Paul Davies (fizyk)

fizyk brytyjski

Paul Charles William Davies (ur. 22 kwietnia 1946) – brytyjski naukowiec: fizyk i astrobiolog, a także pisarz, publicysta i popularyzator nauki, profesor w Arizona State University w Tempe[1], dyrektor BEYOND: Centrum Fundamentalnych Idei w Nauce.

Paul Charles William Davies
ilustracja
Państwo działania

 Wielka Brytania

Data urodzenia

22 kwietnia 1946

profesor
Uniwersytet

Arizona State University

Wcześniej zatrudniony był na uniwersytetach University of Cambridge, University of London, Newcastle University, University of Adelaide i Macquarie University. Davies zajmuje się przede wszystkim kosmologią, kwantową teorią pola i astrobiologią. Jest zwolennikiem podróży w jedną stronę na Marsa. Od 2005 kieruje grupą w projekcie SETI: Post-Detection Science and Technology Międzynarodowej Akademii Astronautyki. Jest przekonany o istnieniu życia pozaziemskiego i możliwości jego dotarcia w przeszłości na Ziemię, zasugerował szukanie jego śladów w ekstremalnych środowiskach takich jak pustynie, słone jeziora czy wulkany[1][2], zaproponował także, że podróż na Marsa, w jedną stronę, może być możliwa do zrealizowania.

Życiorys edytuj

Pochodzenie i wykształcenie edytuj

Davies wychowywał się w Finchley. Uczęszczał do Woodhouse Grammar School(inne języki) i studiował fizykę w University College London, gdzie otrzymał stopień naukowy b. a. w 1967 roku.

W 1970 roku w University College London obronił doktorat, promotorami jego pracy byli Michael J. Seaton(inne języki) i Sigurd Zienau(inne języki). Później kontynuował pracę naukową w University of Cambridge pod okiem Freda Hoyle’a.

Praca naukowa edytuj

Zainteresowania Davisa obejmują fizykę teoretyczną, kosmologię i astrobiologię. Jego badania obejmowały głównie kwantową teorię pola w zakrzywionej czasoprzestrzeni. Jego wyróżniający się wkład obejmuje tak zwany efekt efekt Unruha, zgodnie z którym, obserwator przyspieszający w pustej przestrzeni jest zanurzony w promieniowaniu cieplnym, oraz tak zwany stan próżni Buncha–Daviesa, leżący u podstaw fluktuacji mikrofalowego promieniowania tła, pozostałości po Wielkim Wybuchu. Praca napisana wspólnie ze Stephenem Fullingiem i Williamem Unruhem była pierwszą pracą, w której zasugerowano, że czarne dziury parujące w wyniku efektu Hawkinga tracą masę w rezultacie strumienia ujemnej energii promieniującej do morza otaczającej przestrzeni. Davies zajmował się także problemem strzałki czasu. Był także jedną z pierwszych osób, które propagowały teorię, że życie na Ziemi może pochodzić ze skał Marsa wyrzuconych w wyniku zderzeń z asteroidami i kometami. Podczas swojego pobytu w Australii pomógł utworzyć Australijskie Centrum Astrobiologii.

Davies jest Głównym Badaczem (Principal Investigator) w Centrum Zbieżności Fizyki i Biologii Nowotworów (Center for Convergence of Physical Science and Cancer Biology) w Arizona State University. Jest to częścią programu ustanowionego przez National Institutes of Health's National Cancer Institute w celu zaangażowania fizyków do badań nad nowotworami, które ustanowiło sieć 12 Physical Sciences-Oncology Centers(inne języki)[3][4][5].

Publikacje edytuj

Książki

Davies jest autorem ponad dwudziestu książek, w tym:

  • The Mind of God,
  • Other Worlds,
  • God and the New Physics,
  • The Edge of Infinity,
  • The Runaway Universe,
  • The Cosmic Blueprint,
  • Are We Alone? The Fifth Miracle,
  • The Last Three Minutes; tytuł nawiązuje do książki The First Three Minutes Stevena Weinberga z 1977,
  • Superforce,
  • The Accidental Universe,
  • About Time (odbiór tej książki jest jednym z przewodnich wątków powieści Erlenda Loe Naiwny.Super)
  • How to Build a Time Machine.

Polskie wydania

W Polsce wydano co najmniej 10 książek Daviesa, z udziałem co najmniej siedmiu wydawnictw (stan na kwiecień 2023)[6]:

  1. 1985: Fale grawitacyjne, tłum. Marcin Kubiak, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, ISBN 83-0106266-5.
  2. 1995: Ostatnie trzy minuty, tłum. Piotr Amsterdamski, Warszawa: Wydawnictwo CiS, ISBN 83-8545850-6.
  3. 1996: Plan Stwórcy: naukowe podstawy racjonalnej wizji świata, tłum. Marek Krośniak, Kraków: Znak, ISBN 83-7006427-2.
  4. 1996: Bóg i nowa fizyka, tłum. Piotr Amsterdamski, Warszawa: Cyklady, ISBN 83-8685903-2.
  5. 2002: Czas: niedokończona rewolucja Einsteina, tłum. Leszek Kallas, Warszawa: Prószyński i S-ka, ISBN 83-7255070-0.
  6. 2008: Kosmiczna wygrana: dlaczego Wszechświat sprzyja życiu, tłum. Bogumił Bieniok i Ewa L. Łokas, Prószyński i S-ka, ISBN 978-83-7469904-4.
  7. 2013: Milczenie gwiazd: poszukiwania pozaziemskiej inteligencji, tłum. Urszula i Mariusz Seweryńscy, Warszawa: Prószyński Media, ISBN 978-83-7839457-0.
  8. 2013: Kosmiczny projekt. Twórcze zdolności przyrody w porządkowaniu wszechświata, tłum. Aleksandra Bielaczyc, Kraków: Copernicus Center Press, ISBN 978-83-7886019-8.
  9. 2020: Demon w maszynie. Jak ukryte sieci informacji wyjaśniają tajemnicę życia, tłum. Tomasz Lanczewski, Kraków: Copernicus Center Press, ISBN 978-83-7886525-4.
  10. 2022: Co pożera wszechświat? I inne zagadki kosmosu, tłum. Tadeusz Chawziuk, CC Press, ISBN 978-83-7886625-1.

Davies był też jednym z redaktorów pracy zbiorowej Duch w atomie. Dyskusja o paradoksach teorii kwantowej; współredaktor: Julian Brown, tłum. Piotr Amsterdamski, CiS, 2006, ISBN 83-8545859-X.

Nagrody edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b James Morgan: Alien life 'may exist among us'. bbc.co.uk, 2009-02-16. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
  2. The search for aliens should start on Earth not outer space, says scientist. telegraph.co.uk, 2010-01-25. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
  3. Center for Convergence of Physical Science and Cancer Biology. (ang.).
  4. Paul Davies: Cancer can teach us about our own evolution. 18 listopada 2012. (ang.).
  5. Paul Davies: Cancer from a physicist's perspective: a new theory of cancer. New Scientist, 19 czerwca 2013. (ang.).
  6. Na podstawie katalogu Biblioteki Narodowej, katalogi.bn.org.pl [dostęp 2021-07-20].

Linki zewnętrzne edytuj