Wikipedia

Paweł Kamasa

Paweł Kamasa (ur. 17 marca 1963 w Warszawie) – polski pianista i pedagog.

Paweł Kamasa
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1963
Warszawa

Zawód, zajęcie

pianista, pedagog

Wykształcenie edytuj

Urodzony w rodzinie muzyków w Warszawie, w wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u Elżbiety Małanicz-Onoszko oraz na skrzypcach u swego ojca Stefana Kamasy. Do 15 roku życia kontynuował grę na skrzypcach pod kierunkiem Artura Paciorkiewicza, prof. Zenona Bąkowskiego oraz Ewy Kollesińskiej-Marczyk. Po uzyskaniu dyplomu z wyróżnieniem w Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego (dziś Zespół Państwowych Szkół Muzycznych nr 4 im. Karola Szymanowskiego w Warszawie) w klasie fortepianu Jana Wobożila udał się na dalsze studia do USA, gdzie został przyjęty w poczet studentów Curtis Institute of Music w Filadelfii w klasie Jorge Boleta[1] wraz z nagrodą Baldwin Piano Company[2]. Okoliczności związane z ogłoszeniem w Polsce stanu wojennego w 1981 roku zmusiły go do powrotu do Europy, gdzie jako stypendysta miasta Bazylei („Stipendium für ausserordentlich Begabte“) kontynuował naukę w klasie mistrzowskiej Rudolfa Buchbindera[3] w Musikakademie Basel (dziś Hochschule für Musik Basel)[4], uzyskując w 1986 roku dyplom solistyczny (Solistendiplom). Wygrywając w drodze konkursów stypendia Kiefer-Hablitzel-Studienpreis[5] w Bernie oraz stypendium Koncernu Migros w Zurychu („Kulturprozent“), uzupełniał swoje studia u Harry Datynera w Genewie oraz w Schola Cantorum Basiliensis[6], gdzie pod okiem Rolfa Junghannsa[7] studiował grę na historycznych instrumentach klawiszowych.

Działalność koncertowa edytuj

Od czasu swego debiutu na festiwalu Kissinger Sommer[8] w 1987 roku, gdzie wystąpił u boku takich artystów jak Radu Lupu, Marylin Horne czy Bella Dawidowicz, koncertuje na estradach m.in. Salle Gaveau[9] w Paryżu, Tonhalle Zürich[10], Filharmonii Narodowej w Warszawie i Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie. Występował jako solista pod batutą dyrygentów takich jak Jan Krenz, Eivind Gullberg Jensen[11], Tadeusz Wojciechowski, Marek Pijarowski, Wojciech Michniewski, Tomasz Bugaj, Wilfried Boettcher, Karol Teutsch. Jest także gościem festiwali w Europie Zachodniej (Saint-Savin, Chateauneuf-du-Pape, Genewa, Thun[12], Musikwoche Braunwald[13], Music meets Art Goslar[14]) oraz w kraju (festiwale chopinowskie w Warszawie i w Antoninie[15], Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku[16], Mistrzowskie Wieczory i Bravo Maestro! w Kąśnej[17], Wieczory w Arsenale Wrocław[18], Festiwal Gwiazd FORTEpiano w Toruniu, festiwal Filharmonii Łódzkiej Kolory Polski[19]). W Roku Chopinowskim 1999 brał udział jako jedyny polski pianista obok m.in. Konstantina Szczerbakowa, Frederica Chiu, Abdela Rahman El Bacha i Gergely Boganyi w wykonaniu Dzieł Wszystkich Fryderyka Chopina w ramach Festival Evian we Francji. Uczestniczył w prawykonaniu Tria „Cradle Song” Hanny Kulenty na monachijskim Biennale '94[20], był pierwszym wykonawcą zadedykowanego mu cyklu „Musique polyphonique” Czesława Gładkowskiego na festiwalu Jazz à Mulhouse '95 w Miluzie. Ma na swoim koncie pierwsze w Paryżu publiczne wykonanie kompletu Mazurków Karola Szymanowskiego (1994). Jego nagranie tych utworów dla monachijskiej wytwórni KOCH/Schwann zostało nagrodzone "Critic’s Choice Award '98" brytyjskiego magazynu Gramophone[21] („a pianist of outstanding poetry, one of the finest piano recordings of recent years“).

Kameralistyka edytuj

Stałym elementem aktywności artystycznej Pawła Kamasy jest kameralistyka. Jeszcze jako uczeń Liceum Muzycznego w 1978 roku został wybrany w drodze przesłuchań jako oficjalny pianista towarzyszący polskiej ekipie na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Budapeszcie (kategorie skrzypce/altówka). W 1983 roku – w 150. rocznicę urodzin Johannesa Brahmsa – objął kierownictwo artystyczne Festiwalu Brahmsowskiego w Zurychu i Bazylei, gdzie wspólnie z zaprzyjaźnionymi muzykami z Niemiec, Polski, Szkocji, Australii i USA wykonywał dzieła kameralistyki fortepianowej kompozytora. Od wielu lat partneruje swojemu ojcu, altowioliście Stefanowi Kamasie, występuje z instrumentalistami w Europie Zachodniej oraz z artystami w kraju (m.in. Bartłomiej Nizioł, Piotr Pławner, Jakub Jakowicz, Krzysztof Jakowicz, Jan Stanienda, Konstanty Kulka, Andrzej Bauer, Rafał Kwiatkowski, Piotr Hausenplas, Tomasz Strahl); współpracuje także z Arlequin Ensemble[22] (soliści Tonhalle Orchester Zürich i Orchestre de la Suisse Romande Genève), kwartetami Amati, Wilanów oraz rezydującym w Hannowerze Szymanowski String Quartet[23].

Projekty edytuj

Obok nagrań płytowych dla wytwórni Koch International oraz Radiowej Agencji Fonograficznej Polskiego Radia artysta dokonał szeregu rejestracji dla europejskich rozgłośni radiowych i telewizyjnych. Wspólnie z aktorem Andrzejem Szczepkowskim zarejestrował w 1994 roku dla TVP Polonia program „Posiady w Atmie” poświęcony Mazurkom Karola Szymanowskiego i Balladom Emila Zegadłowicza. W 2014 roku nakładem wydawnictwa DUX[24] ukazał się album z kompletem ostatnich opusów fortepianowych 116 – 119 Johannesa Brahmsa. Utworom tym, wraz z listami Klary Schumann do kompozytora w polskim tłumaczeniu pianisty, poświęcony jest także autorski spektakl kameralny „Listy pisane muzyką”[25], realizowany wspólnie z aktorką Teresą Budzisz-Krzyżanowską. Premierowe prezentacje tego projektu w języku oryginału („Musik der Briefe”)[26] z udziałem niemieckiej aktorki Sibylle Hellmann odbyły się w 2012 roku w miastach północnych Niemiec. W sezonie 2008/2009 Paweł Kamasa sprawował opiekę artystyczną nad nowym cyklem koncertowym „Muzyczny Salon Podkowy”, był także inicjatorem, autorem koncepcji programowej i dyrektorem artystycznym międzynarodowego festiwalu pianistycznego „Chopin – Inspiracje. 1810 – 2010”[27], który odbył się w Roku Chopinowskim 2010 w historycznym Pałacyku-Kasyno[28] w podwarszawskiej Podkowie Leśnej i gościł pianistów jak Piers Lane, Martin Roscoe, Magdalena Lisak i Marina Baranova.

Działalność dydaktyczna edytuj

Owoce aktywności Paweł Kamasa przekazuje w ramach swojej działalności pedagogicznej. W latach 1997–2000 prowadził klasę fortepianu i kameralistyki w Konserwatorium Schaffhausen w Szwajcarii, w roku akademickim 2012/13 wykładał w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, współpracuje także z Zespołem Szkół Muzycznych nr 1 „Miodowa” w Warszawie[29]. W 2007 roku występował w Lambrecht Auditorium[30] w Kapsztadzie i na University of South Africa[31] w Pretorii, gdzie m.in. w formie komentowanych recitali – lecture recitals – prezentował Mazurki Chopina i Szymanowskiego. Jest gościem kursów mistrzowskich w kraju i zagranicą.

Publikacje edytuj

Płyty Dane dot. publikacji
Johannes Brahms – The Late Piano Works op. 116 – 119 (2CD)[32][33]
  • Data: 2014
  • Wydawca: Dux Recording Producers Poland
Karol Szymanowski – Mazurki op. 50 & 62 (1CD)[34][35]
  • Data: 1996
  • Wydawca: Koch Schwann
Johannes Brahms – Sonaty op. 120 nos. 1 & 2, Scherzo z Sonaty FAE (3CD)[36]
  • Data: 2006
  • Wydawca: Radiowa Agencja Fonograficzna Polskiego Radia S.A
Cykl artykułów
Paweł Kamasa – z listów Johannesa Brahmsa o Schumannie (cykl artykułów)[37]
  • Data: 2006
  • Wydawca: „Ruch Muzyczny”

Przypisy edytuj

  1. ↑ Pianista Jorge Bolet.
  2. ↑ Nagroda Baldwin Piano Company. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-30)]. (ang.).
  3. ↑ Pianista Rudolf Buchbinder. (ang.).
  4. ↑ Hochschule für Musik Basel. (niem.).
  5. ↑ Konkurs stypendialny w Bernie. (ang.).
  6. ↑ Schola Cantorum Basiliensis. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)]. (niem.).
  7. ↑ Klawesynista Rolf Junghanns. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (niem.).
  8. ↑ Festiwal Kissinger Sommer. (niem.).
  9. ↑ Salle Gaveau w Paryżu. (fr.).
  10. ↑ Tonhalle Zürich. (niem.).
  11. ↑ Dyrygent Eivind Gullberg Jensen. (ang.).
  12. ↑ Festiwal Schlosskonzerte Thun. (niem.).
  13. ↑ Festiwal w Braunwald. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-01)]. (niem.).
  14. ↑ Festiwal w Goslar. (niem.).
  15. ↑ Festiwal w Antoninie. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-06)].
  16. ↑ Festiwal w Słupsku. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-14)].
  17. ↑ Centrum Paderewskiego Tarnów – Kąśna Dolna.
  18. ↑ Festiwal Wieczory w Arsenale Wrocław.
  19. ↑ Festiwal Filharmonii Łódzkiej. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-14)].
  20. ↑ Monachijskie Biennale. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-21)]. (niem.).
  21. ↑ Brytyjski magazyn Gramophone. (ang.).
  22. ↑ Arlequin Ensemble. (ang.).
  23. ↑ Szymanowski String Quartet. (ang.).
  24. ↑ Wydawnictwo muzyczne DUX.
  25. ↑ Listy pisane muzyką.
  26. ↑ Musik der Briefe.
  27. ↑ Festiwal Pianistyczny „Chopin – Inspiracje. 1810 – 2010”.
  28. ↑ Pałacyk Kasyno w Podkowie Leśnej. [dostęp 2017-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-03)].
  29. ↑ Zespół Szkół Muzycznych nr 1 w Warszawie.
  30. ↑ Centrum muzyczne Hugo Lambrechts w Kapsztadzie. (ang.).
  31. ↑ Uniwersytet University of South Africa. (ang.).
  32. ↑ Paweł Kamasa, Johannes Brahms – The Late Piano Works op. 116 – 119. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].
  33. ↑ Pawel Kamasa and Johannes Brahms – Brahms: Late Piano Works, Op. 116-119.
  34. ↑ Pawel Kamasa, Karol Szymanowski Mazurki op. 50 & 62.
  35. ↑ Karol Szymanowski and Pawel Kamasa – Polish Piano Master.
  36. ↑ Radiowa Agencja Fonograficzna Polskiego Radia 2006.
  37. ↑ Ruch Muzyczny 2006.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Kamasa&oldid=72719990”