Piscomantis peruana

gatunek owada

Piscomantis peruanagatunek modliszek z rodziny Thespidae i podrodziny Thespinae. Jedyny gatunek rodzaju Piscomantis.

Piscomantis peruana
(Beier, 1935)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

modliszki

Rodzina

Thespidae

Podrodzina

Thespinae

Plemię

Thespini

Rodzaj

Piscomantis
Rivera et Vergara-Cobián, 2017

Gatunek

Piscomantis peruana

Synonimy
  • Galapagia peruana Beier, 1935

Gatunek ten został opisany naukowo w 1935 roku przez Maxa Beiera jako Galapagia peruana. W 2017 roku Julio Rivera i Clorinda Vergara-Cobián przenieśli go nowego rodzaju Piscomantis. Nazwa rodzajowa pochodzi od wyrazów pisco – trunku narodowego Peruwiańczyków – i mantis oznaczającego w grece „wieszczkę”[1].

Modliszka o ciele długości od 20 do 25 mm, ubarwionym od jasno- do ciemnobrązowego, a czasem szarawobrązowo. Głowa jej cechuje się prostym do lekko wypukłego ciemieniem i dobrze rozwiniętymi wzgórkami jukstaokularnymi stożkowatego kształtu, wznoszącymi się ponad ciemię i górne krawędzie oczu złożonych. Krótkie i zwarte przedplecze ma drobno ząbkowane boczne krawędzie i wykształcone nabrzmiałości nadbiodrowe. U samic przedplecze zbudowane jest tężej niż u samców. Biodra odnóży przednich są dłuższe od metazony przedplecza, a ta z kolei jest 1,3 raza dłuższa od jego prozony. Uda przednich odnóży mają 4 kolce grzbietowe, 8–10 przednio-brzusznych i 4 tylno-brzuszne. Kolce na przednich goleniach mają słabe mikropiłkowanie na spodnich krawędziach. 5 lub 6 kolców przednio-brzusznej serii na przednich goleniach podzielonych jest na dwie grupy, z których pierwsza zawiera 2–3 bardzo małe kolce proksymalne, a druga obejmuje 3 znacznie większe kolce dystalne. Kolców tylno-brzusznych jest na omawianych goleniach od 1 do 3 i są one położone odsiebnie. Samice są bezskrzydłe, natomiast samce mają dwie pary skrzydeł. Skrzydła przednie są wąskie, przezroczyste, szaro przydymione z rozproszonymi ciemnymi kropkami wzdłuż żyłek podłużnych i komórek, a często także z przyciemnionymi punktami zaczepienia żyłek poprzecznych. Bezbarwne i przejrzyste skrzydła tylnej pary mają co najwyżej kilka ciemnych kropek u krawędzi kostalnej. Smukły, walcowaty odwłok ma drobne wyrostki pośrodkowe na tergitach[1].

Owad neotropikalny, endemiczny dla Peru, znany z regionów: Ancash, Ica i Lima. Zamieszkuje zachodnie stoki środkowych Andów i przyległe tereny nizin pacyficznych[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c Julio Rivera, Clorinda Vergara-Cobián. A checklist of the praying mantises of Peru: new records, one new genus (Piscomantis gen. n.) and biogeographic remarks (Insecta, Mantodea). „Zootaxa”. 4337 (3), s. 361–389, 2017. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4337.3.3.