Paziak czarnosterny

(Przekierowano z Pazik czarnosterny)

Paziak czarnosterny[4] (Lesbia victoriae) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Występuje w Ameryce Południowej, w górach Kolumbii, Ekwadoru i Peru. Nie jest zagrożony, choć człowiek zmienił wiele jego środowisk.

Paziak czarnosterny
Lesbia victoriae[1]
(Bourcier & Mulsant, 1846)
Ilustracja
samiec
Ilustracja
samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

krótkonogie

Rodzina

kolibrowate

Podrodzina

paziaki

Plemię

Lesbiini

Rodzaj

Lesbia

Gatunek

paziak czarnosterny

Synonimy
  • Trochilus Victoriæ Bourcier and Mulsant, 1846[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Podgatunki i zasięg występowania edytuj

Wyróżnia się 3 podgatunki[5][2]:

  • Lesbia victoriae victoriae (Bourcier & Mulsant, 1846) – północno-środkowa i południowa Kolumbia, Ekwador
  • Lesbia victoriae juliae (Hartert, 1899) – południowy Ekwador, północne i środkowe Peru
  • Lesbia victoriae berlepschi (Hellmayr, 1915) – południowo-wschodnie Peru

Morfologia edytuj

Wygląd
Występuje dymorfizm płciowy. Samiec ma czarny i głęboko wcięty ogon, który może stanowić nawet ¾ długości jego ciała. Ogon samiczek krótszy, ale może stanowić połowę ich długości. Samiec ma brązową głowę w białe plamy, czysto białą plamkę za okiem. Boki ciała zielone, brzuch biały w brązowe plamki, pierś brązowa w białe. Od między nogami do pokryw podogonowych pióra pomarańczowobrązowe. Nogi i sterówki czarne. Samiczka ma biały spód ciała z wyraźnymi, zielonymi plamkami. Skrzydła brązowe, znacznie wystają za nasadę ogona.
Wymiary
  • długość ciała: 15–26 cm
  • masa ciała: 5 gramów

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop
Obrzeża górskich lasów na wysokości 2500–4000 m n.p.m.
Pożywienie
Nektar roślin zielnych, ale także nektar kwiatów drzew eukaliptusowych. W locie łapie także owady.
Lęgi
Okres lęgowy jest zmienny zależnie od podgatunku, najdłużej trwa okres październik - marzec. Gniazdo ma kształt czarki, zrobione z włókien roślinnych. Na zewnątrz obłożone mchem i porostami, umieszczone pod gałęzią, paprocią lub skałą. W lęgu składa tylko jedno jajo, inkubacja trwa 18–19 dni. Młode pozostają w gnieździe ok. 30 dni – stosunkowo długo jak na ptaka tej wielkości.
Tryb życia
Osiadły, lecz obserwuje się przemieszczanie na inne wysokości. Są związane z okresem kwitnienia roślin.

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje paziaka czarnosternego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest stabilny[3].

Przypisy edytuj

  1. Lesbia victoriae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Black-tailed Trainbearer (Lesbia victoriae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  3. a b Lesbia victoriae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Lesbiini Reichenbach, 1853 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-23].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-23]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne edytuj