Piotr Schulz
Piotr Schulz, właśc. Piotr Szulc (ur. 25 czerwca 1950 w Poznaniu[1]) – wokalista, pianista, kompozytor, aranżer[1][2]. Wykonuje repertuar z pogranicza jazzu, soulu i popu[3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
Józef Gajdziel |
| Współpracownicy | |
| Grażyna Łobaszewska Andrzej Ellmann Halina Zimmermann Janusz Skowron Marek Stefankiewicz Piotr Kałużny Wojciech Olszewski Henryk Miśkiewicz Janusz Kowalski Roman Suchan Marek Bliziński Mirosław Michalak Eugeniusz Orlicki Krzysztof Ścierański Zbigniew Wrombel Krzysztof Przybyłowicz Mirosław Sitkowski Waldemar Parzyński Alex Band Anna Polowczyk i in. | |
| Zespoły | |
| Schody S-26 (Orkiestra PRiTV w Poznaniu) Hubert Band NARADA i in. | |
Życiorys edytuj
Urodził się w Poznaniu, lecz pierwsze 30 lat życia spędził w Luboniu. Jego ojciec Edward był geodetą w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu, zaś matka Leokadia (z domu Spychalska) była księgową w przedszkolu sióstr zakonnych mieszczącym się przy kościele św. Jana Bosko. Jego talent muzyczny, jako pierwszy dostrzegł organista z lubońskiego kościoła, a także nauczyciel gry na pianinie Józef Gajdziel. Będąc uczniem IX Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Libelta w Poznaniu Schulz wraz z Maciejem Wojtasiakiem, Markiem Nowakiem i Krzysztofem Janickim założył zespół Schody, który występował na imprezach szkolnych oraz w poznańskich klubach. Po maturze zdał na studia (Politechnika Poznańska, kierunek: budownictwo), zaś jego zespół przeniósł się do klubu „Sęk” w którym grywał z nowym basistą Zbigniewem Owsianem (ex-Polne Kwiaty; późniejszy szwagier wokalisty). Po roku odszedł i przy klubie „Agora” założył nowy zespół, który wraz z nim współtworzyli: wokalista Krzysztof Janicki, gitarzysta Andrzej Rogal i klawiszowiec Jerzy Zgrzeba. Po trzech latach muzycy przeszli do klubu „OdNowa”, gdzie grali do końca studiów (1973-1976). W latach 1978-1981 Schulz współpracował z kabaretem Tey, a także z poznańską Orkiestrą PRiTV pod dyr. Zbigniewa Górnego (jako członek zespołu, a następnie solista[4] – zespół wokalny S-26 otrzymał wyróżnienie na XVII KFPP Opole'79[5]), pomysłodawcy duetu z Grażyną Łobaszewską. Ich wspólne wykonanie piosenki Może za jakiś czas (m.in. podczas XVI Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej Opole'78) okazało się przepustką do ogólnopolskiej kariery piosenkarskiej wokalisty, a utwór stał się przebojem (duet trzykrotnie występował na festiwalu opolskim – ostatni raz w 1999 roku[6]). Jako członek zespołu Hubert Band (w większości złożonym z muzyków kabaretu TEY) wystąpił na IV Międzynarodowej Wiośnie Estradowej (5-6.05.1979), z grupą dokonał także nagrań radiowych[7]. Kolejną ważną piosenką w jego karierze, zaśpiewaną w duecie z Łobaszewską jest Autostradą do słońca (arr. Krzesimir Dębski, sł. Jacek Cygan i Jacek Rutkowski), czyli polska wersja przeboju Fantasy, pochodząca z repertuaru amerykańskiej formacji Earth, Wind & Fire. Piosenka stała się ogólnopolskim hitem, zaś w 1984 ukazał się longplay pt. Solo i w duecie (Muza SX-2103) stanowiący podsumowanie pierwszych lat zawodowej kariery piosenkarskiej obydwojga wokalistów[4]. W 1987 roku muzyk wszedł w skład efemerycznej grupy Moment (razem z Krystyną Prońko i Majką Jeżowską), która wyśpiewała I nagrodę w koncercie Premiery na XXIV KFPP w Opolu. Trójka wykonawców zaśpiewała piosenkę pt. Czekamy na wyrok (muz. Antoni Kopff, sł. Jonasz Kofta). W roku 1988 ukazał się solowy krążek wokalisty, zatytułowany Piotr Schulz (Muza SX-2588)[2], na który skomponował większość utworów. Nagrania z udziałem zespołu NARADA, Alex Bandu oraz innych muzyków sesyjnych[2][8] zarejestrowano w studiach Polskiego Radia w Warszawie, Poznaniu i Opolu[3]. W okresie największej popularności komponowali dla niego m.in.: Zbigniew Górny, Krzesimir Dębski, Aleksander Maliszewski, Waldemar Parzyński, zaś teksty pisali m.in.: Jonasz Kofta, Jacek Cygan, Bogdan Olewicz[3][1]. W kolejnych latach wokalista brał udział w telewizyjnych programach Zbigniewa Górnego i współpracował z muzykami jazzowymi[8]. Obecnie daje recitale solowe (m.in. The Beatles Story)[9] i występuje w duecie z Anną Polowczyk[10][11]. Ponadto uczestniczy we wszelkiego rodzaju koncertach charytatywnych i wspomnieniowych, odbywających się w poznańskim klubie Blue Note (m.in. „Gramy dla Jarmużka”, koncert „Pamięci Andrzeja Ellmana”, „60 lat poznańskiego rock 'n' rolla”)[12][13][14].
Życie prywatne edytuj
W 1974 roku Piotr Schulz ożenił się z Teresą Owsian z którą ma dwóch synów Michała i Jacka oraz córkę Katarzynę. W 1978 roku państwo Schulzowie przeprowadzili się z Lubonia do Poznania.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Śpiewnik – Piotr Schulz. śpiewnik.wywrota.pl. [dostęp 2020-06-30]. (pol.).
- ↑ a b c Piotr Schulz – Piotr Schulz. discogs.com. [dostęp 2020-06-30]. (ang.).
- ↑ a b c Michał Matejczuk: Gdy ktoś wszystkich kocha, serca ma ze szkła, z nierdzewnego szkła. magiaminionychlat.wordpress.com, 2014-07-03. [dostęp 2020-06-30]. (pol.).
- ↑ a b Grażyna Łobaszewska, Piotr Schulz – Solo i w duecie. discogs.com. [dostęp 2020-06-30]. (ang.).
- ↑ Laureaci XVII KFPP Opole 1979. www.old.vipnews.pl. [dostęp 2020-07-01]. (pol.).
- ↑ FestivaloveOpole: Grażyna Łobaszewska i Piotr Schulz – "Dwa razy nic" (Opole '99). www.youtube.com. [dostęp 2020-06-30]. (pol.).
- ↑ Piotr Przybylski: Pamięci Wojciecha Skowrońskiego: Szymczyński Hubert – gitara basowa, puzon, klawisze. wojciechskowronski.pl, 2009-06-13. [dostęp 2020-07-01]. (pol.).
- ↑ a b Blue Note: Halina Zimmermann & Piotr Schulz – Poznań Samel Jazz Nights. kultura.poznan.pl. [dostęp 2020-07-01]. (pol.).
- ↑ Blue Note: Blue Note: "The Beatles Story". bluenote.poznan.pl, 2018-12-11. [dostęp 2020-06-30]. (pol.).
- ↑ Anna Polowczyk & Piotr Schulz Format: Anna Polowczyk & Piotr Schulz Format. www.facebook.com. [dostęp 2020-06-30]. (pol.).
- ↑ Koncertomania: Taneczne Karnawałowe Ostatki z zespołem Ani Polowczyk i Piotra Schulza w Poznaniu. www.koncertomania.pl. [dostęp 2020-06-30]. (pol.).
- ↑ Blue Note: Gramy dla Jarmużka – Koncert charytatywny. bluenote.poznan.pl. [dostęp 2020-07-01]. (pol.).
- ↑ Blue Note: Pamięci Andrzeja Ellmanna. bluenote.poznan.pl. [dostęp 2020-07-01]. (pol.).
- ↑ Świat Kultury Poznań: 60 lat poznańskiego rock 'n' rolla. www.swiatkultury.com.pl, 2019-05-12. [dostęp 2020-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-02)]. (pol.).