Piotr Kubikowski
Piotr Kubikowski (ur. 19 listopada 1903 w Krasiłowie, zm. 2 maja 1991 w Warszawie[1]) – polski lekarz, farmakolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Medycznej w Warszawie.
| Data i miejsce urodzenia |
19 listopada 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 maja 1991 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: farmakologia | |
| Uczelnia |
Akademia Medyczna w Warszawie |
Życiorys edytuj
Jego rodzicami byli Jan Kubikowski i Maria Kubikowska, z d. Sokołowska. jego ojciec pracował jako księgowy[1].
W 1923 ukończył VIII Szkołę Realną we Lwowie, w 1930 studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Po studiach pracował na macierzystej uczelni, w latach 1936-1937 odbył staże naukowe w Wiedniu, Berlinie i Paryżu. W 1939 został mianowany docentem, po przedstawieniu pracy habilitacyjnej poświęconej wpływowi środków przeczyszczających na czynność motoryczną jelit[1]. We wrześniu 1939 służył jako lekarz w jednym z pułków artylerii, brał udział w obronie Warszawy. Dostał się do niewoli, został osadzony w Oflagu II C Woldenberg, w 1940 zwolniony, powrócił do Warszawy. Tam pracował jako lekarz w Zakładzie Przyrodoleczniczym Warszawskiej Ubezpieczalni Społecznej[1]. Równocześnie od 1941 wykładał farmakologię w konspiracyjnym Studium Lekarskim przekształconym w 1943 w tajny Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, a także na tajnym Wydziale Farmaceutycznym[1]. Od 1945 pracował na Wydziale Lekarskim UW, w 1947 został kierownikiem Zakładu Farmakologii Eksperymentalnej (funkcję tę sprawował 26 lat), w tym samym roku wyjechał na stypendium Światowej Organizacji Zdrowia, przebywał w USA i Wielkiej Brytanii. W 1948 powrócił na UW i otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1950 pracował w nowo utworzonej (po przekształceniu Wydziału Lekarskiego UW) Akademii Medycznej w Warszawie[1], w latach 1957-1972 był prorektorem AM ds. naukowych, w 1958 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego[1]. Przeszedł na emeryturę w 1973[1]. Równoległe w 1951 organizował Instytut Leków i w latach 1952-1970 był jego dyrektorem[1]. W swojej pracy naukowej zajmował się oceną nowo syntetyzowanych związków chemicznych[1]. Był autorem lub współautorem kilku podręczników akademickich (Toksykologia współczesna (1953) - z Władysławem Rusieckim, Farmakologia dla studentów stomatologii (1964), Zależności lekowe (1978), Farmakologia, podstawy farmakoterapii (dwa wydania z Józefem Dadlezem, trzy wydania z Wojciechem Kostowskim)[1].
W 1951 został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[1], należał do założycieli Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego (1965), był jego pierwszym prezesem (1965-1967)[1]. W 1963 został członkiem Komitetu Nauk Farmaceutycznych PAN[1].
W 1982 otrzymał tytuł doktora honoris causa AM w Warszawie[1]. W PRL został odznaczony Krzyżem Oficerskim, Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Barbara Wasiewicz Piotr Kubikowski 1903-1991, w: Portrety uczonych. Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. A-K, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016, s. 626-634
- ↑ Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny, wyd. Interpress, Warszawa 1987, s. 359