Perspektywa sferyczna

Perspektywa sferyczna − stanowi rozszerzenie perspektywy linearnej o działanie efektu głębi we wszystkich kierunkach przestrzeni x, y i z. Tzn. wraz z oddalaniem od środka obrazu, obiekty "zmniejszają się" wzdłuż osi x i y oraz do środka wzdłuż osi z.

przykład osi współrzędnych w perspektywie linearnej 1. i w perspektywie sferycznej 2..

przykład korytarza w perspektywie linearnej i sferycznej

Perspektywa sferyczna kieruje się prostą zasadą, im szerszy kąt widzenia, tym obiekty znajdujące się dalej środka obrazu są bardziej zniekształcone.

Teorię tę wyjaśnia prosta zależność:

Rysunek 1 przedstawia ścianę (1) i obserwatora (2) z rzutu górnego.

Rys. 1

Odległości a i c między obserwatorem a ścianą są większe, niż odległość b, dlatego przyjmując zasadę, że im obiekt znajduje się dalej, tym jest on mniejszy, to obiekty znajdujące się bliżej krawędzi obrazu powinny ulegać "zmniejszeniu".

Rysunek 2 przedstawia tę samą sytuację ale z perspektywy obserwatora.

Rys. 2

Obraz wygenerowany tą metodą jest najbardziej zbliżony do obrazu przestrzeni, jaki tworzy ludzkie oko.

Zależność ta nie jest praktycznie zauważalna z dużej odległości, bądź spod wąskiego kąta widzenia.