Wikipedia

Pierre Woodman

francuski aktor pornograficzny

Pierre Woodman (ur. 29 kwietnia 1963[1] w Owernii) – francuski fotograf, reżyser, producent filmowy i aktor filmów pornograficznych[3][4]. Nazwisko Woodman w rzeczywistości jest pseudonimem, pochodzącym z czasów dzieciństwa, gdy mieszkał w lesie. Jego szkolni koledzy nazywali go „człowiekiem lasu” – „drwalem”, a później profesjonalny pseudonim został skrócony do „The Woodman”[5]. W Stanach Zjednoczonych jego imię ma podwójne znaczenie z silnym podtekstem seksualnym: „drewno” (wood) jest rozumiane jako „erekcja” w wyrażeniach takich jak „drewno poranne”[6].

Pierre Woodman
Ilustracja
Pierre Woodman (2006)
Prawdziwe imię i nazwisko

Pierre André Nicolas Gerbier[1]

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1963[2]
Owernia[2], Francja

Używane pseudonimy

Jean-Paul Bouchet, Pierre Boismonsieur

Narodowość

francuska[2]

Wzrost

185 cm[2]

Masa ciała

85 kg

Kolor włosów

brązowy (łysy)

Kolor oczu

niebieskie

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się w Owernii[7][8], w centralnej Francji w skromnej rodzinie. Jako trzynastolatek, wymienił na koszulkę skradzioną broszurę z filmem porno z sex shopu[9]. W wieku 14 lat po raz pierwszy nawiązał kontakt seksualny[10], a jako 15–latek po raz pierwszy miał seks analny ze starszą dziewczyną[10].

W wieku piętnastu lat porzucił szkołę i rozpoczął pracę jako barman, fotograf, sprzedawca w sklepie i magazynier[11]. Mając 17 lat wstąpił do armii. W wieku 19 lat został zawodowym policjantem[12]. Podczas pobytu w Las Vegas romansował z córką policjanta Jennifer Marie Massoli, która potem została amerykańską aktorką filmów porno[13].

Kariera edytuj

 
Woodman z Larrym Flyntem

W 1983 przeniósł się do Paryża[14], gdzie poznał aktora porno polskiego pochodzenia Piotra Stanislasa, który wprowadził go w świat branży porno. W 1986 rozpoczął karierę jako fotograf mody dla różnych magazynów, takich jak „Vogue”, „Blast”, „Issue” czy „Numero”. W 1988 jako fotograf podjął współpracę z Markiem Dorcelem. W 1989 został fotoreporterem nowo powstałego magazynu erotycznego „Hot Video”[9] i wziął udział w filmie Video Marc Dorcel Szantaż kobiet (Chantage De Femmes, 1989) z Christophe Clarkiem, a na początku lat 90. tworzył castingi dla Michela Ricauda do jego filmów[9].

W tym samym czasie szwedzki biznesmen Berth Milton Jr. przejął firmę swojego ojca Bertha Miltona Sr., publikującą „Private Magazine”[9] od 1965, pierwszy na świecie kolorowy magazyn pornograficzny[9]. Milton przeniósł firmę ze Sztokholmu do Barcelony, zaczął skupiać się na produkcjach wideo, a później filmach prezentowanych w Internecie, szukając kogoś, kto nadałby tradycyjnemu, ale przestarzałemu tytułowi - nowy, bardziej nowoczesny wygląd. W kwietniu 1991 Pierre Woodman miał swoją pierwszą sesję porno dla Private Media Group, a w 1992 podpisał umowę na wyłączność jako producent. Dzięki jego staraniom wytwórnia filmów pornograficznych Private stała się jedną z wiodących firm w branży porno[9].

W latach 1992–2000 dla Private wyreżyserował wysokobudżetowe produkcje: dwuczęściowy Żigolo (The Gigolo, 1995) oraz trylogię Wieżowiec (Tower, 1995) nawiązującą do dreszczowca Phillipa Noyce’a Sliver, Piramida (Pyramid, 1996; dochód: 1,2 mln$)[2] i Tatiana (1998, 1999; dochód: 600 000 $) i Riwiera (2001, dochód: 450 000 $).

W 1999 zaczął realizować sceny filmowe w stylu gonzo w serii Superfuckers. Pod koniec 1999 otrzymał propozycję współpracy od Larry’ego Flynta, właściciela wydawnictwa Larry Flynt Publications (LFP) i wydawcy Hustler Magazine. W 2000 podpisywał umowę o pracę z Hustlerem.

Wystąpił w hiszpańskim filmie Dziwka (Yo puta/The Life: What's Your Pleasure?, 2004) wg powieści Isabel Pisano z Denise Richards, Daryl Hannah i Joaquimem de Almeidą.

W latach 2005–2006 związał się ponownie z Private. Z budżetem 540 tys. euro zrealizował trylogię Sex City (2006), pornograficzną wersję Sin City: Miasto grzechu Roberta Rodrigueza wg trzech komiksów Franka Millera z serii Sin City. Po pięciu tygodniach film stał się najlepiej sprzedającym się w historii pornobiznesu. W sierpniu 2006 z budżetem w wysokości 800 tys. euro podjął się realizacji megaprodukcji kolejnej trylogii Xcalibur: The Lords of Sex (2007), pornograficznej wersji filmu fantasy Excalibur, gdzie wzięło udział 40 aktorek i 35 aktorów. Film przyniósł nagrody Ninfa 2007 na Festiwalu Kina Erotycznego w Barcelonie w kategorii „Najlepsza scenografia” dla Thomasa Scriffony i „Najlepsza gwiazdka” za rolę przyjaciółki Zeliny dla Divinity Love[15].

W 2006 został szefem własnej wytwórni Woodman Entertainment, która zlokalizowana jest w centrum Barcelony[16]. Od 25 do 28 marca 2009 gościł w Bułgarii na Sofia Eros Show 2009[17].

W 2009 stacja telewizyjna HBO zrealizowała film dokumentalny A Pierre Woodman-sztori[18]. Wziął udział w filmie Christophera Clarka DXK (DXK, David Sex King, 2011)[19], inspirowanym oskarżeniem o napastowanie seksualne Dominique’a Strauss-Kahna, oraz krótkometrażowym filmie fantasy Notre héritage (Our Legacy, 2016), prezentowanym na festiwalu w Berlinie 2016[20].

Jako zaciekły przeciwnik piractwa, w sierpniu 2015 w hotelu Ramada w Balatonfüred na Węgrzech, podczas międzynarodowego kongresu młodzieży, Pierre Woodman wraz z członkami UNICEF zorganizował konferencję na temat zakazu bezpłatnej pornografii i przemocy w sieci, która ma druzgocący wpływ na nieletnich, głównych widzów bezpłatnych stron z treściami dla dorosłych[21].

Casting X edytuj

 
Pierre Woodman z Sophie Paris

W 1992 zapoczątkował realizację swojej serii castingów dla Private[22][23], ilustrowanej wywiadami i pokazującej kulisy kręcenia filmów pornograficznych. Wyprodukował ponad 170 płyt DVD ze swojej serii Casting X z udziałem aktorek porno z całego świata, ze Stanów Zjednoczonych, ale głównie z Europy Wschodniej z Węgier, Czech i Rosji. W jego produkcjach Casting X wzięły udział m.in.: Anita Blond (1994), Anita Dark (1994), Sophie Evans (1997), Nikki Anderson (1997), Silvia Saint (1998)[24], Rita Faltoyano (1999), Monique Covét (1999), Dora Venter (1999), a także rzeczniczka łotewskiego rządu Laimdota Straujuma pod pseudonimem Jena Tamulevicha (1999)[25][26], Angel Dark (2002), Liliane Tiger (2003), Angel Wicky (2010), Gina Gerson (2011), Daisy Marie (2011), Alexis Texas (2011), Little Caprice (2012), Marica Hase (2012), Misha Cross (2013), Adriana Chechik (2015), Bonnie Rotten (2015), Tori Black (2016), Natasha Starr (2016), Natalia Starr (2016), Jynx Maze (2017), Lana Rhoades (2017), Naomi Woods (2017), Gina Valentina (2017) i Riley Reid (2018).

Jednak produkcje Casting X Woodmana były przedmiotem wielu kontrowersji, a jego przeciwnicy oskarżali Woodmana o wywieranie presji psychicznej oraz przemocy fizycznej na modelkach, aby skłonić je do tworzenia treści. W 2013, po emisji filmu dokumentalnego na temat Woodmana, magazyn „Le Tag Parfait” opublikował artykuł, w którym Woodwan został oskarżony o zmuszanie, przekupywanie i bicie w celu popełnienia niechcianych czynności seksualnych[27]. W 2017 Lana Rhoades na Twitterze ujawniła, że Woodman próbował zmusić ją do robienia rzeczy, na które wcześniej się nie zgodziła na planie filmowym[28].

Życie prywatne edytuj

Był trzykrotnie żonaty, ma czworo dzieci (najmłodsze urodzone 30 marca 2021). Rozwiedziony z aktorką porno Tanią Russof[13]. Od 2002 związany z węgierską aktorką porno Sophie Paris.

Nagrody i nominacje edytuj

Rok Nagroda Kategoria Film Rezultat
1996 Hot d’Or Najlepszy scenariusz[29] Żigolo (Private Film 27: The Gigolo, 1995) Wygrana
AVN Award Najlepsza zagraniczna realizacja[29] Wieżowiec (The Tower, Parts 1, 2 & 3, 1995) Wygrana
1997 Hot d’Or Platynowy film[29] Ścigana 1 (Private Gold 22: The Fugitive 1, 1997) Wygrana
Najlepszy europejski reżyser[29] Piramida (Private Gold 11: The Pyramid 1, 1996) Wygrana
AVN Award Najlepsza realizacja zagraniczna[30] The Pyramid 1, 2, 3 (1996) Wygrana
1998 Hot d’Or Najlepszy europejski reżyser[31] – Wygrana
AVN Award Najlepszy reżyser zagraniczny[32] Private Gold 22: The Fugitive 1 (1997) Wygrana
1999 Najlepsza realizacja zagraniczna[33] Tatiana 1, 2 & 3 (1998) Wygrana
2000 Hot d’Or Najlepszy film europejski[34] Safe Sex (1999)
Sex Therapy (1999) 		Nominacja
2001 Hot d’Or Najlepszy reżyser Obłęd 1 (Private Gold 41: Madness 1, 2000) Wygrana
2003 Ninfa Nagroda specjalna organizacji Ninfa[35] – Wygrana
AVN Award Najlepszy reżyser wideo[36] Brazilian Snake 1 & 2 (2001) Nominacja
2004 Ninfa Nagroda za osiągnięcia[37] – Wygrana
2006 Ninfa Najlepszy reżyser[38] Sex City (2006) Nominacja
Najlepszy scenariusz filmowy[38] Nominacja
2007 AVN Award Najlepszy reżyser zagranicznej produkcji[32] Wygrana
Ninfa Najlepszy reżyser wybrany przez publiczność[39] – Wygrana
2008 XBIZ Award Reżyser filmów pełnometrażowych roku[40] – Nominacja
2009 AVN Award Najlepszy reżyser produkcji zagranicznej[41] Xcalibur 3: The Lords of Sex Nominacja
2020 XBIZ Europa Award Wykonawca / reżyser witryny roku
WoodmanCastingX.com[42] 		– Nominacja

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Mr Pierre Andre Nicolas Gerbier (Woodman Films Productions). Endole. [dostęp 2021-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-27)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Pierre Woodman. FanPix.Net. [dostęp 2017-09-13]. (ang.).
  3. ↑ Ovidie (2017-07-25): Das Porno-Imperium - Die neuen Spielregeln der Sex-Industrie. Westdeutscher Rundfunk. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-07)]. (niem.).
  4. ↑ Pierre Woodman. Listal. [dostęp 2016-11-06]. (ang.).
  5. ↑ BroDude: Życie i myśli Pierre’a Woodmana. Rambler, 2017-11-14. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-09)]. (ros.).
  6. ↑ Pierre Woodman. Osobnosti.cz. [dostęp 2016-11-06]. (cz.).
  7. ↑ Natalia Antonova: Russia’s porn stars aren’t just hot, they’re also ostracised and exploited. openDemocracy, 2016-04-28. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-07)]. (ang.).
  8. ↑ Personalidade: Pierre Woodman (França). InterFilmes.com. [dostęp 2017-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-07)]. (port.).
  9. ↑ a b c d e f Pierre Woodman. ČSFD.cz. [dostęp 2016-11-06]. (cz.).
  10. ↑ a b MM: A nők nem csak dugnivaló tárgyak. velvet.hu, 2009-12-16. [dostęp 2009-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (węg.).
  11. ↑ Pierre Woodman. FDb.cz. [dostęp 2016-11-06]. (cz.).
  12. ↑ Peggy Sastre: Porno: pourquoi il fallait dénoncer le réalisateur Pierre Woodman et ses méthodes. „Le Nouvel Observateur”, 2013-12-19. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-07)]. (fr.).
  13. ↑ a b French Porn Producer Pierre Woodman. Novinite.com. [dostęp 2009-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (ang.).
  14. ↑ Alfahír: Ha adhatok Orbán Viktornak egy tanácsot.... Mandiner.hu, 2015-12-31. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (węg.).
  15. ↑ 2004 Award winners & nominees. FICEB. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (ang.).
  16. ↑ Pierre Woodman, Rose Delight si Gina Devine vin la Eros Show 2012!. Cinefan.ro. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (rum.).
  17. ↑ Ivan Dikov (2009-03-29): French Porn Producer Pierre Woodman: Sex Is Still Taboo in Bulgaria. Novinite. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (ang.).
  18. ↑ A Pierre Woodman Sztori (2009). CineMagia.ro. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-07)]. (rum.).
  19. ↑ Pierre Woodman. AlloCiné. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-07)]. (fr.).
  20. ↑ Notre Héritage. Berlinale.de. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (niem.).
  21. ↑ Sex Pierre Woodman. jeuxvideo.com. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (fr.).
  22. ↑ Najpoznatije pornoglumice regije: Rado snimaju zajedno, a u pornosvijet ih je uveo isti čovjek. Webcafe.hr. [dostęp 2017-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (chorw.).
  23. ↑ Massimiliano Parente (2016-10-06): Il porno candore di Mario Desiati «profana» Pasolini. IlGiornale.it. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (wł.).
  24. ↑ Thứ hai (2017-09-25): Vấn nạn quấy rối tình dục đáng báo động trong ngành công nghiệp phim đen. 2sao.vn. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-07)]. (wiet.).
  25. ↑ jagr, bzato, rs (2014-10-02): Rzeczniczka łotewskiej premier w filmie porno? Skandale obyczajowe w polityce. TVP.info. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (pol.).
  26. ↑ Skandal w łotewskim rządzie. Rzeczniczka prasowa w filmie pornograficznym?. Onet.pl. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (pol.).
  27. ↑ Saint-Sernin (2013-12-12): Pierre Woodman se révèle dans un documentaire. „Le Tag Parfait”. [dostęp 2020-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-13)]. (fr.).
  28. ↑ Aurora Snow (2017-09-09): The Sexual Coercion Epidemic in Porn. „Daily Beast”. [dostęp 2018-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-20)]. (ang.).
  29. ↑ a b c d Pierre Woodman Awards. FamousFix. [dostęp 2022-04-18]. (ang.).
  30. ↑ The Pyramid 1. Adult Industry Awards Database. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-18)]. (ang.).
  31. ↑ Hot d’or 1998 Winners. hotdor.org. [dostęp 2016-11-06]. (ang.).
  32. ↑ a b Pierre Woodman Awards. Adult Industry Awards. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-18)]. (ang.).
  33. ↑ Best Foreign Release at AVN Awards 1999. Adult Industry Awards Database. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-18)]. (ang.).
  34. ↑ 2000 Hot D’or Nominations Are In. avn.com. [dostęp 2017-08-01]. (ang.).
  35. ↑ FICEB 2003 Awards. ficeb.com. [dostęp 2022-04-18]. (ang.).
  36. ↑ 2003 AVN Awards Nominees. AVN. [dostęp 2022-04-24]. (ang.).
  37. ↑ Winners of the 2007 FICEB Ninfa Awards. XStarsNews. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (hiszp.).
  38. ↑ a b FICEB Award 2006. ficeb.com. [dostęp 2022-03-27]. (hiszp.).
  39. ↑ Joanne Cachapero (2007-10-09): Barcelona Film Fest Winners. XStarsNews. [dostęp 2016-11-06]. (ang.).
  40. ↑ Steve Javors: 2008 XBIZ Awards Official Nominees Announced. xbiz.com, 2008-01-04. [dostęp 2022-04-18]. (ang.).
  41. ↑ Complete list of nominees for the 2009 AVN Adult Movie Awards. pornstarbabylon.com. [dostęp 2017-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (ang.).
  42. ↑ XBIZ Announces Nominees for 2020 XBIZ Europa Awards. xbiz.com. [dostęp 2020-09-25]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pierre_Woodman&oldid=71271733”