Pieczarkowce

rząd grzybów

Agaricales Underw.rząd podstawczaków w klasie pieczarniaków (Agaricomycetes)[1].

Pieczarkowce
Ilustracja
Agaricus campestris L.
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Nazwa systematyczna
Agaricales Fr. ex Underw.
Moulds, mildews and mushrooms: 97 (1899)
Typ nomenklatoryczny

pieczarka (Agaricus L.)

Charakterystyka edytuj

Początkowo takson ten obejmował wszystkie grzyby wielkoowocnikowe posiadające hymenofor, następnie jedynie grzyby o blaszkowym lub blaszkopodobnym hymenoforze. Były to sztuczne klasyfikacje oparte tylko na podobieństwie morfologicznym. Obecnie takson zawiera różnorodne morfologicznie gatunki, zaklasyfikowane na podstawie badań filogenetycznych, między innymi:

Systematyka edytuj

Rząd ten został wyodrębniony przez Luciena Underwooda w pracy Moulds, mildews and mushrooms z 1899 r. Zaliczył go (obok rzędów Auriculariales, Tremellales, Dacryomycetales, Exobasidiales, Phallales, Hymenogastrales, Lycoperdales, Nidulariales i Sclerodermatales) do ówczesnej klasy wyższych podstawczaków (Basidiomycetes). Jako charakterystyczną cechę grzybów należących do niego określił występowanie na owocnikach obłoczni (hymenium), bazując na klasie Hymenomycetes, po raz pierwszy opisanej przez Eliasa Friesa w 1821. Do Agaricales zaliczył rodziny Hypochnaceae, Thelephoraceae, Clavariaceae, Hydnaceae, Polyporaceae, Boletaceae i Agaricaceae[2].

Pierwszą istotną poprawkę w taksonomii tych grzybów wprowadził Carleton Rea w 1926 r., wyłączając z bedłkowatych rodziny Clavariaceae, Hydnaceae, Polyporaceae i Thelephoraceae do ówczesnego rzędu bezblaszkowców (Aphyllophorales). W 1931 r. Edouard-Jean Gilbert zmienił także przynależność rodziny borowikowatych (Boletaceae), tworząc dla niej odrębny rząd Boletales[3]. Kompleksową analizę taksonomiczną pieczarkowców publikował Rolf Singer w latach 1951–1986, biorąc pod uwagę zarówno makro-, jak i mikroskopowe cechy owocników. Jej ostatnia wersja opisywała ten rząd w szerokim ujęciu i, oprócz Agaricales sensu stricto, zawierała także gołąbkowce (Russulales) i podrząd Boletineae. Do takiego, szerokiego ujęcia Singer zaliczał 230 rodzajów w 18 rodzinach. Współczesna filogenetyka molekularna potwierdza prawidłowość używania singerowskiego Agaricales sensu stricto jako właściwego dla tego taksonu, wykazując jednocześnie odrębność grzybów z obecnych rzędów Russulales i Boletales[4].

Kodeks Index Fungorum bazujący na Dictionary of the Fungi zalicza do tego rodzaju następujące rodziny[5]:

Polskie nazwy na podstawie pracy Władysława Wojewody z 2003 r.[6]

Przypisy edytuj

  1. Index Fungorum [online], CABI [dostęp 2020-10-17].
  2. L.M. Underwood, Moulds, mildews, and mushrooms, a guide to the systematic study of the Fungi and Mycetozoa and their literature, New York: H. Holt & co., 1899, s. 94–145, OCLC 951601.
  3. E.-J. Gilbert, Les Livres du Mycologue. Les Bolets, t. III, Paris: Le François, 1931, s. 254, OCLC 490436586.
  4. P.B. Matheny, Major clades of Agaricales: a multilocus phylogenetic overview, „Mycologia”, 98(6), 2006, s. 982–995, DOI10.3852/mycologia.98.6.982 [zarchiwizowane z adresu 2010-06-13].
  5. a b CABI databases [online] [dostęp 2024-01-02].
  6. Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 31–396, ISBN 83-89648-09-1.