Pieter Nason
Pieter Nason (ur. 1612 w Amsterdamie, zm. 1688 w Hadze) – holenderski malarz epoki baroku.
 Pieter Nason: Autoportret na tle pejzażu Jana van Goyena, Muzeum Narodowe w Warszawie | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Uważany jest za ucznia Jana Antonisza van Ravesteyna. Został przyjęty w roku 1639 do gildii św. Łukasza w Hadze. W roku 1656 założył wraz z 47 innymi malarzami nowe bractwo pod nazwą Confrérie Pictura. W roku 1662 pracował dla namiestnika Fryzji Wilhelma-Fryderyka, w roku 1667 działał na dworze Wielkiego Elektora Fryderyka Wilhelma I, po czym powrócił do Hagi.
Malował portrety i martwe natury. W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajduje się Autoportret na tle pejzażu Jana van Goyena (1648)[1], Portret kobiety w stroju Minerwy (Krystyny Szwedzkiej jako Bradamante) (1663) oraz Portret Johana Mauritsa (1666). W zbiorach Muzeum Czartoryskich Portret mężczyzny (ok. 1648-1653).
Przypisy edytuj
- ↑ Janina Michałkowa (red.), Galeria malarstwa obcego. Przewodnik, Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie, 1964, s. 47.
Bibliografia edytuj
- Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-221-0686-6.