Pierre Audibert
Pierre Audibert (ur. 2 stycznia 1941(dts) w Rabacie (Maroko), zm. 6 marca 2020(dts))[1] – francuski dziennikarz, matematyk i informatyk, wykładowca na uniwersytecie Paris VIII, specjalista w dziedzinie kombinatoryki i geometrii obliczeniowej, twórca przeróżnych algorytmów[2].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1941 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 marca 2020 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, matematyk, wykładowca uniwersytecki |
| Strona internetowa | |
Biografia edytuj
Ukończył studia politechniczne inżynierii budowy dróg i mostów w 1964 roku[1][3].
Był członkiem ekipy twórców dziennika Libération, następnie jako dziennikarz relacjonował z Portugalii, w 1974 roku, Rewolucję goździków. Wraz z Danielem Brignon opublikował książkową relację tego wydarzenia « fr. Portugal: les nouveaux centurions » (Portugalia: nowi centurioni).
Bardzo wcześnie zainteresował się też ekologią[2]: w 1978 roku wraz Danielle Rouard opublikował « fr. Les Énergies du soleil » (Energie słoneczne), książkę opisującą szeroką panoramę doświadczeń związanych z energią słoneczną na całym świecie[2][4]. Zapytuje w niej[5]:
czyżby nauki humanistyczne miały jedynie na celu zapewnienie ostatecznej dominacji ludzkości przez nielicznych?
Wrócił do swojej wcześniejszej pasji i w 1991 roku ukończył matematykę. Zainteresował się również informatyką, zdobył dyplom ukończenia studiów i w 1998 roku doktorat na uniwersytecie Paris VIII[2], po czym został przyjęty do grona wykładowców i badaczy tegoż uniwersytetu. Przez dwadzieścia lat swojej pracy akademickiej zapisał się jako rygorystyczny, życzliwy, bardzo ceniony przez swoich studentów pedagog. Jego pragmatyczne podejście do matematyki pozwoliło wielu informatykom odkryć i opanować złożone pojęcia często prezentowane przez pozostałych wykładowców w zbyt abstrakcyjny sposób[2].
Jako badacz laboratorium informatyki zaawansowanej Saint-Denis[3] był specjalistą w dziedzinie kombinatoryki i geometrii obliczeniowej, twórcą przeróżnych algorytmów[2]. Dzięki dobremu opanowaniu narzędzi informatycznych, na które tworzył liczne algorytmy (na przykład automat komórkowy imitujący rozprzestrzenianie się ognia w lesie[6][7]), potrafił korzystać z teorii liczb, symetrii i estetyki powierzchni algebraicznych przestrzeni nieeuklidesowych do reprezentowania ich za pomocą grafik komputerowych. Wydał na te tematy kilka podręczników, m.in. « fr. Géométrie des pavages » (Geometria parkietaży), 2013 i trzytomowe dzieło « fr. Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique » (Ile? Matematyka stosowana w informatyce), 2008[2], przetłumaczone na angielski pod tytułem « ang. Mathematics for Informatics and Computer Science » w 2010 roku.
Zginął w wypadku samochodowym na północy Francji[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Pierre Audibert (CIV 1964). 2020-05-15. s. Ponts.org. (fr.).
- ↑ a b c d e f g h Bernard Victorri: La mort du mathématicien Pierre Audibert. 2020-03-13. s. Le Monde. (fr.).
- ↑ a b Wpis w BNF. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).
- ↑ Bruno Dethomas: „LES ÉNERGIES DU SOLEIL” de Pierre Audibert avec la collaboration de Danielle Rouard. 1978-05-05. s. Le Monde. [dostęp 2021-04-21]. (fr.).
- ↑ (s. 307, cytat użyty w książce innego autora)Le soleil en prison. W: Roland Sigg: Les sept points cardinaux: Orientations écologiques. Genewa: Graduate Institute Publications, 1978, s. 239–243. DOI: 10.4000/books.iheid.3744. ISBN 978-2-940549-93-1. [dostęp 2021-04-18]. Cytat: les sciences de l’homme ne visent-elles pas uniquement à assurer définitivement la domination des hommes par quelques-uns. (fr.).
- ↑ Frédéric Drouillon: Langage C++ – L’héritage du C et la programmation orientée objet – Introduction. s. editions-eni.fr. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).
- ↑ Frédéric Drouillon: Propagation d’un feu de forêt. s. fdr.free.fr. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).
Bibliografia edytuj
Dziennikarstwo edytuj
- Pierre Audibert, Daniel Brignon: Portugal. Les nouveaux centurions. Paryż: P. Belfond, 1974. ISBN 2-7144-0202-X. (fr.)., 219 stron, BNF cb34563748p
- Pierre Audibert, Danielle Rouard: Les Énergies du soleil. Paryż: Seuil, 1978, seria: Points, Sciences. 13. ISBN 2-02-004826-4. (fr.)., 316 stron, ISSN 0337-8160.
- Pierre Audibert: Libye. Pouvoir des sables. Paryż: Éditions du Seuil, 1979, seria: Microcosme. Petite planète. 56. (fr.)., 188 stron, ISSN 0152-9633, BNF cb346181936
Matematyka edytuj
- Pierre Audibert: Calcul, chaos, modulo. Patrick Greussay. Saint-Denis: Paris VIII, 1998. (fr.)., Praca doktorska.
- Pierre Audibert: Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique. T. 1: Algorithmes et théorie en combinatoire. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2008. ISBN 978-2-7462-2200-7. (fr.)., 413 stron, BNF cb414277757
- Pierre Audibert: Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique. T. 2. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2008. ISBN 978-2-7462-2201-4. (fr.)., 259 stron, BNF cb414277757
- Pierre Audibert: Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique. T. 3: Algorithmes et théorie des graphes. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2008. ISBN 978-2-7462-2202-1. (fr.)., 286 stron, BNF cb414277757
- Tłumaczenie na angielski wszystkich trzech tomów, wydanie połączone: Pierre Audibert: Mathematics for Informatics and Computer Science. London, Hoboken: ISTE, John Wiley & Sons, 2010. DOI: 10.1002/9781118557938. ISBN 978-1-84821-196-4. (ang.).
- Pierre Audibert: Géométrie des pavages. De la conception à la réalisation sur ordinateur. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2013. ISBN 978-2-7462-4503-7. (fr.)., 413 stron, BNF cb43563163w
- Pierre Audibert: Algorithmes et théorie des nombres. Cours, exercices corrigés, avec programmes en langage C. Paryż: Ellipses, 2013, seria: Références sciences. ISBN 978-2-7298-8672-1. (fr.)., 432 stron, BNF cb43822349b
- Pierre Audibert: Simulation d’un feu de forêt. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).