Petyr Beron (ur. 1940)
Petyr Kiriłow Beron, bułg. Петър Кирилов Берон (ur. 14 marca 1940 w Sofii[1]) – bułgarski zoolog, nauczyciel akademicki i polityk, w 1990 przewodniczący Związku Sił Demokratycznych (SDS), parlamentarzysta, kandydat na wiceprezydenta i prezydenta Bułgarii.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1940 |
|---|---|
| Przewodniczący Związku Sił Demokratycznych | |
| Okres |
od 1990 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Życiorys edytuj
Ukończył studia na wydziale biologiczno-geologiczno-geograficznym Uniwersytetu Sofijskiego im. św. Klemensa z Ochrydy. Od 1963 do 1978 pracował w instytucie zoologii Bułgarskiej Akademii Nauk. W 1978 został kierownikiem wydziału zoologii Narodowego Muzeum Przyrody przy akademii, a w 1985 przewodniczącym krajowej federacji speleologicznej. W 1990 uzyskał doktorat z zakresu biologii, a także został wiceprezesem Bułgarskiego Związku Turystycznego. Od 1993 przez kilkanaście lat pełnił funkcję dyrektora Narodowego Muzeum Przyrody[1][2]. Jest autorem publikacji naukowych i popularnonaukowych, a także organizatorem wystaw fotograficznych[2].
Pod koniec lat 80. zaangażował się w działalność ekologicznego ruchu Ekogłasnost. W 1989 objął funkcję sekretarza opozycyjnego Związku Sił Demokratycznych. W 1990 został wybrany w skład konstytuanty (należał do sygnatariuszy bułgarskiej konstytucji), a w sierpniu tegoż roku zastąpił Żelu Żelewa na funkcji przewodniczącego SDS[1]. Pełnił tę funkcję do grudnia 1990. Ustąpił, gdy jego nazwisko znalazło się na ujawnionej liście 70 (na 400) posłów, którzy w okresie komunistycznym byli tajnymi współpracownikami bułgarskiej bezpieki[3].
W 1992 wystartował u boku Żorża Ganczewa jako kandydat na wiceprezydenta w wyborach prezydenckich. Otrzymali wówczas 16,8% głosów w pierwszej turze, zajmując 3. miejsce[4]. Dwukrotnie Petyr Beron ubiegał startował później w wyborach prezydenckich, nie odnosząc sukcesów. W 2001 otrzymał 1,1% głosów[5], a w 2006 poparło go 0,8% głosujących[6].
W 2005 został natomiast wybrany do Zgromadzenia Narodowego, w którym zasiadał do 2009. Mandat uzyskał z ramienia nacjonalistycznej koalicji skupionej wokół Ataki. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego parlamentu 40. kadencji[2]; w jej trakcie, po konflikcie z liderem partii Wolenem Siderowem, opuścił szeregi Ataki.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Petar Kirilov Beron. omda.bg. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).
- ↑ a b c d Петър Берон. personi.dir.bg. [dostęp 2017-03-31]. (bułg.).
- ↑ OPPOSITION LEADER IN BULGARIA QUITS. nytimes.com, 4 grudnia 1990. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).
- ↑ ПРЕЗИДЕНТСКИ ИЗБОРИ 1992. president.bg. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).
- ↑ ПРЕЗИДЕНТСКИ ИЗБОРИ 2001. president.bg. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).
- ↑ ЦИК обяви резултатите от първия тур на президентските избори. btvnovinite.bg, 24 października 2006. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).
- ↑ На 72 Петър Берон сключи брак с журналистката Маруся Панковска. 24chasa.bg, 6 października 2012. [dostęp 2021-05-14]. (bułg.).