Pikus (mitologia)
(Przekierowano z Pikus (mitologia rzymska))
Pikus (łac. Picus – dosł. „dzięcioł”) – w mitologii rzymskiej syn Saturna, król Lacjum.
| |
| mityczny król Lacjum | |
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
|---|---|
| Żona | |
| Dzieci | |
| bóg lasów i wróżb, chroniący pola przed suszą i zapewniający paszę bydłu | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Teren kultu | |
Był wieszczem, wróżącym przy pomocy dzięcioła. Jego żoną miała być Canens, zaś synem Faunus. Według innej literackiej wersji mitów miał być małżonkiem nimfy Pomony.
Wzgardził wdziękami zakochanej w nim Kirke, która za karę zamieniła go w dzięcioła.
Pikus został ubóstwiony i był czczony jako bóg lasów i wróżb. Wieśniacy czcili go jako bóstwo chroniące pola przed suszą i zapewniające paszę bydłu.
Bibliografia edytuj
- Andrzej M. Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001. ISBN 83-207-1629-2. OCLC 297716845.
- Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: „Książnica”, 1996, ISBN 83-7132-266-6
- Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 1997, ISBN 83-0404-389-0