Wikipedia

Paweł Dudziński (duchowny)

polski duchowny katolicki, teolog, heraldyk

Paweł Dudziński (ur. 6 stycznia 1964 w Warszawie) – polski prezbiter rzymskokatolicki, teolog, heraldyk, przewodniczący Komisji Heraldycznej[1].

Paweł Dudziński
Doktor nauk humanistycznych
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1964
Warszawa

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Archidiecezja warszawska

Prezbiterat

1988

Życiorys edytuj

Ukończył w 1988 Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie. Magister teologii w zakresie historii sztuki chrześcijańskiej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie (1988). Pracę magisterską poświęcił heraldyce kościelnej[2].

Uczestniczył w wystawie Ars Heraldica zorganizowanej przez PTH w 1995 w Muzeum Niepodległości w Warszawie.

W 2005 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, pracę poświęcił heraldyce kościelnej[3].

Wskazany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, objął z dniem 21 października 2008 r. funkcję przewodniczącego Komisji Heraldycznej przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji.

29 grudnia 2022 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o odwołanie dra Pawła Dudzińskiego ze składu Komisji Heraldycznej[4].

Działalność naukowo-dydaktyczna edytuj

Od 2006 do 2016 roku wykładowca na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie:

  • w latach 2006–2007 pracownik naukowo-dydaktyczny w Instytucie Nauk Historycznych UKSW
  • w latach 2007–2014 adiunkt w Instytucie Nauk Historycznych UKSW
  • w latach 2014–2016 starszy pracownik naukowy w Instytucie Nauk Historycznych (Katedra Nauk Pomocniczych Historii) UKSW.[5]

W roku 2014 wszczął przewód habilitacyjny, przerwany na własny wniosek. W roku 2016 podjął drugą próbę uzyskania stopnia doktora habilitowanego na podstawie osiągnięcia naukowego w postaci monografii autorskiej: „Ma być kruk w herbie” zagadnienie symboliki godła herbowego i kultury heraldycznej[6]. Postępowanie zakończyło się w roku 2021 utrzymaniem w mocy uchwały odmawiającej nadania stopnia doktora habilitowanego, decyzją Prezydium Rady Doskonałości Naukowej[7].

Działalność projektowa edytuj

Jest autorem i współautorem wielu projektów symboli kościelnych i samorządowych, zrealizowanych przed powołaniem na stanowisko Przewodniczącego Komisji Heraldycznej, jak i w trakcie sprawowania tej funkcji w latach 2008–2015.

Zaprojektował herby osób duchownych i instytucji kościelnych:

Opracował wzory symboli dla jednostek samorządowych:

Zaprojektował godło Piastowskiego Towarzystwa Tenisowego. Brał udział w konkursach na godło Polskiego Towarzystwa Heraldycznego i „Baron de Montfarts International Heraldic Art Prize”, organizowanej przez Federation Genealogique et Heraldique de Belgique. Uczestniczył także we wstępnych pracach nad polskim herbem państwowym i herbem województwa mazowieckiego[potrzebny przypis].

Przynależność organizacyjna edytuj

Od 1988 członek Polskiego Towarzystwa Heraldycznego. W latach 1997–2004 i 2010–2014 Członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Heraldycznego.

Autor książek edytuj

  • Alfabet heraldyczny, wydawnictwo, Bertelsmann Publishing, Warszawa 1997, ISBN 83-7129-476-X.
  • Współczesna heraldyka i zwyczaje heraldyczne w Kościołach chrześcijańskich, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2007, ISBN 83-7181-483-6.
  • Heraldyka kościelna, [w:] Wielka księga heraldyki (Alfred Znamierowski), Świat Książki, Warszawa 2008, ISBN 83-247-0100-1.
  • Fryz heraldyczny w zespole klasztornym w Lądzie nad Wartą: próba analizy historycznej i heraldycznej, Towarzystwo Salezjańskie, Ląd [Piła] 2012, ISBN 83-88517-52-X.
  • „Ma być kruk w herbie...” Zagadnienia symboliki godła herbowego i kultury heraldycznej, Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Kalisz 2016, ISBN 978-83-62689-45-3.

Autor artykułów edytuj

  • Logo czy herb? Dylematy współczesnej emblematyki kościelnej. [w:] Polska heraldyka kościelna – tradycja i współczesność, Kraków 2007.
  • Herb miasta Kolbuszowej: przyczynek do prac Komisji Heraldycznej przy MSWiA. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego”, T. IX (XX), DiG, Warszawa 2010, ISSN 1230-803X.
  • Napoleońskie herby Polaków, w dwusetną rocznicę nadań, [w:] Z dziejów wojskowości polskiej, red. Dariusz Milewski, Kraków 2011, ISBN 978-83-7269-331-0.
  • Stan prac nad polską współczesną heraldyką samorządową – działalność Komisji Heraldycznej przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego”, t. 11 (22), DiG, Warszawa 2013, ISSN 1230-803X.
  • Barwa kaliszan na tle narodowej tradycji munduru wojewódzkiego. [w:] Polonia Maior Orientalis. Studia z dziejów Wielkopolski wschodniej, T. 2, 2015, ISSN 2392-0106.
  • Z dziejów Orła odrodzonej Rzeczypospolitej. [w:] Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, nr 2(9), 2018, ISSN 2354-0435.

Odznaczenia edytuj

W grudniu 2019 roku ks. dr Paweł Dudziński odznaczony został przez kard. Kazimierza Nycza, arcybiskupa metropolitę warszawskiego, godnością kościelną Rochettum et Mantolettum – przywilejem rokiety i mantoletu w kolorze czarnym, przyznawanym w uznaniu za pracę dla parafii i diecezji[14][15].

Kontrowersje edytuj

Zarzut nieprawidłowości w działalności Komisji Heraldycznej

W roku 2014 do Ministra Administracji i Cyfryzacji skierowany został list członków Zespołu Nauk Pomocniczych Historii i Edytorstwa przy Komitecie Nauk Historycznych PAN w sprawie nieprawidłowości w działalności Komisji Heraldycznej. Podniesione w piśmie zarzuty dotyczyły braku przejrzystości oraz obiektywizmu praktyk i procedur. Wskazano na zaistnienie konfliktu interesów w sytuacji projektowania symboli przez członków, pełniących jednocześnie funkcję ich opiniowania. W szczególności dotyczyło to osoby Pawła Dudzińskiego, jako przewodniczącego Komisji Heraldycznej. Wnioskowano o rekonstrukcję Komisji dla odzyskania przez nią opinii instytucji obiektywnej i wiarygodnej. Pismo podpisało 15 naukowców skupionych przy ZNPHiE[16].

Działalność projektową Paweł Dudziński zadeklarował zawiesić dopiero w roku 2015[17], po zwróceniu się przez Ministra Administracji Cyfryzacji do Komisji Heraldycznej z wnioskiem o podjęcie uchwały sankcjonującej jednoznaczny nakaz wyłączenia się autorów projektów z udziału w pracach Komisji Heraldycznej. Uchwała przyjęta została przez Komisję Heraldyczną na posiedzeniu 13 marca 2015 r.[2]

Zarzut plagiatu w dorobku naukowym

Zarzut plagiatu w dorobku naukowym dra Pawła Dudzińskiego podnoszony był dwukrotnie. Po raz pierwszy w toku postępowania habilitacyjnego w roku 2014. Z uwagi na dwie negatywne recenzje habilitant na własny wniosek wycofał się z procedury habilitacyjnej. Kolejny raz pojawił się w postępowaniu wszczętym w roku 2016, w ramach którego negatywne recenzje dorobku naukowego przygotowali dr hab. Paweł Stróżyk prof. UAM[18] oraz prof. dr hab. Wojciech Strzyżewski (UZ). Wskazano wielokrotne przypadki zapożyczeń fragmentów istniejących tekstów, a nawet treści znajdujących się na portalu wykop.pl[19], bez odnotowania ich wykorzystania w publikacjach. Dodatkowo dr hab. Edward Skibiński, prof. UAM, przekazał procedującej Radzie Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie informację o kolejnych 9 zapożyczeniach z prac innych autorów publikowanych w Internecie[20]. 11 grudnia 2017 r. Rada Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych UKSW w Warszawie podjęła uchwałę w sprawie odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie historia ks. dr Pawłowi Dudzińskiemu[21].

Z uwagi na wniesione w styczniu 2018 r. odwołanie Centralna Komisji ds. Stopni i Tytułów uchyliła w czerwcu 2019 roku uchwałę Rady Wydziału NHiS UKSW i przekazała postępowanie do dalszego procedowania Radzie Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. 12 listopada 2019 r. Rada Dyscypliny Historia UMK w Toruniu podjęła uchwałę o odmowie nadania stopnia doktora habilitowanego[22]. Uchwała została utrzymana w mocy decyzją Prezydium Rady Doskonałości Naukowej z dnia 31 maja 2021 r.[23]

Z uwagi na brak formalno-prawnych działań wobec Przewodniczącego Komisji Heraldycznej ze strony uprawnionych organów administracji państwowej portal jakiznaktwoj.pl uruchomił w październiku 2022 r. Licznik ks. Dudzińskiego.[24] Licznik ma odliczać dni od daty roztrzygnięcia Prezydium Rady Doskonałości Naukowej do dnia, w którym ks. dr Paweł Dudziński przestanie pełnić funkcję Przewodniczącego Komisji Heraldycznej.

Na podstawie treści pozyskanych z portalu jakiznaktwoj.pl dziennik Rzeczpospolita opublikował 12 grudnia 2022 r. artykuł informujący, iż „najważniejszym ciałem zajmującym się heraldyką kieruje osoba, której dwukrotnie nie udało się uzyskać habilitacji z powodu oskarżeń o plagiat”[25].

29 grudnia 2022 r. minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. dr hab. Piotr Gliński wystąpił do ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Mariusza Kamińskiego z wnioskiem o odwołanie dra Pawła Dudzińskiego ze składu Komisji Heraldycznej. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że „podejrzenie popełnienia plagiatu jest zarzutem, który godzi w dobre imię Komisji i utrudnia wypełnianie przez nią ustawowych zadań”[26].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Komisja Heraldyczna (strona archiwalna).
  2. ↑ a b Zasady heraldyki kościelnej była heraldyce kościelnej, promotor: ks. dr Andrzej Luft, recenzent: ks. dr Józef Warzeszak (1988).
  3. ↑ Współczesna heraldyka i zwyczaje heraldyczne w Kościołach chrześcijańskich (promotor ks. prof. dr hab. Janusz Zbudniewek; recenzenci: ks. dr hab. Kazimierz Łatak, prof. UKSW; prof. dr hab. Stefan Kuczyński). Praca opublikowana. Wydawnictwo DiG. Warszawa 2007, t. 1, s. 461, t. 2 (ilustracje), s. 256.
  4. ↑ Aleksander Bąk, Boże młyny mielą powoli… [online], jakiznaktwoj.pl, 3 lutego 2023 [dostęp 2023-02-03] (pol.).
  5. ↑ Autoreferat, Załącznik 2 do Wniosku w postępowaniu habilitacyjnym, Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów, Wniosek nr 1-L-7406-2016 z dn. 8 czerwca 2106 r., ck.gov.pl.
  6. ↑ Paweł Dudziński, „Ma być kruk w herbie” zagadnienie symboliki godła herbowego i kultury heraldycznej, Wydawnictwo Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Kalisz 2016, s. 352, ISBN 978-83-62689-45-3.
  7. ↑ Rozstrzygnięcie Prezydium Rady Doskonałości Naukowej z dnia 31 maja 2021 r., rdn.gov.pl.
  8. ↑ Diecezja Kaliska ma herb, Opoka 21 marca 2017, opoka.news.
  9. ↑ Bp Tadeusz Lityński ustanowił herb diecezji, Gość Niedzielny, 26 listopada 2020 gosc.pl.
  10. ↑ Herb księdza biskupa prof. dr hab. Tadeusz Pikusa, diecezja drohiczyńska.
  11. ↑ Nasze starania o pozyskanie herbu rozpoczęły się w 2006 roku. Niestety nie udało nam się uzyskać pozytywnej opinii Komisji Heraldycznej działającej przy Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji. Projekty Herbów składane do zaopiniowania również zostały negatywnie ocenione. Dopiero w 2013 roku projekt, gdy zaprosiliśmy do współpracy Księdza Pawła Dudzińskiego otrzymaliśmy pozytywną opinię Komisji Heraldycznej i Ministra Administracji i Cyfryzacji, Insygnia gminy, 30 maja 2016, nowepiekuty.pl.
  12. ↑ Insygnia, „Milanówek Miasto-ogród” [dostęp 2018-09-03] (pol.).
  13. ↑ Gmina Miasto Pruszków, Herb Pruszkowa [online], pruszkow.pl [dostęp 2018-09-03] (pol.).
  14. ↑ Kapłani Archidiecezji Warszawskiej odznaczeni godnościami kościelnymi [online], archwwa.pl [dostęp 2022-10-18] (pol.).
  15. ↑ Ks. dr Paweł Ryszard Dudziński [online], jakiznaktwoj.pl [dostęp 2022-10-17] (pol.).
  16. ↑ Pismo Przewodniczącego Zespołu Nauk Pomocniczych Historii i Edytorstwa przy Komitecie Nauk Historycznych PAN do Ministra Administracji i Cyfryzacji z dn. 4 grudnia 2014 r., [w:] „Studia Źródłoznawcze. Commentationes” 2015, Tom 53, cejsh.icn.edu.pl.
  17. ↑ „Standardy wypracowane przez moich poprzedników wprawdzie przewidują aktywność członków Komisji w zakresie projektowania symboliki samorządowej, niemniej aby zakończyć pasmo bezpodstawnych pomówień ze strony przedstawicieli środowiska naukowego, zawiesiłem działalność na tym polu. Rezygnując z tej aktywności, niestety utraciłem możliwość pogłębiania wiedzy o realiach współcześnie kreowanej heraldyki, zmieniających się oczekiwaniach samorządów i lokalnych społeczności, warunkach przeprowadzania kwerend będących podstawą merytoryczną uzasadnienia, a także zdolność weryfikowania argumentów przytaczanych przez projektantów.” – Paweł Dudziński: Autoreferat, Postępowanie habilitacyjne w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie: historia, Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów, 2016, ck.gov.pl.
  18. ↑ Dr hab. Paweł Stróżyk, prof UAM, Opinia o dorobku i aktywności naukowej ks. dr. Pawła Dudzińskiego i jego osiągnięciu habilitacyjnym pt. „Ma być kruk w herbie…” Zagadnienie symboliki godła herbowego i kultury heraldycznej – Postępowanie awansowe – Paweł Ryszard Dudziński, Numer wniosku 1-L-7406-2016, plik: Recenzja 3, ck.gov.pl.
  19. ↑ W swojej recenzji Paweł Stróżyk odniósł się do wpisu z wykop.pl, ale jest to w rzeczywistości kopia artykułu opublikowanego pierwotnie 14 maja 2013 na portalu wpolityce.pl autorstwa Pawła Korsuna.
  20. ↑ Uzasadnienie Uchwały nr 4-2019/2020 Rady Dyscypliny Historia z dnia 12 listopada 2019 r. w sprawie odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie historia, wnh.umk.pl.
  21. ↑ Uchwała 346/XII/2017 Rady Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie z dn. 11 grudnia 2017 r.
  22. ↑ Uchwała nr 9-2019/2020 z dnia 21 stycznia 2020 r. w sprawie wyrażenia negatywnej opinii dotyczącej odwołania dra Pawła Dudzińskiego od Uchwały nr 4-2019/2020 Rady Dyscypliny Historia z dnia 12 listopada 2019 r. w sprawie odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie historia, wnh.umk.pk.
  23. ↑ Podjęcie decyzji w przedmiocie rozpatrzenia odwołania dr. Pawła Dudzińskiego od uchwały odmawiającej nadania stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauk humanistycznych, w dyscyplinie historia – Informacje o rozstrzygnięciach podjętych przez Prezydium Rady Doskonałości Naukowej, rdn.gov.pl.
  24. ↑ Licznik Dudzinskiego [online], jakiznaktwoj.pl [dostęp 2023-02-04] (pol.).
  25. ↑ Plagiatowa afera w MSWiA. Teksty z Wykopu w rozprawie habilitacyjnej [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-02-04] (pol.).
  26. ↑ Wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego o odwołanie ks. dra Pawła Dudzińskiego ze składu członków Komisji Heraldycznej z dnia 29 grudnia 2022 r. (DDK-WPP.004.2.2022.KR), jakiznaktwoj.pl.

Bibliografia edytuj

  • Ars Heraldica – współczesna sztuka heraldyczna w Polsce (katalog wystawy), Wydawnictwo DiG, Warszawa, 1995, ISBN 83-85490-52-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Dudziński_(duchowny)&oldid=73538318”