Piotr Paczkowski
Piotr Paczkowski (ur. 11 stycznia 1957 w Szczecinie[1]) – polski polityk, związkowiec, rolnik, samorządowiec, działacz opozycji antykomunistycznej w czasach PRL.
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
działacz opozycji antykomunistycznej, polityk, rolnik, samorządowiec, związkowiec |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Pracował jako elektromechanik w Szczecińskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Ogólnego[2]. W czasie realizacji akcji „Jesień '82” znalazł się w gronie działaczy NSZZ „Solidarność”, którzy zostali wytypowani przez SB i WSW jako „szczególnie niebezpieczni” w czasie wprowadzania ustawy o związkach zawodowych, delegalizującej „Solidarność”, a następnie zostali internowani w szczególnie ciężkich warunkach pod pozorem ćwiczeń wojskowych[1][3]. Od 5 listopada 1982 do 2 lutego 1983 przebywał na ćwiczeniach wojskowych w 9. Pomorskim Pułku Pontonowym w Chełmnie, gdzie panowały dramatyczne warunki bytowe rezerwistów (m.in. pomimo mroźnej zimy żołnierzom rozkazano spać w namiotach), a rzekome szkolenie nie miało nic wspólnego z realizacją zadań związanych z obronnością państwa, podnoszeniem umiejętności żołnierskich, a służyło walce z opozycją i było dotkliwą represją polityczną wobec wcielonych na ćwiczenia wojskowe[1]. W 2019 Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku skazującym Władysława Ciastonia i Józefa Sasina, uznał, że dopuścili się oni wobec Piotra Paczkowskiego i pozostałych uczestników rzekomych ćwiczeń wojskowych zbrodni przeciwko ludzkości, która była równocześnie zbrodnią komunistyczną[4].
Zaangażował się w działalność środowiska uwięzionych w Chełmnie, m.in. objął funkcję członka zarządu Stowarzyszenia Osób Internowanych „Chełminiacy 1982”[5]. Został również prezesem Stowarzyszenia Na Rzecz Rozwoju Binowa[6], a także sołtysem tej miejscowości[7].
Podjął działalność rolniczą[8]. Zaangażował się w działalność Samoobrony RP[8] i Związku Zawodowym Rolnictwa „Samoobrona”[9]. Z listy tego ugrupowania w wyborach samorządowych w 2006 uzyskał mandat sejmiku zachodniopomorskiego[10], a w 2007 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski[8]. W 2010 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję w sejmiku z listy Platformy Obywatelskiej[11]. W 2018 uzyskał mandat radnego gminy Stare Czarnowo z ramienia lokalnego komitetu[12]. W wyborach samorządowych w 2024 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję[13].
Odznaczenia edytuj
W 2017, za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, prezydent Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Wolności i Solidarności[14]. W 2022 został uhonorowany Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości[15].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Informacje w BIP IPN. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Biogram na stronie IPN. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Informacje na portalu IPN. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Doręczenie odpisu orzeczenia Sądu Odwoławczego wraz z uzasadnieniem. chelminiacy1982.pl. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Przekazał pamiątkowe medale w 40. rocznicę internowania działaczy „Solidarności”. igryfino.pl, 1 listopada 2022. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Tak wspierają gminną kulturę. igryfino.pl, 13 lutego 2017. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Kartno i Binowo wybrało sołtysów. stareczarnowo.pl. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ a b c Serwis PKW –Wybory 2007. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ W Szczecinie trwa konwencja wyborcza Samoobrony. wp.pl, 22 września 2007. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010.
- ↑ Serwis PKW Wybory – 2018. [dostęp 2023-01-14].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-21].
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 26
- ↑ Chełmińskie obchody 40. rocznicy utworzenia Wojskowych Obozów Internowania. chelmno.pl, 5 listopada 2022. [dostęp 2023-01-14].