Wikipedia

Piotr Libera

polski duchowny katolicki, biskup

Piotr Libera (ur. 20 marca 1951 w Szopienicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor literatury klasycznej i starochrześcijańskiej, biskup pomocniczy katowicki w latach 1997–2007, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1998–2007, biskup diecezjalny płocki w latach 2007–2022, od 2022 biskup senior diecezji płockiej.

Piotr Libera
Ilustracja
Piotr Libera (2019)
Herb duchownego Iesu, in Te confido – Deus Caritas est
Jezu, ufam Tobie – Bóg jest Miłością
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

20 marca 1951
Szopienice

Biskup diecezjalny płocki
Okres sprawowania

2007–2022

Biskup pomocniczy katowicki
Okres sprawowania

1997–2007

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

15 kwietnia 1976

Nominacja biskupia

23 listopada 1996

Sakra biskupia

6 stycznia 1997

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 stycznia 1997

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Giovanni Battista Re
Myrosław Marusyn

Życiorys edytuj

Urodził się 20 marca 1951 w Szopienicach[1]. Egzamin dojrzałości złożył w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Długosza w Katowicach. W latach 1969–1976 odbył studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie[2]. Studia był zmuszony przerwać na czas służby wojskowej, którą odbył w latach 1970–1972 w jednostce kleryckiej w Batalionie Ratownictwa Terenowego w Bartoszycach[3]. Uzyskał stopień wojskowy kapitana[4]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 15 kwietnia 1976 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach biskup diecezjalny katowicki Herbert Bednorz[5][3]. Studia kontynuował w zakresie teologii pastoralnej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[2]. W latach 1980–1986 odbył studia na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie, które ukończył z doktoratem z literatury klasycznej i starochrześcijańskiej[3].

W latach 1976–1979 pracował jako wikariusz w parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej[6]. W latach 1979–1980 pełnił funkcję prefekta w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Od 1986 do 1989 prowadził wykłady z patrologii i lektorat języka łacińskiego w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. W 1989 został sekretarzem nuncjusza apostolskiego w Polsce arcybiskupa Józefa Kowalczyka[3].

23 listopada 1996 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji katowickiej ze stolicą tytularną Centuria[3]. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1997 w bazylice św. Piotra w Rzymie[5]. Udzielił mu ich Jan Paweł II w asyście arcybiskupa Giovanniego Battisty Re, substytuta ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, oraz arcybiskupa Myrosława Marusyna, sekretarza Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Deus caritas est” (Bóg jest miłością)[7], w 2011 zmienił ją na „Jesu, in Te confido – Deus Caritas est” (Jezu, ufam Tobie – Bóg jest Miłością)[8].

2 maja 2007 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji płockiej[9][10]. 31 maja 2007 kanonicznie przejął diecezję i odbył ingres do katedry płockiej[11]. W diecezji płockiej zainicjował obchody Światowego Dnia Młodzieży, odbywające się corocznie w Niedzielę Palmową. Ustanowił diecezjalny zespół historyczny z zadaniem kwerendy materiałów Instytutu Pamięci Narodowej. Zajął się również rozwiązaniem sprawy duchownych, wobec których sformułowano zarzuty natury moralnej. W 2012 otworzył 43. synod diecezjalny[12]. W 2019 papież Franciszek zezwolił, aby okres od 1 lipca do 31 grudnia 2019 spędził poza diecezją płocką na modlitwie i odpoczynku. Jednocześnie administratorem apostolskim sede plena diecezji na ten czas mianował metropolitę warszawskiego, kardynała Kazimierza Nycza[13]. 4 czerwca 2022 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji biskupa płockiego, złożoną z powodów zdrowotnych[14][15].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 1998–2007 pełnił funkcję sekretarza generalnego Konferencji[12]. Z urzędu wchodził w skład Rady Stałej[2]. Został członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej[7]. Wszedł w skład Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, a także objął funkcję przewodniczącego Zespołu ds. Wspólnego Dziedzictwa Kultury KKK[16]. Należał do komitetu organizującego podróż apostolską Jana Pawła II do Polski w 1999. Brał udział w przygotowaniach obchodów Wielkiego Jubileuszu 2000 roku[7]. Był głównym organizatorem ze strony kościelnej podróży apostolskiej Benedykta XVI do Polski w 2006[3]. W trakcie pielgrzymki pełnił rolę lektora papieskich przemówień[4].

W 2016 konsekrował biskupa pomocniczego płockiego Mirosława Milewskiego. W 2005 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego gdańskiego Ryszarda Kasyny[1].

Publikacje edytuj

  • 2010: Wierność. Słowo z Ars
  • 2012: Słowa jak kromki chleba
  • 2015: Mocarze Krzyża Świętego
  • 2018: Św. Stanisław Kostka na kartach poezji
  • 2020: Słowo ze Srebrnej Góry

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Piotr Libera. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-02-27]. (ang.).
  2. ↑ a b c Bp Piotr Libera ordynariuszem płockim. episkopat.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2016-06-12].
  3. ↑ a b c d e f Nota biograficzna Piotra Libery na stronie diecezji płockiej. diecezjaplocka.pl (arch.). [dostęp 2014-09-23].
  4. ↑ a b Bp Piotr Libera – aktywność, dyplomacja i medytacja (sylwetka). ekai.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2018-12-25].
  5. ↑ a b Bp Piotr Libera obchodził 15. rocznicę sakry biskupiej. ekai.pl (arch.), 2012-01-06. [dostęp 2017-02-02].
  6. ↑ Poprzedni księża wikarzy. jch-godula.katowice.opoka.org.pl. [dostęp 2018-12-25].
  7. ↑ a b c Bp Piotr Libera nowym biskupem płockim (aktual.). ekai.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2017-02-02].
  8. ↑ List Pasterski biskupa Piotra Libery z okazji 80. rocznicy objawień św. Siostry Faustyny, beatyfikacji Jana Pawła II oraz 20. rocznicy jego pielgrzymki do Płocka. diecezjaplocka.pl, 2011-02-14. [dostęp 2014-04-04].
  9. ↑ Nomina del Vescovo di Płock (Polonia). press.vatican.va, 2007-05-02. [dostęp 2014-04-04]. (wł.).
  10. ↑ Bp Piotr Libera ordynariuszem płockim. episkopat.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2014-05-11].
  11. ↑ Bp Piotr Libera odbył ingres do katedry płockiej. ekai.pl (arch.), 2007-05-31. [dostęp 2017-02-02].
  12. ↑ a b Płock: bp Piotr Libera obchodził 16. rocznicę sakry biskupiej. ekai.pl (arch.), 2013-01-06. [dostęp 2017-02-02].
  13. ↑ Kard. Nycz administratorem apostolskim diecezji płockiej. ekai.pl, 2019-05-29. [dostęp 2019-05-30].
  14. ↑ Rinuncia del Vescovo di Płock (Polonia). press.vatican.va, 2022-06-04. [dostęp 2022-06-04]. (wł.).
  15. ↑ Płock: Bp Piotr Libera przechodzi na emeryturę. Bp Wiesław Śmigiel – administratorem apostolskim „sede vacante”. nuncjatura.pl, 2022-06-04. [dostęp 2022-06-04].
  16. ↑ Piotr Libera na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2017-02-02].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Libera&oldid=73432559”