Piszcz, jeśli wiesz co zrobiłem w ostatni piątek trzynastego

Piszcz, jeśli wiesz co zrobiłem w ostatni piątek trzynastego (tytuł oryginalny Shriek If You Know What I Did Last Friday the Thirteenth) – amerykański film fabularny (komedia) z 2000 roku, który jest parodią popularnych horrorów – głównie slasherów, takich jak Krzyk, Koszmar minionego lata, Piątek trzynastego czy Halloween. Film przeznaczono do dystrybucji domowej.

Piszcz, jeśli wiesz co zrobiłem w ostatni piątek trzynastego
Shriek If You Know What I Did Last Friday the Thirteenth
Gatunek

komedia
horror

Data premiery

17 października 2000

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

86 minut

Reżyseria

John Blanchard

Scenariusz

Sue Bailey,
Joe Nelms

Główne role

Majandra Delfino,
Harley Cross,
Tiffani Thiessen,
Tom Arnold,
Julie Benz,
Simon Rex,
Danny Strong,
Coolio,
Shirley Jones

Muzyka

Tyler Bates

Zdjęcia

David Miller

Scenografia

Brian F. McCabe

Kostiumy

Merrie Lawson

Montaż

Richard LaBrie

Wytwórnia

Endless Entertainment Inc.
Rhino Films
Sea Dragon Ltd.
The Funny One LLC

Dystrybucja

USA Network,
Lions Gate Films Home Entertainment

Fabuła edytuj

Zostaje zabita Screw (Aimee Graham) – młoda, niegrzesząca rozumem dziewczyna. Wkrótce szczęście odwraca się także od grupki nastolatków, uczniów prowincjonalnego Bulimia Falls High School. Młodzi, w szczególności buntownicza Martina (Majandra Delfino), chcą zejść z drogi cieszącemu się złą sławą zbrodniarzowi, co nie jest łatwe, bowiem psychopata zna sekret, który połączył grupę minionego lata. Martina będzie musiała wykazać się intelektem, jeśli zechce ujść z życiem ze śmiertelnej gry. Musi też uratować przyjaciół, którzy nie przejawiają jakiejkolwiek objawy posiadania komórek mózgowych. Jakby problemów było mało, w mieście zjawia się natrętna dziennikarka Hagitha Utslay (Tiffani Thiessen), chcąca za wszelką cenę wzbogacić się na niecodziennym wydarzeniu.

Parodie edytuj

Zasady edytuj

W klimakterycznym momencie filmu główna heroina, Martina, burzy czwartą ścianę, tłumacząc pozostałym bohaterom, iż biorą oni udział w sytuacjach rodem z filmowej parodii. Podobnie jak w trylogii Wesa Cravena Krzyk tłumaczono zasady horroru, tak w tym filmie Martina wyjaśnia reguły, którymi rządzą się filmy parodystyczne.

Te reguły to:

  1. Wyolbrzymiać wszystko.
  2. Akceptować, że absurd jest logiką.
  3. Gagi podtekstów seksualnych zawsze są śmieszne (szczególnie z głupkowatym podkładem muzycznym).
  4. Nieograniczona absurdalność.
  5. Nie ma żadnych świętości
  6. Wspominaj i wytykaj rażące oczywistości.
  7. Uwieczniaj bolesne stereotypy.
  8. Nie zrobisz udanej parodii bez sztucznego, żenującego zakończenia.

Linki zewnętrzne edytuj