Piotr Bajko

Piotr Bajko (ur. 5 listopada 1950 w Białowieży) – polski leśnik, dziennikarz, historyk-regionalista, kronikarz i bibliograf, autor licznych publikacji o Białowieży i Puszczy Białowieskiej

Piotr Bajko

Piotr Bajko pod dębem w Parku Pałacowym w Białowieży
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1950 Białowieża
Zawód, zajęcie	technik leśnictwa, dziennikarz, regionalista
Pracodawca	Białowieski Park Narodowy (1972–2018)
Rodzice	Michał, Nina z domu Siemieniuk
Małżeństwo	Barbara Kwapisz (do 1997)
Dzieci	Łukasz Bajko
Odznaczenia

Piotr Bajko we wrześniu 2013

Życiorys

Ukończył białowieskie Technikum Leśne (1969). W latach 1969–1970 odbył staż w Nadleśnictwie Zwierzyniec w Puszczy Białowieskiej. W marcu 1972 rozpoczął pracę w Białowieskim Parku Narodowym. Przez 33 lata był związany z Muzeum Przyrodniczo-Leśnym, a od kwietnia 2005 z Pracownią Naukową, w której zestawiał bibliografię Puszczy Białowieskiej i prowadził badania historyczne. W końcu maja 2018 odszedł na emeryturę.

Większość swych publikacji poświęcił historii i dniu dzisiejszemu Białowieży i Puszczy Białowieskiej, a także popularyzacji wartości przyrodniczych i kulturowych tego regionu. Napisał trzytomową kronikę Białowieży i Puszczy Białowieskiej oraz monografie dziejów Białowieży i białowieskiej parafii prawosławnej. Opracował także biografie ponad stu osób związanych z Białowieżą. Osobną sferą jego zainteresowań są wierzenia, obrzędy i zwyczaje związane z drzewami; artykuły monograficzne na ten temat publikował w miesięczniku Nieznany Świat w latach 1995–2022. Jest współodkrywcą białowieskich „miejsc mocy” – na wzgórzu w Parku Pałacowym w Białowieży i w oddziale 495 Puszczy Białowieskiej, które stały się dzisiaj atrakcją turystyczną. W młodości pasjonował się układaniem krzyżówek, które zamieszczał w prasie ogólnopolskiej; opublikował ich 160. Inną jego pasją był film; na przełomie lat 60. i 70. uwieczniał na taśmie 8-milimetrowej różne wydarzenia w życiu swojej miejscowości, badał także historię realizacji filmów w Puszczy Białowieskiej. Współpracował z wieloma twórcami filmów dokumentalnych i przyrodniczych oraz reportaży telewizyjnych, m.in. z Barbarą Bartman-Czecz i Januszem Czeczem, Romualdem Faratem, Tadeuszem Horoszkiewiczem, Beatą Hyży-Czołpińską, Andrzejem Kostenko, Andrzejem Różyckim, Tamarą Sołoniewicz, Bożeną i Janem Walencikami, Ryszardem Wyrzykowskim, udostępniając im ze swoich zbiorów zdjęcia archiwalne, dzieląc się wiedzą historyczną, służąc za przewodnika w terenie i niekiedy występując przed kamerą.

W latach 1977–1991 był czynnym przewodnikiem turystycznym PTTK po Puszczy Białowieskiej.

Twórczość

Jako dziennikarz debiutował w 1968 w Gazecie Białostockiej, będąc jeszcze uczniem technikum; wcześniej jego drobne materiały zamieszczała gazeta Świat Młodych. Do początku lat 90. XX w. był stałym korespondentem codziennej prasy białostockiej. W latach 2007–2008 członek zespołu redakcyjnego lokalnej gazety Głos Białowieży. W swym dorobku posiada około 3700 publikacji, które ukazały się w ponad 85 tytułach prasowych i periodykach. Ponadto wydał następujące książki:

• Cerkiew i parafia prawosławna w Białowieży (I wyd. – 1994; II wyd. – 2002)
• Białowieża : zarys dziejów do 1950 roku. (2001).brak strony w książce
• Kalendarium białowieskiego żubra (2004)
• Białowieża. Parafia prawosławna św. Mikołaja (I wyd. – 2006; II wyd. – 2013)
• Bibliografia Puszczy Białowieskiej 2001–2005 (2008)
• Z dawnej Białowieży (2010)
• Echa starej Białowieży (2012)
• Bibliografia Puszczy Białowieskiej 2006–2010 (2014)
• Białowieża, której już nie ma (2015)
• Z zakamarków białowieskiej historii (2015)
• Bibliografia Puszczy Białowieskiej 2011–2015 (2017)
• Po śladach odchodzącej Białowieży (2017)
• Kronika białowieska. Tom I, 983–1959 (2018)
• Kronika białowieska. Tom II, 1960–2000 (2018)
• Kronika białowieska. Tom III, 2001–2018 (2019)
• Białowieża w oddali (2020)
• Prezydenckie łowy. Polowania Prezydenta RP Ignacego Mościckiego w Puszczy Białowieskiej (2020)
• Cmentarz w Białowieży (współautor Andrzej Buszko) (2023)
• Ludzie Białowieży (przygotowana do druku)
• Drzewiej o żubrze pisano (współautor Wojciech Sobociński) (przygotowana do druku)

Odznaczenia i nagrody

• Order Św. Marii Magdaleny II stopnia – za monografię białowieskiej cerkwi (Św. Synod Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, 1994);
• Odznaka „Zasłużony dla Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego” (Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, 1995);
• Tytuł „Zasłużony dla Powiatu Hajnowskiego” – za szczególne zasługi na rzecz rozwoju i promocji Powiatu Hajnowskiego (Rada Powiatu Hajnowskiego, 2017);
• Tytuł „Król Puszczy” – za całokształt pracy twórczej (Urząd Gminy Białowieża, 2019).

Życie prywatne

Urodził się w rodzinie Michała i Niny z domu Siemieniuk. Miał brata Sławomira (1958–2016) – kolekcjonera starych samochodów oraz motocykli. Ze związku małżeńskiego z nauczycielką Barbarą Kwapisz ma syna Łukasza (ur. 1980). Po rozwodzie w 1997 nowej rodziny nie założył.

Pozostałe informacje

W podziękowaniu za jego działalność na rzecz zachowania dziedzictwa regionu Puszczy Białowieskiej została mu zadedykowana internetowa Encyklopedia Puszczy Białowieskiej, do której sam napisał około 490 haseł.

Wystąpił w epizodycznej roli strażnika (w scenie z Januszem Bukowskim) w „Ucieczce Króla” – odcinku francuskiego serialu fabularnego pt. „Akcja O.P.E.N.” w reżyserii Jean Pierre'a Decourta

Bibliografia

• Tomasz Niechoda, biografia Piotra Bajko na stronie Encyklopedia Puszczy Białowieskiej