Physalaemus
rodzaj płaza bezogonowego
Physalaemus – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Leiuperinae w rodzinie świstkowatych (Leptodactylidae).
| Physalaemus[1] | |||
| Fitzinger, 1826[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – Ph. kroyeri | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Physalaemus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Physalaemus cuvieri Fitzinger, 1826 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w północnej i środkowej Argentynie; wschodniej Boliwii; Paragwaju; Urugwaju; Brazylii i regionie Gujana; na nizinach południowej Wenezueli i llanos południowo-wschodniej Kolumbii[9].
Systematyka edytuj
Etymologia edytuj
- Physalaemus (Physolaemus): gr. φυσα phusa „mieszek, pęcherz”[10]; λαιμος laimos „gardło”[11].
- Paludicola: łac. paludicola „mieszkaniec bagien”, od palus, paludis „bagno, mokradło”; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszkać”[12]. Gatunek typowy: Bufo albifrons Spix, 1824.
- Liuperus: gr. λειος leios „gładki”[13]; ὑπερ huper „powyżej”[14]. Gatunek typowy: Liuperus biligonigerus Cope, 1860.
- Gomphobates: gr. γομφος gomphos „klin, kołek”; βατης batēs „piechur”, od βατεω bateō „stąpać”, od βαινω bainō „chodzić”[6]. Gatunek typowy: Gomphobates notatus Reinhardt & Lütken, 1862 (= Physalaemus cuvieri Fitzinger, 1826).
- Eupemphix: gr. ευ eu „dobry, ładny”[15]; πεμφιξ pemphix, πεμφιγος pemphigos „pęcherz”[16]. Gatunek typowy: Eupemphix nattereri Steindachner, 1863.
- Nattereria: Johann Natterer (1787–1843), austriacki przyrodnik i kolekcjoner[8]. Gatunek typowy: Nattereria lateristriga Steindachner, 1864.
Podział systematyczny edytuj
Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:
- Physalaemus aguirrei Bokermann, 1966
- Physalaemus albifrons (Spix, 1824)
- Physalaemus albonotatus (Steindachner, 1864)
- Physalaemus angrensis Weber, Gonzaga & Carvalho-e-Silva, 2006
- Physalaemus araxa Leal, Zornosa-Torres, Augusto-Alves, Dena, Pezzuti, Leite, Lourenço, Garcia & Toledo, 2021
- Physalaemus atim Brasileiro & Haddad, 2015
- Physalaemus atlanticus Haddad & Sazima, 2004
- Physalaemus barrioi Bokermann, 1967
- Physalaemus biligonigerus (Cope, 1861) – bagniak płaczliwy[17]
- Physalaemus bokermanni Cardoso & Haddad, 1985
- Physalaemus caete Pombal & Madureira, 1997
- Physalaemus camacan Pimenta, Cruz & Silvano, 2005
- Physalaemus carrizorum Cardozo & Pereyra, 2018
- Physalaemus centralis Bokermann, 1962
- Physalaemus cicada Bokermann, 1966
- Physalaemus claptoni Leal, Leite, Costa, Nascimento, Lourenço & Garcia, 2020[18]
- Physalaemus crombiei Heyer & Wolf, 1989
- Physalaemus cuqui Lobo, 1993
- Physalaemus cuvieri Fitzinger, 1826
- Physalaemus deimaticus Sazima & Caramaschi, 1988
- Physalaemus ephippifer (Steindachner, 1864) – bagniak siodłaty[19]
- Physalaemus erikae Cruz & Pimenta, 2004
- Physalaemus erythros Caramaschi, Feio & Guimarães, 2003
- Physalaemus evangelistai Bokermann, 1967
- Physalaemus feioi Cassini, Cruz & Caramaschi, 2010
- Physalaemus fernandezae (Müller, 1926)
- Physalaemus fischeri (Boulenger, 1890)
- Physalaemus gracilis (Boulenger, 1883)
- Physalaemus henselii (Peters, 1872)
- Physalaemus insperatus Cruz, Cassini & Caramaschi, 2008
- Physalaemus irroratus Cruz, Nascimento & Feio, 2007
- Physalaemus jordanensis Bokermann, 1967
- Physalaemus kroyeri (Reinhardt & Lütken, 1862)
- Physalaemus lateristriga (Steindachner, 1864)
- Physalaemus lisei Braun & Braun, 1977
- Physalaemus maculiventris (Lutz, 1925)
- Physalaemus marmoratus (Reinhardt & Lütken, 1862)
- Physalaemus maximus Feio, Pombal & Caramaschi, 1999
- Physalaemus moreirae (Miranda-Ribeiro, 1937)
- Physalaemus nanus (Boulenger, 1888)
- Physalaemus nattereri (Steindachner, 1863)
- Physalaemus obtectus Bokermann, 1966
- Physalaemus olfersii (Lichtenstein and Martens, 1856)
- Physalaemus orophilus Cassini, Cruz, and Caramaschi, 2010
- Physalaemus riograndensis Milstead, 1960
- Physalaemus rupestris Caramaschi, Carcerelli & Feio, 1991
- Physalaemus santafecinus Barrio, 1965
- Physalaemus signifer (Girard, 1853)
- Physalaemus soaresi Izecksohn, 1965
- Physalaemus spiniger (Miranda-Ribeiro, 1926)
Uwagi edytuj
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Physalaemus Fitzinger, 1826.
Przypisy edytuj
- ↑ Physalaemus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J. G. Heubner, 1826, s. 39. (niem.).
- ↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 206. (niem.).
- ↑ G. Jan: Cenni sul Museo Civico di Milano ed Indice Sistematico dei Rettili ed Anfibi Esposti nel Medesimo. Milano: Luigi di Giacomo Pirola, 1857, s. 52. (wł.).
- ↑ E.D. Cope. Descriptions of new species of the reptilian genera Hyperolius, Liuperus and Tropidodipsas. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 12, s. 517, 1861. (ang.).
- ↑ a b J.T. Reinhardt & Ch.F. Lütken. Bidrag til Kundskab om Brasiliens Padder og Krybdyr. Förste Afdeling: Padderne og Öglerne. „Videnskabelige Meddelelser fra Dansk Naturhistorisk Forening i Kjøbenhavn”. 3, s. 172, 1862. (duń.).
- ↑ F. Steindachner. Über einige neue Batrachier aus den Sammlungen des Wiener Museums. „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe”. 188, s. 191, 1863. (niem.).
- ↑ a b K. Steindachner. Batrachologische Mittheilungen. „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 14, s. 279, 1864. (niem.).
- ↑ a b Darrel R. Frost: Physalaemus Fitzinger, 1826. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2023-12-17]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 174.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 118.
- ↑ paludicola, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 121.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 247.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 86.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 165.
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 433. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Fernando Leal, Felipe S.F. Leite, William P. Da Costa, Luciana B. Nascimento & Paulo C.A. Garcia. Amphibians from Serra do Cipó, Minas Gerais, Brasil. VI: A New Species of the Physalemus deimaticus Group (Anura, Leptodactylidae). „Zootaxa”. 4766 (2), s. 306–330, 2020. DOI: 10.11646/zootaxa.4766.2.3. (ang.).
- ↑ E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 28, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).