Peter Paul Koprowski
Peter Paul Koprowski, właściwie Piotr Paweł Koprowski (ur. 24 sierpnia 1947 w Łodzi[1]) – kanadyjski kompozytor, dyrygent, pedagog i pianista polskiego pochodzenia.
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
| Nagrody | |
|
Jules Léger Prize (1989, 1994), | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Koprowski urodził się w 1947 roku, w Łodzi. Jego ojciec, Grzegorz Koprowski, wyemigrował do Łodzi z okolic Petersburga, podczas rewolucji bolszewickiej[2].
Od 1966 studiował pod okiem Bolesława Woytowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie[1]. W 1969 uzyskał tytuł magistra[1].
Od 1969 do 1971 studiował w Paryżu u Nadii Boulanger[1].
Emigracja do Kanady edytuj
W 1971 wyemigrował do Kanady[1]. Pomiędzy 1971, a 1977 studiował na Uniwersytecie w Toronto, gdzie pod okiem Johna Weinzweiga, uzyskał doktorat w zakresie teorii muzyki i kompozycji[1].
Jeszcze w czasie studiów, w latach 1971–1973 Koprowski był wykładowcą teorii i kompozycji na Uniwersytecie w Toronto[1].
W roku akademickim 1973-74 wykładał na Uniwersytecie McGilla w Montrealu. W połowie lat 70. objął katedrę kompozycji i teorii muzyki na Uniwersytecie Zachodniego Ontario[1].
Nagrody i wyróżnienia edytuj
Koprowski jest laureatem[1]:
- Jean A. Chalmers National Music Award; za Koncert na altówkę i orkiestrę, Symphony of Nordic Tales, Saga oraz Ancestral Voices
- Jules Léger Prize; za Sonnet for Laura (1989) oraz Kwintet dęty (1994)
- Victor M. Lynch-Stanton Award (1989-1990)
W 2002 roku był nominowany do Nagrody Juno za Redemption, koncert na altówkę i orkiestrę[3].
W 2005 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4][3], a w 2009 nagrodę National Arts Center Award[3].
Twórczość edytuj
Kompozycje Koprowskiego znajdują się w repertuarach m.in. takich orkiestr jak Montreal Symphony Orchestra, Toronto Symphony Orchestra i Oslo Philharmonic Orchestra,, a także w repertuarze Kwintetów Dętych Filharmonii Berlińskiej[1].
| Rok | Tytuł | Uwagi |
|---|---|---|
| 1963 | In Memoriam Karol Szymanowski | na orkiestrę symfoniczną |
| 1967 | Kwartet smyczkowy | |
| 1968 | Symphony Cold War | |
| 1970 | Dwie bagatele | na alt, flet, saksofon altowy, instrumenty perkusyjne oraz chór niskich głosów męskich |
| 1972 | Canzona | na 13 solistów |
| 1980 | Epitaph | na orkiestrę smyczkową |
| 1981 | Sweet Baroque | na orkiestrę symfoniczną |
| 1981 | Kwartet fortepianowy | |
| 1982 | Koncert na flet i orkiestrę | |
| 1983 | Koncert na fortepian i orkiestrę Souvenirs de Pologne | napisany po pierwszej wizycie w Polsce, od czasu wyjazdu[3] |
| 1983 | Moment Musical | na orkiestrę symfoniczną |
| 1988 | Sonnet for Laura | na flet i fortepian, nagrodzony Jules Léger Prize |
| 1989 | Sinfonia da Camera | |
| 1989 | Dulcitius | |
| 1990 | Winterlude | na orkiestrę symfoniczną |
| 1991 | Songs of Forever | koncert na mezzosopran i orkiestrę |
| 1992 | Sinfonia Concertante | |
| 1992 | Kwintet dęty | nagrodzony Jules Léger Prize |
| 1993 | Koncert na akordeon i orkiestrę | |
| 1993 | Sinfonia Mistica | |
| 1993 | Dream People | na narratora, flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę, fortepian i perkusję |
| 1994 | Koncert na fagot i orkiestrę | |
| 1994 | Intermezzo | |
| 1994 | Letters | na mezzosopran, klarnet, skrzypce i fortepian |
| 1995 | Koncert na altówkę i orkiestrę Redemption | nagrodzona Jean A. Chalmers National Music Award, nominowany do Nagrody Juno |
| 1995 | Symphony of Nordic Tales | nagrodzona Jean A. Chalmers National Music Award |
| 1996 | Koncert na trąbkę i orkiestrę | |
| 1996 | Saga | na orkiestrę symfoniczną, nagrodzona Jean A. Chalmers National Music Award |
| 1996 | Ancestral Voices | na orkiestrę smyczkową, nagrodzony Jean A. Chalmers National Music Award |
| 1998 | Koncert na wiolonczelę i orkiestrę | |
| 2000 | Fable Mystique de Rachel | na orkiestrę smyczkową |
| 2000 | Legende d’un petit elephant d’ambre | na trąbkę solo |
| 2000 | Genesis | kantata na chór i orkiestrę |
| 2001 | Millennium Cantata Restitution | |
| 2005 | Za żelazną kurtyną | |
| 2006 | Elegia for a Polish Youth | |
| 2006 | Tapestries of Love | na sopran i orkiestrę |
| 2012 | Podhale | |
| 2016 | Koncert na kontrabas solo |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k Piotr Paweł (Peter Paul) Koprowski | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2020-05-03] (pol.).
- ↑ Peter Paul Koprowski – official website [online], ppkoprowski.com [dostęp 2020-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-23].
- ↑ a b c d e Peter Paul Koprowski | The Canadian Encyclopedia [online], www.thecanadianencyclopedia.ca [dostęp 2020-05-03].
- ↑ Peter Paul Koprowski – Distinctions, Honours and Awards [online], ppkoprowski.com [dostęp 2020-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-23].
Linki zewnętrzne edytuj
- Biografia. ppkoprowski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-23)]. na oficjalnej stronie autora
- Pełny spis kompozycji. ppkoprowski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-23)]. na oficjalnej stronie autora