Pierwiosnek Siebolda

Pierwiosnek Siebolda (Primula sieboldii) – gatunek rośliny należący do rodziny pierwiosnkowatych. Pochodzi z Azji. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna

Pierwiosnek Siebolda
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

wrzosowce

Rodzina

pierwiosnkowate

Rodzaj

pierwiosnek

Gatunek

Pierwiosnek Siebolda

Nazwa systematyczna
Primula sieboldii E. Morren
Jedna z odmian

Morfologia edytuj

Pokrój
Bylina tworząca pełzające kępy o wysokości 20-30 cm.
Liście
Wszystkie liście są odziomkowe. Są duże, sercowate, pomarszczone, jasnozielone. Obumierają po przekwitnięciu rośliny
Kwiaty
Duże, promieniste, zebrane w kilkukwiatowe baldachy wyrastające na krótkich głąbikach z każdej kępy. U typowej formy są różowe, u odmian mają różny kolor.

Zastosowanie edytuj

Uprawiana jest ze względu na swoje kwiaty jako roślina ozdobna. Kwitnie w maju. Nadaje się na rabaty wśród roślin zakwitających późną wiosną. W związku z tym, że po przekwitnięciu szybko obumierają jej liście, nie nadaje się do pokrywania większych powierzchni. Roślina krótkowieczna. W Japonii był uprawiany już w okresie Edo (1603-1687) jako roślina doniczkowa. Na przedmieściach Edo (obecne Tokio) obsadzono nim duże obszary. Były one masowo odwiedzane i podziwiane przez okoliczną ludność. W latach 50. XX wieku pierwiosnki na przedmieściach Ukimagahara wyginęły z powodu zanieczyszczeń rzeki Arakawa. W latach 60. powstał Klub Ochrony pierwiosnka Siebolda. Dzięki jego staraniom uratowano gatunek, znaleziono miejsce do jego uprawy i organizuje się corocznie w parku Ukima Festiwal Pierwiosnka. Pod koniec XX wieku rozpowszechniła się jego uprawa w wielu krajach świata poza Japonią.

Uprawa edytuj

  • Wymagania. Wymaga próchnicznej i średnio wilgotnej gleby. Stanowisko powinno być lekko zacienione. W czasie upałów należy podlewać. Corocznie należy glebę ściółkować liśćmi.
  • Rozmnażanie. Najłatwiej przez podział kęp wczesną wiosną.
 
Kwiaty jednej z odmian

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-12] (ang.).

Bibliografia edytuj