6
Finalista 2. 16 stycznia 1994 Auckland Twarda   Magnus Gustafsson 4:6, 0:6
Finalista 3. 2 października 1994 Bazylea Twarda (hala)   Wayne Ferreira 6:4, 2:6, 6:7(7), 3:6
Zwycięzca 1. 15 stycznia 1995 Sydney Twarda   Richard Fromberg 6:2, 7:6(4)

Gra podwójna (16–21) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 12 lutego 1984 Richmond WCT Dywanowa (hala)   John McEnroe   Kevin Curren
  Steve Denton
7:6, 6:2
Zwycięzca 2. 4 października 1987 San Francisco Dywanowa (hala)   Jim Grabb   Glenn Layendecker
  Todd Witsken
6:2, 0:6, 6:4
Finalista 1. 24 lipca 1988 Schenectady Twarda   Paul Annacone   Alexander Mronz
  Greg Van Emburgh
3:6, 7:6, 5:7
Finalista 2. 21 sierpnia 1988 Cincinnati Twarda   Jim Grabb   Rick Leach
  Jim Pugh
2:6, 4:6
Finalista 3. 3 kwietnia 1989 Miami Twarda   Jim Grabb   Jakob Hlasek
  Anders Järryd
3:6, krecz
Finalista 4. 16 kwietnia 1989 Rio de Janeiro Dywanowa   Tim Wilkison   Jorge Lozano
  Todd Witsken
6:2, 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 10 czerwca 1989 French Open, Paryż Ceglana   Jim Grabb   Mansur Bahrami
  Éric Winogradsky
6:4, 2:6, 6:4, 7:6
Finalista 5. 30 lipca 1989 Waszyngton Twarda   Jim Grabb   Neil Broad
  Gary Muller
7:6, 6:7, 4:6
Zwycięzca 4. 12 grudnia 1989 Londyn Dywanowa (hala)   Jim Grabb   John Fitzgerald
  Anders Järryd
7:5, 7:6, 5:7, 6:3
Finalista 6. 11 marca 1990 Indian Wells Twarda   Jim Grabb   Boris Becker
  Guy Forget
6:4, 4:6, 3:6
Finalista 7. 17 czerwca 1990 Rosmalen Trawiasta   Jim Grabb   Jakob Hlasek
  Michael Stich
6:7, 3:6
Zwycięzca 5. 11 listopada 1990 Wembley Dywanowa (hala)   Jim Grabb   Rick Leach
  Jim Pugh
7:6, 4:6, 6:3
Finalista 8. 27 stycznia 1991 Australian Open, Melbourne Twarda   David Wheaton   Scott Davis
  David Pate
7:6, 6:7, 3:6, 5:7
Zwycięzca 6. 29 września 1991 Bazylea Twarda (hala)   Jakob Hlasek   Petr Korda
  John McEnroe
3:6, 7:6, 7:6
Finalista 9. 20 października 1991 Wiedeń Dywanowa (hala)   Jakob Hlasek   Anders Järryd
  Gary Muller
4:6, 5:7
Zwycięzca 7. 3 maja 1992 Madryt Ceglana   Patrick Galbraith   Francisco Clavet
  Carlos Costa
6:3, 6:2
Finalista 10. 16 sierpnia 1992 Cincinnati Twarda   Jonathan Stark   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
3:6, 6:1, 3:6
Finalista 11. 23 sierpnia 1992 New Haven Twarda   Jared Palmer   Kelly Jones
  Rick Leach
6:7, 7:6, 2:6
Finalista 12. 4 października 1992 Brisbane Twarda (hala)   Jonathan Stark   Steve DeVries
  David Macpherson
4:6, 4:6
Zwycięzca 8. 11 października 1992 Sydney Twarda (hala)   Jonathan Stark   Jim Grabb
  Richey Reneberg
6:2, 6:3
Zwycięzca 9. 8 listopada 1992 Paryż Twarda (hala)   John McEnroe   Patrick Galbraith
  Danie Visser
6:4, 6:2
Finalista 13. 15 listopada 1992 Antwerpia Dywanowa (hala)   Jared Palmer   John Fitzgerald
  Anders Järryd
2:6, 2:6
Finalista 14. 7 lutego 1993 San Francisco Twarda (hala)   Jonathan Stark   Scott Davis
  Jacco Eltingh
1:6, 6:4, 5:7
Finalista 15. 21 marca 1993 Miami Twarda   Jonathan Stark   Richard Krajicek
  Jan Siemerink
7:6, 4:6, 6:7
Zwycięzca 10. 16 maja 1993 Coral Springs Ceglana   Jonathan Stark   Paul Annacone
  Doug Flach
6:4, 6:3
Zwycięzca 11. 13 czerwca 1993 Rosmalen Trawiasta   Jonathan Stark   David Adams
  Andriej Olchowski
7:6, 1:6, 6:4
Zwycięzca 12. 10 października 1993 Sydney Twarda (hala)   Richey Reneberg   Alexander Mronz
  Lars Rehmann
6:3, 7:5
Zwycięzca 13. 16 stycznia 1994 Auckland Twarda   Jared Palmer   Grant Connell
  Patrick Galbraith
6:2, 4:6, 6:4
Finalista 16. 10 kwietnia 1994 Tokio Twarda   Sébastien Lareau   Henrik Holm
  Anders Järryd
5:7, 1:6
Finalista 17. 31 lipca 1994 Toronto Twarda   Jared Palmer   Byron Black
  Jonathan Stark
4:6, 4:6
Zwycięzca 14. 2 października 1994 Bazylea Twarda (hala)   Jared Palmer   Lan Bale
  John-Laffnie de Jager
6:3, 7:6
Finalista 18. 9 października 1994 Tuluza Twarda (hala)   Jared Palmer   Menno Oosting
  Daniel Vacek
6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca 15. 12 lutego 1995 San José Twarda (hala)   Jim Grabb   Alex O’Brien
  Sandon Stolle
3:6, 7:5, 6:0
Finalista 19. 26 marca 1995 Miami Twarda   Jim Grabb   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
3:6, 6:7
Zwycięzca 16. 8 października 1995 Kuala Lumpur Dywanowa (hala)   Mark Philippoussis   Grant Connell
  Patrick Galbraith
7:5, 6:4
Finalista 20. 15 października 1995 Tokio Dywanowa (hala)   Jakob Hlasek   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
6:7, 4:6
Finalista 21. 14 stycznia 1996 Sydney Twarda   Sandon Stolle   Ellis Ferreira
  Jan Siemerink
7:5, 4:6, 1:6

Bibliografia edytuj