Piranga pąsowa (Piranga rubra) – gatunek ptaka z rodziny kardynałów (Cardinalidae), wcześniej zaliczany do tanagr (Thraupidae)[4] lub trznadlowatych (Emberizidae). Żeruje wysoko w koronach drzew; szczególnie chętnie zjada pszczoły.

Piranga pąsowa
Piranga rubra[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kardynały

Rodzaj

Piranga

Gatunek

piranga pąsowa

Synonimy
  • Fringilla rubra Linnaeus, 1758[2]
Podgatunki
  • P. r. cooperi Ridgway, 1869
  • P. r. rubra (Linnaeus, 1758)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     przeloty

     zimowiska

Systematyka edytuj

Wyróżniono dwa podgatunki P. rubra[2][5][6][7]:

  • P. rubra cooperipiranga czerwona – południowo-zachodnie USA i północny Meksyk; zimuje w środkowym i południowym Meksyku.
  • P. rubra rubrapiranga pąsowa – wschodnie USA; zimuje od południowego Meksyku i Karaibów (rzadko) po północną część Ameryki Południowej, na południu czasami aż po północną Boliwię.

Morfologia edytuj

Długość ciała 18–20 cm. Samiec różowoczerwony. Samica oraz młode od spodu jasnożółte, z wierzchu żółtawooliwkowe, z większą domieszką barwy oliwkowej na skrzydłach, ogonie i grzbiecie. Dziób duży, jasny u obu płci, ciemniejszy po sezonie lęgowym. Jednoroczne samce podobne do samic, z plamkami lub czerwonym nalotem na piórach; dwuletnie podobne do dorosłych samców, lecz jaśniejsze, bardziej żółtawe.

Zasięg, środowisko edytuj

Lasy liściaste, szczególnie dębowe w południowej i środkowo-wschodniej części Ameryki Północnej. Zimę spędza od Meksyku na południe do środkowych terenów Ameryki Południowej.

Status edytuj

IUCN uznaje pirangę pąsową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 12 milionów dorosłych osobników[8]. Trend liczebności populacji oceniany jest jako stabilny[3].

Przypisy edytuj

  1. Piranga rubra, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Hilty, S.: Summer Tanager (Piranga rubra). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-26].
  3. a b c Piranga rubra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Steven Hilty: Family Thraupidae (Tanagers). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, David A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 16: Tanagers to New World Blackbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 311. ISBN 978-84-96553-78-1. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Cardinals, grosbeaks and (tanager) allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-26]. (ang.).
  6. Denis Lepage: Piranga pąsowa (Piranga rubra) (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2013-07-09].
  7. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Cardinalidae Ridgway, 1901 - kardynały - Cardinals, grosbeaks and allies (wersja: 2019-05-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-26].
  8. Summer Tanager Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-07]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne edytuj