Piotr Jakir
Piotr Ionowicz Jakir (ros. Пётр Ио́нович Яки́р; ur. 20 stycznia 1923 w Kijowie, zm. 14 listopada 1982 w Moskwie) – radziecki dysydent, historyk z wykształcenia.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Życiorys edytuj
Był synem wysokiego dowódcy wojskowego Iony Jakira[1]. Ostatnie lata dzieciństwa i pierwsze lata dorosłego życia Piotr Jakir spędził w więzieniu[1]. Współpracował z biuletynem „Kronika Wydarzeń Bieżących”[2][3]. Wiosną 1969 roku razem z Wiktorem Krasinem odegrał główną rolę w tworzeniu Grupy Inicjatywnej na rzecz Obrony Praw Człowieka w ZSRR[4]. Prześladowany latami przez system sowiecki Jakir był bliski załamania psychicznego i popadł w nałóg alkoholizmu[5]. Zmarł w wieku 59 lat, a przyczyną przedwczesnej śmierci był zaawansowany alkoholizm[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kadykało 2012 ↓, s. 312.
- ↑ Rosyjski dysydent nie żyje. [w:] Historia [on-line]. Polskie Radio, 02.09.2011. [dostęp 2021-06-09].
- ↑ Radziwon 2012 ↓.
- ↑ Duda 2015 ↓, s. 239.
- ↑ Ojcewicz 2019 ↓, s. 164.
- ↑ Ojcewicz 2019 ↓, s. 165.
Bibliografia edytuj
- Katarzyna Duda: Andriej Amalrik - rosyjski dysydent. recenzent Prof. dr hab. Lucjan Suchanek. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2015. ISBN 978-83-233-2961-9. [dostęp 2021-06-05].
- Anna Kadykało: Dzieciństwo jako rosyjski temat kulturowy w XX wieku. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 2012, seria: Rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem Andrzeja Dudka.
- Grzegorz Ojcewicz. Z filologii śledczej. Pisarze rosyjscy w archiwum Wasilija Mitrochina. „Studia Rossica Gedanensia”. 6, s. 157–182, 2019. DOI: 10.26881/srg.2019.6.13. ISSN 2392-3644. (pol.).
- Marek Radziwon: Deklaracja praw człowieka to była nasza ewangelia. Instytut Europy Środkowej, 2012.