Pentatlenek diarsenu

związek chemiczny

Pentatlenek diarsenu (nazwa Stocka: tlenek arsenu(V)), As2O5nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym arsen występuje na V stopniu utlenienia. Jest jednym z najdłużej znanych tlenków[5], jednak jego struktura krystaliczna zbadana została dopiero w 1977 roku[9][10]. Wykazuje działanie rakotwórcze[4].

Pentatlenek diarsenu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

As2O5

Masa molowa

229,84 g/mol

Wygląd

białe, amorficzne ciało stałe[1][2]

Identyfikacja
Numer CAS

1303-28-2

PubChem

14771

Podobne związki
Podobne związki

As2O3, H3AsO4

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Właściwości edytuj

Jest amorficznym, białym ciałem stałym, które stopniowo rozpływa się na powietrzu. Dobrze rozpuszcza się w wodzie, w której wolno tworzy kwas arsenowy[2]. W czasie ogrzewania do temperatury bliskiej temperaturze topnienia (około 300 °C) wytwarza pary zawierające tritlenek diarsenu i tlen[3]. Jest utleniaczem. Wypiera chlor z kwasu solnego[4][5].

Otrzymywanie edytuj

Pentatlenek diarsenu otrzymuje się poprzez utlenianie arsenu lub tritlenku arsenu tlenem pod zwiększonym ciśnieniem[5]. Bardziej użyteczną metodą jest jednak utlenianie arsenu stężonym kwasem azotowym[11] i odwadnianie tak powstałego krystalicznego kwasu arsenowego w temperaturze powyżej 200 °C[3][4][5]:

2H3AsO4As2O5 + 3H2O

Kwasy podchlorawy, chlorowy i nadchlorowy utleniają arsen lub As2O3 do As2O5. Dzieje się tak również w przypadku kwasu jodowego, jednak utlenianie zachodzi łatwiej w przypadku kwasu rozcieńczonego niż stężonego[11].

Zastosowanie edytuj

Pentatlenek diarsenu stosowany jest do produkcji arsenianów, szkła barwnego, klejów do metalu, impregnatów do drewna, fungicydów i pestycydów[2][4].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-49, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. a b c Arsenic pentoxide, [w:] Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, wyd. 13, Whitehouse Station: Merck & Company, 2001, ISBN 0-911910-13-1, OCLC 224225657 (ang.).
  3. a b c Sabina C. Grund, Kunibert Hanusch, Hans Uwe Wolf: Arsenic and arsenic compounds. W: Ullmann’s Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Wyd. 6. Weinheim: Viley-VCH, s. 23. ISBN 978-3-527-30385-4.
  4. a b c d e Pradyot Patnaik, Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 65–66, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).
  5. a b c d e Norman N. Greenwood, Alan Earnshaw, Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 576–577, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).
  6. a b Pentatlenek diarsenu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).
  7. Arsenic(V) oxide (nr 483257) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2013-02-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  8. Arsenic(V) oxide (nr 483257) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2013-02-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  9. Martin Jansen. Crystal Structure of As2O5. „Angewandte Chemie International Edition in English”. 16 (5), s. 314–315, 1977. DOI: 10.1002/anie.197703142. 
  10. Martin Jansen. Die Kristallstruktur von As2O5, eine neue Raumnetzstruktur. „Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie”. 441 (1), s. 5–12, 1978. DOI: 10.1002/zaac.19784410101. 
  11. a b Miguel-Ángel Muñoz-Hernández: Arsenic: Inorganic Chemistry. W: Encyclopedia of Inorganic Chemistry. R. Bruce King (red. nacz.). Wyd. 2. T. I. Chichester: Wiley, 2005, s. 7. ISBN 978-0-470-86078-6.