Pingwin mały[5] (Eudyptula minor) – gatunek średniego, nielotnego ptaka wodnego z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występujący u wybrzeży Nowej Zelandii i Australii. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Eudyptula[5][6].

Pingwin mały
Eudyptula minor[1]
(J. R. Forster, 1781)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pingwiny

Rodzina

pingwiny

Rodzaj

Eudyptula[2]
Bonaparte, 1856

Gatunek

pingwin mały

Synonimy
  • Aptenodytes minor J. R. Forster, 1781[3]
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Morfologia edytuj

Cechy gatunku
Czarnogranatowe upierzenie wierzchu ciała płynnie przechodzi w biały spód. Nogi i dziób ciemne.
Wymiary średnie
dł. ciała ok. 40 cm
masa ciała ok. 1,1 kg

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop
Wody otaczające wybrzeża Nowej Zelandii, Australii i Tasmanii.
Gniazdo
Nora o długości około 50 cm (zdarzają się również metrowe), często w głębi lądu, ukryta w zaroślach lub lesie.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, rzadziej dwa, składając w sierpniu-październiku zazwyczaj 2 jaja.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres około 5 tygodni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 8 tygodniach.
Pożywienie
Drobne ryby, głowonogi i skorupiaki.

Podgatunki edytuj

Wyróżnia się 6 podgatunków E. minor[6][3]:

  • E. minor novaehollandiae (Stephens, 1826) – południowa Australia i Tasmania,
  • E. minor iredalei Mathews, 1911 – północna część Wyspy Północnej (Nowa Zelandia),
  • E. minor variabilis Kinsky & Falla, 1976 – południowa część Wyspy Północnej, wyspy i wybrzeża Cieśniny Cooka oraz północna część Wyspy Południowej,
  • pingwin mały (E. minor minor) (J. R. Forster, 1781)podgatunek nominatywny; zachodnia i południowa część Wyspy Południowej oraz Wyspa Stewart (Nowa Zelandia),
  • pingwin białoskrzydły[5] (E. minor albosignata) Finsch, 1874 – wschodnie wybrzeże Wyspy Południowej; niektórzy autorzy wyodrębniają go w osobny gatunek,
  • E. minor chathamensis Kinsky & Falla, 1976Wyspy Chatham (Nowa Zelandia).

Ptaki tego gatunku regularnie pojawiają się na pacyficznym wybrzeżu Patagonii, gdzie być może również znajduje się nieodkryta jeszcze kolonia lęgowa. W kwietniu 2005 jeden osobnik pojawił się na wysepce Ichaboe u wybrzeży Namibii[7].

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pingwina małego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)[4]. Liczebność światowej populacji szacuje się na około 470 tysięcy dorosłych osobników[8]. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[4]. Głównym zagrożeniem są introdukowane w Australii i Nowej Zelandii drapieżne ssaki, takie jak psy i koty.

Przypisy edytuj

  1. Eudyptula minor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Eudyptula, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-02-22] (ang.).
  3. a b Little Penguin (Eudyptula minor). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
  4. a b c BirdLife International, Eudyptula minor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-10-22] (ang.).
  5. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 - pingwiny - Penguins (wersja: 2019-10-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-20].
  6. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Kagu, sunbittern, tropicbirds, loons, penguins, petrels. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
  7. Little or Fairy Penguins (Eudyptula minor). [w:] BeautyOfBirds.com [on-line]. Avianweb LLC. [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
  8. Species factsheet: Eudyptula minor. BirdLife International. [dostęp 2020-07-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj