Pieśni ludu Podhalan, czyli górali tatrowych polskich
Pieśni ludu Podhalan, czyli górali tatrowych polskich – zbiór pieśni górali podhalańskich zgromadzony i opracowany przez Ludwika Zejsznera, opatrzony studium etnograficznym Rzut oka na Podhale. Został wydany w 1845 przez J. Kaczanowskiego w Warszawie[1].
Zbiór zawiera 740 pieśni, podzielonych na cztery rozdziały: pieśni miłosne, ślubne śpiewanki, pasterskie śpiewanki i piosenki zbójnickie oraz żołnierskie. Zebrane zostały bezpośrednio w terenie, podczas rozmów z góralami, którzy najczęściej opiewali w nich autentyczne wydarzenia ze swojego życia. Cechuje je więc realizm, humanizm ludowy i charakter narodowy. W wielu z nich przejawiają się dowcip, ironia, a nawet zjadliwa satyra. Ze zbioru Zejsznera korzystali potem liczni poeci, m.in. Wincenty Pol, Adam Asnyk, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, czy Jan Kasprowicz[2].
Przypisy edytuj
- ↑ W.Bibliotece
- ↑ Jan Majda, Literatura o Tatrach i Zakopanem (do roku 1918), Ossolineum-PAN Kraków, 1981, s.16, ISBN 83-04-00863-7
Linki zewnętrzne edytuj
- WBC – dostęp 16.9.2013