Piestrówka różowawa
Piestrówka różowawa (Rhizopogon roseolus (Corda) Th. M. Fries) – gatunek grzybów z rodziny piestrówkowatych[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
piestrówka różowawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Rhizopogon roseolus (Corda) Th. M. Fries Svensk bot. Tidskr. 3: 282 (1909) | |
.jpg)
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rhizopogonaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1831 August Corda nadając mu nazwę Splanchnomyces roseolus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1909 Th. M. Fries, przenosząc go do rodzaju Rhizopogon[1]. Niektóre synonimy[2]:
- Hysterangium rubescens Tul. & C. Tul. 1843
- Hysteromyces vulgaris Vittad. 1844
- Melanogaster berkeleyanus Broome 1845
- Rhizopogon luteorubescens A.H. Sm. 1966
- Rhizopogon provincialis Tul. & C. Tul. 1851
- Rhizopogon rubescens (Tul. & C. Tul.) Tul. & C. Tul. 1845
- Rhizopogon vulgaris (Vittad.) M. Lange 1956
- Splanchnomyces roseolus Corda 1831
Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983, dawniej przez S. Chełchowskiego gatunek ten opisywany był w polskim piśmiennictwie mykologicznym jako piestrówka letnia[3].
Morfologia edytuj
Bulwiasty lub kulisty, o średnicy do 4 cm. Początkowo jest białawy, później bladożółtawy lub różowawy, z czasem coraz ciemniejszy, na koniec czerwonobrązowy. Powierzchnia marmurkowata, czasami pofałdowana, nieraz włókienkowato opleciona strzępkami. Do podłoża przymocowany jest nitkowatymi strzępkami grzybni[4][5].
- Wnętrze owocnika
Miąższ gąbczasty, złożony z labiryntowatych komór. Za młodu białawy, później żółtobrązowy do czerwonawobrązowego, na starość brudnooliwkowy i rozpadający się; pod stosunkowo grubą i mocną ścianą podzielone na małe komory. Po uszkodzeniu nabiega czerwono. Jest bez zapachu, lub wydziela nieprzyjemny, słaby zapach podobny do zapachu benzyny[5][4].
Bezbarwne, bladożółtawe, podłużnie eliptyczne. Rozmiar: 8-11 × 2–4,5 μm[5].
Występowanie edytuj
Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Australii oraz Japonii[6]. Rośnie na nagiej ziemi, w lasach sosnowych, a także w żwirku na łąkach nadrzecznych lub na leśnych drogach, przeważnie całkowicie na ziemi, czasami częściowo w ziemi. W Polsce jest dość pospolity[4]. Owocniki wytwarza od lipca do października. Najczęściej występuje pod sosnami i jodłami[5].
Znaczenie edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 588, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Edmund Garnweidner i inni, Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 206, ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ a b c d e Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 437, 438, ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-04-18].