Wikipedia

Perth Glory FC

australijski klub piłki nożnej

Perth Glory Football Club – australijski profesjonalny klub piłkarski z siedzibą w Perth (Australia Zachodnia), założony 1 grudnia 1995. Zespół występuje w rozgrywkach A-League; dwukrotny mistrz Australii (2003, 2004), czterokrotny triumfator sezonu zasadniczego (2000, 2002, 2004, 2019). W latach 1996 – 2004 klub występował w rozgrywkach National Soccer League.

Perth Glory FC
Pełna nazwa

Perth Glory Football Club

Przydomek

The Glory (Chwała)

Barwy

           
purpurowo-biało-pomarańczowe

Data założenia

1 grudnia 1995

Debiut w najwyższej lidze

13 października 1996
Perth Glory 1:4 UTS Sydney Olympic

Liga

A-League

Państwo

 Australia

Stan

 Australia Zachodnia

Adres

203 Underwood Ave Floreat Perth WA 6104[1]

Stadion

Perth Oval

Właściciel

Tony Sage

Prezes

Tony Sage

Trener

Richard Garcia

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia edytuj

Tło historyczne edytuj

Perth po raz pierwszy wykazało chęć przyłączenia się do rozgrywek krajowych National Soccer League (NSL) już przed pierwszym inauguracyjnym sezonem 1977. Jednak szereg problemów logistycznych i finansowych spowodowały wykluczenie drużyny z Perth w rozgrywkach krajowych. W pierwszym sezonie wystąpiły drużyny z Adelaide, Brisbane, Canberry, Melbourne i Sydney. Do 1996 roku żaden klub z Australii Zachodniej nie reprezentował stanu na poziomie krajowym[2][3].

W 1993 roku federacja stanowa Soccer Association Western Australia (obecna nazwa Football West) razem z prywatnym konsorcjum poinformowała, że zespół z Perth wystąpi w rozgrywkach singapurskiej ligi – FAS Premier League (FAS PL). W 1994 roku został utworzony klub Perth Kangaroos IFC, który razem z innym australijskim zespołem Darwin Cubs FC od sezonu 1994 dołączyły do rozgrywek FAS PL[2][3]. Jednocześnie w tym samym czasie pojawił się plan utworzenia wspólnej ligi dla Azji Południowo-Wschodniej[2]. W trakcie sezonu drużyna Perth Kangaroos w wyniku problemów finansowych została przejęła przez konsorcjum Arena Investments[4]. Drużyna Perth Kangaroos zdobyła mistrzostwo ligi, nie odnosząc przy tym żadnej porażki i jednocześnie klub po sezonie 1994 został rozwiązany. Związane to było z brakiem odpowiedniego sponsoringu rozgrywek ze strony federacji singapurskiej (Football Association of Singapore)[3].

Założenie edytuj

Po rozwiązaniu klubu Perth Kangaroos, federacja krajowa Australian Soccer Federation (współcześnie pod nazwą Football Federation Australia; FFA) w październiku 1994 roku przyznała konsorcjum Arena Investments licencję dla klubu z Perth w rozgrywkach NSL[3]. Na czele nowego klubu stanęli właściciel Arena Investments – Nick Tana we współpracy z Paulem Afkosem[4][5]. Jednocześnie konsorcjum Arena Investments stało się pierwszym prywatnym właścicielem klubu w NSL[3]. Oficjalnie 1 grudnia 1995 roku poinformowano o utworzeniu klubu Perth Glory FC[6]. Po ogłoszeniu decyzji pierwszym trenerem w historii Perth Glory został Australijczyk Gary Marocchi, wcześniejszy trener Perth Kangaroos. Ponadto człon kadry zespołu został oparty na byłych zawodnikach Perth Kangaroos[3]. Perth Glory dołączyło do rozgrywek NSL od sezonu 1996/1997[7].

National Soccer League edytuj

Start sezonu 1996/1997 został poprzedzony rozgrywkami NSL Cup (1996), w których drużyna Perth Glory nie wystąpiła z powodu odmowy udziału[2]. Perth Glory zainaugurowało rozgrywki w NSL w dniu 13 października 1996 roku w domowym spotkaniu przeciwko UTS Sydney Olympic FC. Spotkanie zakończyło się porażką gospodarzy w stosunku 1:4[8]. W sezonie 1996/1997 klub Perth Glory zakończył sezon zasadniczy na 7. miejscu z dorobkiem 38 punktów i nie awansował do serii finałowej rozgrywek[9]. Gary Marocchi prowadził klub Perth Glory do końca sezonu 1997/1998[10]. W sezonie 1997/1998 klub uplasował się na 8. miejscu w sezonie zasadniczym i nie uzyskał awansu do serii finałowej[11].

Od sezonu 1998/1999 na stanowisko trenera został zatrudniony niemiecki szkoleniowiec Bernd Stange, który prowadził klub Perth Glory do końca sezonu 2000/2001[10]. Za kadencji trenera Bernda Stange, klub Perth Glory trzykrotnie z rzędu kończył sezon zasadniczy na jednym z trzech pierwszych miejsc oraz raz wystąpił w finale rozgrywek (tzw. Grand Final). W sezonie 1998/1999 Perth Glory uplasowało się na 3. miejscu w sezonie zasadniczym[12]. W serii finałowej Perth Glory dotarł do półfinału, w którym uległ drużynie Sydney United FC w stosunku 1:2[13]. W sezonie 1999/2000 Perth Glory zajęło 1. miejsce w sezonie zasadniczym z dorobkiem 64 punktów[14]. W serii finałowej klub dotarł do finału rozgrywek. W finale zmierzył się przeciwko drużynie Wollongong Wolves FC. Perth Glory do przerwy prowadziło z zespołem Wollongong Wolves 3:0. W drugiej połowie drużyna Wollongong Wolves odrobiła straty i mecz po regulaminowym czasie gry zakończył się wynikiem 3:3. Mecz finałowy został rozstrzygnięty w konkursie rzutów karnych, w który Perth Glory przegrało w stosunku 6:7[15][16]. Perth Glory w sezonie zasadniczym 2000/2001, zakończył zmagania na 3. miejscu[17]. Natomiast serię finałową klub zakończył na rundzie eliminacyjnej. W rundzie eliminacyjnej Perth Glory podejmowało w dwumeczu zespół Melbourne Knights FC. Dwumecz zakończył się remisem 2:2 i o awansie decydowała zasada bramek na wyjeździe, która promowała zespół Melbourne Knights do kolejnej fazy rozgrywek (I. mecz wyjazdowy 0:0; II. mecz domowy 2:2)[18][19].

Od sezonu 2001/2002 szkoleniowcem klubu był południowoafrykański trenera Jean-Michel d'Avray. Jean-Michel d'Avray prowadził klub Perth Glory do końca sezonu 2003/2004[10]. Za kadencji trenera Jean-Michel d'Avray klub Perth Glory dwukrotnie zdobył tytuł mistrza kraju oraz raz wystąpił w finale rozgrywek. Ponadto klub dwukrotnie triumfował w sezonie zasadniczym oraz raz zajął 2. miejsce. W sezonie zasadniczym 2001/2002 Perth Glory zakończyło zmagania na 1. miejscu z dorobkiem 55 punktów[20]. Natomiast w serii finałowej klub drugi raz w swojej historii wystąpił w finale rozgrywek. W finale uległ drużynie Sydney Olympic Sharks FC w stosunku 0:1[21]. W sezonie zasadniczym 2002/2003 Perth Glory uplasowało się na 2. miejscu[22]. W serii finałowej klub zajął 1. miejsce w grupie mistrzowskiej i uzyskał awans do finału rozgrywek[23]. Perth Glory drugi raz z rzędu wystąpił w finale rozgrywek, w którym ponownie podejmował zespół Sydney Olympic Sharks. Finał zakończył się zwycięstwem Perth Glory w stosunku 2:0; zdobywając tym samym pierwszy tytuł mistrzowski w swojej historii[24]. W następnym sezonie 2003/2004 Perth Glory triumfowało w części zasadniczej rozgrywek, plasując się na 1. miejscu z dorobkiem 57 punktów[25]. W serii finałowej Perth Glory trzeci raz z rzędu wystąpili w finale rozgrywek. W finale Perth Glory pokonało po dogrywce drużynę Parramatta Power SC w stosunku 1:0; zdobywając drugi tytuł mistrza kraju[26]. Spotkanie przeciwko Parramatta Power rozegrane w dniu 4 kwietnia 2004 roku było zarazem ostatnim spotkaniem Perth Glory w rozgrywkach NSL oraz ostatnim meczem w historii tych rozgrywek[27]. W 2003 roku został opublikowany Report of the Independent Soccer Review Committee, który stwierdzał niegospodarność rozgrywek, a jednocześnie wytyczył podstawy dla funkcjonowania nowych rozgrywek – A-League[28][29].

A-League edytuj

 
Mecz sezonu zasadniczego pomiędzy Perth Glory i North Queensland Fury FC (wynik 1:1; 3 października 2009)
 
Rozgrzewka przed meczem sezonu zasadniczego pomiędzy Perth Glory i Wellington Phoenix (wynik 1:2; 14 marca 2015)

W wyniku reorganizacji rozgrywek piłkarskich w Australii w czerwcu 2004 roku do Football Federation Australia wpłynęło 20 wniosków o przyznanie licencji na grę w A-League. Przez okres czterech kolejnych miesięcy każda z otrzymanych ofert była analizowana. Ostatecznie, 1 listopada 2004 roku, pozytywnie rozpatrzono osiem ofert, wpośród których została zaakceptowana oferta klubu Perth Glory FC[29]. W dniu 1 lipca 2005 roku na stanowisko trenera został zatrudniony Anglik Steve McMahon[10]. Start sezonu 2005/2006 został poprzedzony rozgrywkami Pre-Season Challenge Cup (2005). Drużyna Perth Glory dotarła do finału pucharu, w którym zmierzyła się przeciwko drużynie Central Coast Mariners FC. Finał zakończył się porażką Perth Glory w stosunku 0:1[30]. Perth Glory zainaugurowało rozgrywki w A-League w dniu 26 sierpnia 2005 roku w domowym spotkaniu przeciwko Central Coast Mariners. Spotkanie zakończyło się porażką gospodarzy w stosunku 0:1[31]. Steve McMahon był trenerem klubu do 15. kolejki sezonu zasadniczego. Natomiast do końca rozgrywek zespół poprowadził Alan Vest[32]. Perth Glory zakończył sezon zasadniczy 2005/2006 na 5. miejscu z dorobkiem 29 punktów i nie uzyskał awansu do serii finałowej rozgrywek[33].

Po zakończonym sezonie 2005/2006 właściciel klubu Nick Tana zrezygnował z roli właściciela i głównego sponsora klubu. W dniu 1 maja 2006 roku zarządzanie nad klubem przejęła australijska federacja piłkarska – FFA[34][35]. Po zmianie własnościowej na stanowisko trenera od sezonu 2006/2007 został zatrudniony Anglik Ron Smith[32]. W lutym 2007 roku FFA ogłosiła, że licencja klubu została odkupiona przez trójkę lokalnych biznesmenów Tony'ego Sage'a, Bretta McKeona i Johna Spence'a[36].

W okresie od sezonu 2006/2007 do 2008/2009 Perth Glory za każdym razem kończyło rozgrywki sezonu zasadniczego na przedostatnim 7. miejscu i ani razu nie zakwalifikowało się do serii finałowej rozgrywek[37][38][39]. W rozgrywkach Pre-Season Challenge Cup w 2007 roku, Perth Glory drugi raz awansowało do finału. W finale drużyna z Perth uległa zespołowi Adelaide United FC w stosunku 1:2[40]. Ron Smith pełnił funkcję trenera do 11. kolejki sezonu zasadniczego 2007/2008, następnie stanowisko trenera zostało objęte przez Australijczyka Davida Mitchella[32]. W 2008 roku John Space przestał być współwłaścicielem klubu, natomiast w dniu 18 lutego 2009 roku Brett McKeon również zrezygnował z funkcji współwłaściciela klubu[41]. Na decyzje Bretta McKeona złożyły się kwestie finansowe związane z utrzymanie zespołu młodzieżowego w rozgrywkach National Youth League. Ostatecznie Tony Sage stał się jedynym właścicielem klubu po odkupieniu udziałów od Bretta McKeona[42].

W sezonie 2009/2010 Perth Glory zakończyło sezon zasadniczy na 5. miejscu i po raz pierwszy w rozgrywkach A-League klub awansował do serii finałowej[43]. Klub zakończył zmagania w serii finałowej na etapie rundy eliminacyjnej, w której uległ po rzutach karnych zespołowi Wellington Phoenix FC (1:1 w meczu; 2:4 w rzutach karnych)[44]. Natomiast w kolejnym sezonie (2010/2011) klub zajął przedostatnie 10. miejsce w sezonie zasadniczym i nie uzyskał awansu do serii finałowej[45]. W trakcie sezonu 2010/2011 Szkot Ian Ferguson zastąpił na stanowisku trenera Davida Mitchella[32].

Za kadencji trenera Iana Fergusona Perth Glory w sezonie zasadniczym 2011/2012 zajął 3. miejsce z 43 punktami i uzyskał awans do serii finałowej rozgrywek[46]. W serii finałowej Perth Glory po raz pierwszy w rozgrywkach A-League awansował do finału. W finale podejmował zespół Brisbane Roar FC. Spotkanie finałowe zakończyło się porażką Perth Glory w stosunku 1:2[47]. Ian Ferguson pełnił funkcję trenera do 20. kolejki sezonu zasadniczego 2012/2013. Następnie na stanowisko trenera został zatrudniony Australijczyk Alistair Edwards[32]. Perth Glory w sezonie 2012/2013 zajęło 6. miejsce w sezonie zasadniczym, które premiowało klub do serii finałowej rozgrywek[48]. Serię finałową klub zakończył na etapie rundy eliminacyjnej, w której po dogrywce uległ zespołowi Melbourne Victory FC w wymiarze 1:2[49]. W trakcie sezonu 2013/2014 Alistair Edwards został zwolniony z funkcji trenera klubu[50]. W dniu 18 grudnia 2013 roku na stanowisko trenera został zatrudniony Anglik Kenny Lowe[10]. Sezon zasadniczy 2013/2014 klub zakończył na 8. miejscu i nie uzyskał awansu do serii finałowej rozgrywek[51].

Kenny Lowe pełnił funkcję trenera do końca sezonu 2017/2018[32]. Za jego kadencji klub dwukrotnie awansował do serii finałowej rozgrywek oraz dwukrotnie wystąpił w finale krajowego pucharu FFA Cup. W trakcie sezonu 2014/2015 Perth Glory wystąpiło w finale rozgrywek FFA Cup (2014). W finale zespół Perth Glory uległ drużynie Adelaide United w stosunku 0:1[52]. Perth Glory w dniu 10 kwietnia 2015 roku (po rozegraniu 25 z 27 kolejek sezonu zasadniczego) zostało ukarane przez FFA grzywną w wysokości 269 tys. AUD oraz wykluczeniem z serii finałowej rozgrywek z powodu przekroczenia pułapu wynagrodzeń[53]. Perth Glory zostało karnie przesunięte z 3. na 7. miejsce po zakończeniu sezonu zasadniczego, a w serii finałowej wystąpiła drużyna Brisbane Roar[54][55]. W wyniku przeprowadzonego śledztwa przez FFA ujawniono, że Perth Glory przekroczyło pułap wynagrodzenia o 400 tys. AUD[53]. W następstwie ukarania klubu przez FFA dyrektor generalny klubu Jason Brewer w dniu 16 kwietnia 2015 roku podał się do dymisji oraz przyjął pełną odpowiedzialność na siebie za przekroczenie pułapu wynagrodzeń przez klub[56].

W sezonie 2015/2016 Perth Glory drugi raz w swojej historii awansował do finału rozgrywek FFA Cup (2015). W finale drużyna Perth Glory podejmowała zespół Melbourne Victory. Finał zakończył się porażką Perth Glory w stosunku 0:2[57]. Sezon zasadniczy klub zakończył na 5. miejscu i uzyskał awans do serii finałowej rozgrywek[58]. Serię finałową klub zakończył na etapie rundy eliminacyjnej, w której uległ drużynie Melbourne City FC (0:2)[59]. W kolejnym sezonie (2016/2017) Perth Glory ponownie na koniec sezonu zasadniczego uplasowali się na 5. miejscu[60]. Natomiast w serii finałowej klub dotarł do półfinału, w którym uległ drużynie Sydney FC (0:3)[61]. W ostatnim sezonie (2017/2018) za kadencji Kenny'ego Lowe'a Perth Glory zajęło 8. miejsce w sezonie zasadniczy i nie uzyskał awansu do serii finałowej rozgrywek[62].

W maju 2018 roku ogłoszono, że na stanowisko trenera klubu został zatrudniony Australijczyk Tony Popovic[63]. Tony Popovic oficjalnie objął stanowisko trenera w dniu 1 lipca 2018 roku[10]. W sezonie zasadniczym 2018/2019 Perth Glory po raz pierwszy w historii rozgrywek A-League triumfowało w sezonie zasadniczym, zajmując 1. miejsce z dorobkiem 60 punktów[64]. W serii finałowej klub dotarł do finału. W finale Perth Glory podejmowało zespół Sydney FC. Finał zakończył się porażką drużyny z Perth po rzutach karnych (w meczu 0:0; w rzutach karnych 1:4)[65].

Perth Glory FC w poszczególnych sezonach edytuj

Zobacz też: Tabela wszech czasów National Soccer League.
Zobacz też: Tabela wszech czasów A-League.
Sezon Miejsce M Z R P B Pkt Seria finałowa NSL Cup[a],
Pre-Season Challenge Cup[b],
FFA Cup[c] 		Azjatycka Liga Mistrzów[d]
National Soccer League
1996/1997 7 26 11 5 10 48–41 38 brak awansu nie brał udziału[2] –
1997/1998 8 26 10 6 10 35–40 36 brak awansu – –
1998/1999 3 28 16 5 7 62–37 53 półfinał – –
1999/2000 1 34 19 7 8 60–42 64 finalista Grand Final – –
2000/2001 3 30 18 7 5 73–33 61 runda eliminacyjna – –
2001/2002 1 24 16 7 1 52–23 55 finalista Grand Final – –
2002/2003 2 24 16 2 6 48–22 50 mistrzostwo – –
2003/2004 1 24 18 3 3 56–22 57 mistrzostwo – –
A-League
2005/2006 5 21 8 5 8 34–29 29 brak awansu finalista[66] –
2006/2007 7 21 5 5 11 24–30 20 brak awansu 6. miejsce[67] –
2007/2008 7 21 4 8 9 27–34 20 brak awansu finalista[68] –
2008/2009 7 21 6 4 11 31–44 22 brak awansu faza grupowa[69] –
2009/2010 5 27 11 6 10 40–34 39 runda eliminacyjna – –
2010/2011 10 30 5 8 17 27–54 23 brak awansu – –
2011/2012 3 27 13 4 10 40–35 43 finalista Grand Final – –
2012/2013 6 27 9 5 13 29–31 32 runda eliminacyjna – –
2013/2014 8 27 7 7 13 28–37 28 brak awansu – –
2014/2015 7 27 14 8 5 45–35 50 wykluczenie[53] finalista[70] –
2015/2016 5 27 13 4 10 49–42 43 runda eliminacyjna finalista[71] –
2016/2017 5 27 10 9 8 53–53 39 półfinał 1/8 finału[72] –
2017/2018 8 27 10 2 15 37–50 32 brak awansu 1/16 finału[73] –
2018/2019 1 27 18 6 3 56–23 60 finalista Grand Final 1/16 finału[74] –
2019/2020 1/16 finału[75]

Źródła: www.ozfootball.net i www.ultimatealeague.com.

Legenda:
    mistrzostwo ligi, 1. miejsce w sezonie zasadniczym lub zwycięstwo w innych rozgrywkach;
    2. miejsce w sezonie zasadniczym lub finał rozgrywek;
    3. miejsce w sezonie zasadniczym lub 3. miejsce w innych rozgrywkach;
    wykluczenie z rozgrywek.

Rezerwy i sekcja kobiet edytuj

 
Piłkarka Marianna Tabain w meczu pomiędzy Perth Glory i Canberra United FC (wynik 1:4; 7 listopada 2010)

Rezerwy edytuj

Sekcja młodzieżowa klubu Perth Gloryy FC została założona w 2008 roku i przystąpiła do rozgrywek A-League National Youth League (od sezonu 2018/2019 funkcjonują pod nazwą Y-League)[76]. Najlepszy rezultat zespół młodzieżowy osiągnął w sezonie 2009/2010. W sezonie zasadniczym klub uplasował się na 2. miejscu oraz wystąpił w finale serii finałowej, w którym przegrał z drużyną Gold Coast United FC (1:2)[77][78]. Dodatkowo rezerwy klubu od 2014 roku przystąpiły do rozgrywek stanowych National Premier Leagues Western Australia (NPL Western Australia)[79]. W sezonie 2018 rezerwy Perth Glory wystąpiły w finale rozgrywek stanowych, w którym uległy zespołowi Perth SC (1:4)[80].

Sekcja kobieca edytuj

Sekcja kobieca klubu Perth Glory FC została założona w 2008 roku i przystąpiła do rozgrywek W-League od sezonu 2008/2009[81]. Inauguracyjne spotkanie odbyło się 25 października 2008 roku w meczu domowym przeciwko kobiecemu zespołowi Sydney FC. Spotkanie zakończyło się porażką Perth Glory w stosunku 0:4[82]. Sekcja kobieca klubu w 2014 roku triumfowała w sezonie zasadniczym[83]. Ponadto trzykrotnie występowała w finale rozgrywek, za każdym razem przegrywając (2014[84], 2017[85], 2019[86]).

Sukcesy edytuj

Seniorzy edytuj

Rezerwy edytuj

Sekcja kobiet edytuj

  • Finalista Grand Final (3): 2014, 2017, 2019;
  • Zwycięzca sezonu zasadniczego (1): 2014.

Trenerzy edytuj

Lp. Trenerzy[10][32] Lata
1 Gary Marocchi 1 lipca 1996 – 30 czerwca 1998
2 Bernd Stange 1 lipca 1998 – 30 czerwca 2001
3 Jean-Michel d'Avray 1 lipca 2001 – 30 czerwca 2004
4 Steve McMahon 1 lipca 2005 – 10 grudnia 2005
5 Alan Vest 11 grudnia 2005 – 30 czerwca 2006
6 Ron Smith 1 lipca 2006 – 3 listopada 2007
7 David Mitchell 4 listopada 2007 – 12 października 2010
8 Ian Ferguson 13 października 2010 – 10 lutego 2013
9 Alistair Edwards 11 lutego 2013 – 17 grudnia 2013
10 Kenny Lowe 18 grudnia 2013 – 30 czerwca 2018
11 Tony Popovic 1 lipca 2018 –

Stadion edytuj

Osobny artykuł: Perth Oval.
 
Perth Oval

Perth Glory od czasu przystąpienia do rozgrywek National Soccer League oraz A-League rozgrywa swoje domowe spotkania na obiekcie Perth Oval o pojemności 20 500 widzów[87]. Stadion został oddany do użytku w 1903 roku[88]. Położony jest przy ulicy Pier Street w dzielnicy central business district (City of Vincent)[87]. Transport publiczny w okolicy stadionu obsługiwany jest przez komunikację autobusową oraz kolejową (stacje: Claisebrook, East Perth, McIver i Perth)[89].

Perth Glory sporadycznie swoje mecze domowe w A-League rozgrywał również na innych obiektach sportowych w Australii Zachodniej. Dotychczas w roli gospodarza wystąpił na dwóch innych stadionach[32]:

Kibice i rywalizacje edytuj

 
Kibice Perth Glory przed meczem finałowym przeciwko Brisbane Roar (wynik 1:2, 22 kwietnia 2012)

Po przystąpieniu Perth Glory do rozgrywek NSL w 1996 roku, klub przyciągnął na trybuny rzesze kibiców[90]. Średnia frekwencja w sezonie 1996/1997 na meczach domowych wyniosła 11 871 widzów i była najwyższa w lidze[91]. Część kibiców, która gromadziła się za jedną z bramek prowadziła aktywne wsparcie drużyny w trakcie meczów domowych. Grupa stała się znana jako Boys from the Shed, złożona była z młodych mężczyzn oraz w swoim stylu kibicowania nawiązywali do brytyjskiej tożsamości[90]. Współcześnie grupa nazywa się Glory Shed Supporters Club i prowadzi doping z trybuny The Shed[92][93].

The Distance Derby edytuj

The Distance Derby[94] określenie spotkań rozgrywanych pomiędzy Perth Glory FC i Wellington Phoenix FC. Określenie spotkań pomiędzy oboma zespołami wywodzi się z dystansu, który dzieli miasta Perth oraz Wellington i wynosi 5255 km[95]. Do pierwszego spotkania między obiema drużynami doszło 30 września 2007 roku, które zakończyło się porażką Perth Glory w stosunku 1:4[96]. W sezonie 2015/2016 obie drużyny zmierzyły się w rywalizacji o puchar Long Distance Derby Cup, na który złożyły się trzy mecze sezonu zasadniczego[95]. Puchar zdobyła drużyna Perth Glory, która zanotowała lepszy bilans przeciwko drużynie Wellington Phoenix pokonując ją dwukrotnie (1:0 i 2:1) oraz raz przegrywając (1:2)[96].

Bilans pojedynków Perth Glory FC – Wellington Phoenix FC edytuj

Rozgrywki M Z R P B+ B– +/–
A-League 38 17 8 13 54 49 +5
Ogółem 38 17 8 13 54 49 +5

Stan na 19 maja 2019 roku[97].

Rekordy edytuj

Poniżej zaprezentowano rekordy klubu od 2005 roku. Dla rozgrywek NSL podano wyłącznie najwyższą wygraną i porażkę Perth Glory. Stan na 19 maja 2019 roku.

Najwyższa wygrana[98]:

Najwyższa porażka[98]:

Najwięcej zwycięstw z rzędu[102]:

  • 6 spotkań (od 29 października do 21 listopada 2014).

Najwięcej porażek z rzędu[102]:

  • 7 spotkań (od 12 września do 30 października 2010).

Najdłuższa seria bez przegranego meczu[102]:

  • 13 spotkań (od 31 grudnia 2018 do 15 marca 2019).

Najdłuższa seria bez wygranego meczu[102]:

  • 12 spotkań (od 12 sierpnia do 2 listopada 2007).

Uwagi edytuj

  1. ↑ Puchar rozgrywany w latach 1977–1996.
  2. ↑ Puchar rozgrywany w latach 2005–2008.
  3. ↑ Puchar rozgrywany od 2014 roku.
  4. ↑ Australia jest członkiem AFC od 2006 roku.
  5. ↑ a b c Do 2004 roku sukcesy w rozgrywkach National Soccer League. Od 2005 roku w rozgrywkach A-League.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Contact Us. Perthglory.com.au. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Andrew Howe: History of Perth soccer. Ozfootball.net. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Joe Gorman: The forgotten story of... Perth Kangaroos. Theguardian.com, 26 marca 2014. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  4. ↑ a b A Roos-ing Reception!. Sportstg.com. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  5. ↑ The Power and The Glory. Sportstg.com. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  6. ↑ Perth Glory FC turns 20!. A-league.com.au, 30 listopada 2015. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  7. ↑ Perth Glory: Historical results. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  8. ↑ NSL 1996/1997: 1. Round. Perth Glory – UTS Sydney Olympic 1:4. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  9. ↑ NSL 1996/1997. 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  10. ↑ a b c d e f g Perth Glory: Manager history. Worldfootball.net. [dostęp 2015-01-01]. (ang.).
  11. ↑ NSL 1997/1998. 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  12. ↑ NSL 1998/1999. 30. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  13. ↑ NSL 1998/1999 Finals: Preliminary Final. Sydney United Pumas – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  14. ↑ NSL 1999/2000: 34. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  15. ↑ NSL Finals. Final: Perth Glory – Wollongong City Wolves 6:7. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  16. ↑ Classic Finals – Wolves victorious. Myfootball.com.au, 18 kwietnia 2013. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  17. ↑ NSL 2000/2001: 30. Round. [dostęp 2019-03-25].
  18. ↑ NSL 2000/2001 Finals: Elimination Final. Melbourne Knights – Perth Glory 0:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  19. ↑ NSL 2000/2001 Finals: Elimination Final. Perth Glory – Melbourne Knights 2:2. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  20. ↑ NSL 2001/2002: 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  21. ↑ NSL 2001/2002 Finals: Final. Perth Glory – Olympic Sharks 0:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  22. ↑ NSL 2002/2003: 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  23. ↑ NSL 2002/2003 Finals: 10. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  24. ↑ NSL 2002/2003 Finals: Final. Perth Glory – Olympic Sharks 2:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  25. ↑ NSL 2003/2004: 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  26. ↑ NSL 2003/2004 Finals: Final. Parramatta Power – Perth Glory 0:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  27. ↑ 2. W: Shaun Mooney, John Stensholt: A-League: The Inside Story of the Tumultuous First Decade. Melbourne: Black Inc., 2015, s. 24. ISBN 1-86395-759-6.
  28. ↑ David Craford: Report of the Independent Soccer Review Committee into the Structure, Governance and Management of Soccer in Australia. Australian Sports Commission, kwiecień 2003. ISBN 1-74013-064-2.
  29. ↑ a b A-League History. A-league.com.au. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
  30. ↑ Pre-Season Cup 2005: Final – Central Coast Mariners – Perth Glory 1:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  31. ↑ A-League 2005/2006: 1. Round. Perth Glory – Central Coast Mariners 0:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  32. ↑ a b c d e f g h Perth Glory. Ultimatealeague.com. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  33. ↑ A-League 2005/2006: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  34. ↑ FFA take control of Perth Glory club. Theage.com.au, 28 marca 2006. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  35. ↑ FFA to reveal Perth Glory's new owners. Smh.com.au. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  36. ↑ Glory find new owners. Abc.net.au, 23 lutego 2007. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  37. ↑ A-League 2006/2007: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  38. ↑ A-League 2007/2008: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  39. ↑ A-League 2008/2009: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  40. ↑ Pre-Season Cup 2007: Final. Adelaide United – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  41. ↑ Justin Chadwick: Another Glory owner bites the dust. Theroar.com.au, 18 lutego 2009. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  42. ↑ Glen Foreman: Perth Glory announce co-owner Brett McKeon to leave club. News.com.au, 21 października 2009. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  43. ↑ A-League 2009/2010: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  44. ↑ A-League 2009/2010 Finals: Qualifier. Wellington Phoenix – Perth Glory 4:2. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  45. ↑ A-League 2010/2011: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  46. ↑ A-League 2011/2012: 25. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  47. ↑ A-League 2011/2012 Finals: Final. Brisbane Roar – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  48. ↑ A-League 2012/2013: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  49. ↑ A-League 2012/2013 Finals: Elimination Final. Melbourne Victory – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  50. ↑ Perth Glory search for coach after sacking Alistair Edwards. Theguardian.com, 17 grudnia 2013. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  51. ↑ A-League 2013/2014: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  52. ↑ FFA Cup 2014: Final. Adelaide United – Perth Glory 1:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  53. ↑ a b c Perth salary cap: Glory banned from finals and fined $269,000 for multiple salary cap breaches. Foxsports.com.au, 10 kwietnia 2015. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  54. ↑ Standings: 2014/2015. Ultimatealeague.com. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  55. ↑ Perth Glory files injunction over salary cap A-League finals ban against FFA. Abc.net.au, 10 kwietnia 2015. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  56. ↑ Dominic Bossi: Perth Glory chief executive Jason Brewer resigns following salary cap breach. Watoday.com.au, 16 kwietnia 2015. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  57. ↑ FFA Cup 2015: Final. Melbourne Victory - Perth Glory 2:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  58. ↑ A-League 2015/2016: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  59. ↑ A-League 2015/2016 Finals: Elimination Final. Melbourne City FC - Perth Glory 2:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  60. ↑ A-League 2016/2017: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  61. ↑ A-League 2016/2017 Finals: Semi-Final. Sydney FC - Perth Glory 3:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  62. ↑ A-League 2017/2018: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  63. ↑ Tony Popovic returns to A-League as Perth Glory coach. Theguardian.com, 11 maja 2018. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  64. ↑ A-League 2018/2019: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
  65. ↑ A-League 2018/2019 Finals: Final. Perth Glory – Sydney FC 1:4. Worldfootball.net. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
  66. ↑ Pre-Season Cup 2005: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  67. ↑ Pre-Season Cup 2006: Fifth place. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  68. ↑ Pre-Season Cup 2007: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  69. ↑ Pre-Season Cup 2008: Group A. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  70. ↑ FFA Cup 2014: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  71. ↑ FFA Cup 2015: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  72. ↑ FFA Cup 2016: Round of 16. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  73. ↑ FFA Cup 2017: 1. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  74. ↑ FFA Cup 2018: 1. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  75. ↑ FFA Cup 2019: 1. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  76. ↑ Perth Glory (Y): Historical results. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
  77. ↑ National Youth League 2009/2010: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  78. ↑ National Youth League 2009/2010 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  79. ↑ Glory take prominent place in youth development pathway. Perthglory.com.au, 26 sierpnia 2013. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  80. ↑ NPL Western Australia 2018 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  81. ↑ Perth Glory (Women): Historical results. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  82. ↑ W-League 2008/2009: 1. Round. Perth Glory – Sydney FC 0:4. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
  83. ↑ W-League 2014/2015: 12. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  84. ↑ W-League 2014/2015 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  85. ↑ W-League 2016/2017 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  86. ↑ W-League 2018/2019 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  87. ↑ a b HBF Park. Austadiums.com. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  88. ↑ nib Stadium (Perth Oval). Stadiony.net. [dostęp 2019-03-19]. (pol.).
  89. ↑ Getting to HBF Park. Hbfpark.com.au. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  90. ↑ a b Gerry P.T. Finn, Richard Giulianotti (red.): Football Culture: Local Contests, Global Visions. Routledge, 2000, s. 24. ISBN 0-7146-8100-8.
  91. ↑ NSL 1996/1997:Attendance. Home matches. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  92. ↑ Welcome to the Glory Shed Supporters Club: Celebrating 10 Years. Gloryshed.com.au. [dostęp 2019-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  93. ↑ Juanita Shepherd: Shed history soaked in glory. Yourlocalexaminer.com.au, 13 października 2016. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  94. ↑ Lucas Radbourne-Pugh: Wellington send Perth packing in The Distance Derby. Ftbl.com.au, 12 listopada 2017. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  95. ↑ a b Glory and Phoenix battle for Long Distance Derby Cup. Perthglory.com.au, 12 października 2015. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  96. ↑ a b Complete Fixture List: Perth Glory. Aleaguestats.com. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  97. ↑ Perth Glory: Record against Wellington Phoenix. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  98. ↑ a b A-League Stats: Perth Glory. Aleaguestats.com. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  99. ↑ NSL 1996/1997: 4. Round. Perth Glory – Canberra Cosmos 6:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  100. ↑ NSL 1998/1999. 20. Round. Perth Glory – Brisbane Strikers 6:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  101. ↑ NSL 2003/2004: 7. Round. Parramatta Power – Perth Glory 6:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  102. ↑ a b c d A-League Stats: Perth Glory. Aleaguestats.com. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Perth_Glory_FC&oldid=72737906”