Picenowie

Picenowie lub Picentowie – jedno z plemion italskich, które od dziewiątego do trzeciego wieku p.n.e. zamieszkiwało terytorium między rzekami Foglia i Aterno, graniczący od zachodu z Apeninami, a od wschodu z brzegami Adriatyku^[1]. Terytorium Piceno obejmowało cały współczesny region Marche i najbardziej wysuniętą na północ część Abruzji.

Według tradycyjnej etnogenezy lud Picenów wywodzi się ze święta wiosny, w czasie którego z plemienia Sabinów, zamieszkującego środkową część Półwyspu Apenińskiego, w kierunku Adriatyku wyruszyła grupa młodzieży niosąc totem zielonego dzięcioła^[2]; z tego powodu współcześnie zielony dzięcioł został wybrany godłem regionu Marche.

Termin Piceni jest znany ze starożytnych źródeł greckich i łacińskich. Znaczenie etnonimu to „ci od dzięcioła”, etymologicznie powiązane z łacińskim słowem picus (dzięcioł)^[3].

Przypisy edytuj

↑ Praca zbiorowa, Piceni. Popolo d’Europa. Guida alla mostra di Teramo., Roma: De Luca, 2000, ISBN 978-88-8016-355-8, OCLC 51969771 .
↑ Alessandro.A. Naso Alessandro.A., I Piceni. Storia e archeologia delle Marche in epoca preromana, Milano: Longanesi, 2000, ISBN 978-88-304-1599-7, OCLC 47971958 .
↑ Strabon, Geografia Geographica hypomnemata (Γεωγραφικά ὑπομνήματα), po 21 r n.e. .

[:1-1] Praca zbiorowa, Piceni. Popolo d’Europa. Guida alla mostra di Teramo., Roma: De Luca, 2000, ISBN 978-88-8016-355-8, OCLC 51969771 .

[:0-2] Alessandro.A. Naso Alessandro.A., I Piceni. Storia e archeologia delle Marche in epoca preromana, Milano: Longanesi, 2000, ISBN 978-88-304-1599-7, OCLC 47971958 .

[3] Strabon, Geografia Geographica hypomnemata (Γεωγραφικά ὑπομνήματα), po 21 r n.e. .

[1]

[2]

[3]