Pośniadkowate[1] (Xylomyidae) – rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich i nadrodziny Striatomyoidea. Obejmuje ponad 130 opisanych gatunków. Larwy występują pod korą martwych drzew.

Pośniadkowate
Xylomyidae
Verrall, 1901
Okres istnienia: barrem–dziś
125.77/0
125.77/0
Ilustracja
Solva marginata
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

Infrarząd

Stratiomyomorpha

Nadrodzina

Striatomyoidea

Rodzina

pośniadkowate

Synonimy

Solvidae

Opis edytuj

Owady dorosłe edytuj

 
Schemat użyłkowania skrzydła pośniadkowatych
 
Solva pallipes

Muchówki o ciele długości od 4 do 14 mm i różnorodnym ubarwieniu[2]. Niektóre gatunki przypominają pokrojem ciała gąsienicznikowate[3][2]. Głowa o nagich oczach rozmieszczonych dychoptycznie u obu płci[2][4], nadustek ma płaski do stożkowato wydłużonego, głaszczki dwuczłonowe i ku górze odgięte, a aparat gębowy krótki i z mięsistym labellum. Czułki składają się zwykle z krótkich nóżek i trzonka oraz rozmaicie wykształconego, 7–8-członowego biczyka[2].

Tułów o nagich: przodzie śródtułowia i śródtarczki, hyposcutellum, zatarczce i zwykle pteropleuronie, a przedpiersiu zlanym z propleurami w mostek zabiodorwy[5]. Tułów zaopatrzony jest w tarczkę o zaokrąglonym wierzchołku. Umiarkowanej długości skrzydła mogą być od przezroczystych do lekko przydymionych, ale nigdy nie mają wzoru barwnego[2]. Ich użyłkowanie charakteryzuje się rozwidloną żyłką radialną r4+5, żyłką r5 zakończoną w okolicy wierzchołka skrzydła, zamkniętą przed krawędzią skrzydła komórką medialną M3 i wydłużoną, zamkniętą przed brzegiem skrzydła komórką kubitalną Cu2[3][2]. Na środkowych goleniach występują po dwie, na tylnych po jednej lub dwóch ostrogach. Przednie golenie nie mają ich wcale[2].

Odwłok jest mniej więcej tak szeroki jak tułów[2], składa się z 7 widocznych segmentów[3], a pierwszy jego tergit jest najczęściej w dużej części błoniasty. Samice mają dwie spermateki[2].

Stadia rozwojowe edytuj

Larwy mają ciało spłaszczone grzbietobrzusznie, o oskórku stwardniałym, wskutek wysycenia węglanem wapnia. Głowa ma trójczłonowe czułki, dobrze rozwinięte oczy, a na przedzie silnie zesklerotyzowany ryjek. Od larw lwinkowatych wyróżniają się m.in. płytką tentorialną niezrośniętą ze szkieletem gardzieli[3].

Poczwarki pozostają otoczone ostatnią wylinką larwalną, która nie tworzy jednak bobówki[3].

Biologia i ekologia edytuj

Postacie dorosłe bywają łowione do pułapek Malaise’a[2]. Larwy występują pod korą martwych drzew[3][2].

Systematyka i występowanie edytuj

Rodzina ta została wprowadzona przez George'a Henry'ego Verralla w 1901 roku. Stanowi grupę siostrzaną dla lwinkowatych[4][2]. Do 2011 roku opisano 138 gatunków współczesnych, zgrupowanych w ponad 4 rodzajach[6][4]. Ponadto znane są 3 rodzaje wymarłe, znalezione w pochodzących z barremu i cenomanu bursztynach[7][8].

Należą tu rodzaje[6][4][7]:

W Polsce stwierdzono 2 gatunki[9] (zobacz: pośniadkowate Polski).

Przypisy edytuj

  1. Andrzej Palaczyk: Xylomyia maculata (Meigen, 1804). [w:] Polska Czerwona Księga Zwierząt. Bezkręgowce [on-line]. Instsytut Ochrony Przyrody PAN, 2004-2009. [dostęp 2015-12-01].
  2. a b c d e f g h i j k l Norman E. Woodley: Xylomyidae (Xylomyid Flies). W: Manual of Central American Diptera. Vol. 1. Brian Victor Brown (red.). Ottawa: NRC Research Press, 2009. ISBN 978-0-660-19833-0.
  3. a b c d e f Przemysław Trojan: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 22 – Striatomyidae. Warszawa: PWN, Polski Związek Entomologiczny, 1963.
  4. a b c d D. A. Fachin, D. D. S. Amorim. Taxonomic revision of the Neotropical genus Arthropeina Lindner, 1949 (Diptera: Xylomyidae). „Zootaxa”. 3827 (2), s. 231-257, 2014. 
  5. Ding Yang, Akira Nagatomi. The Xylomyidae of China (Diptera). „South Pacific Study”. 14 (1), s. 1-84, 1993. 
  6. a b Thomas Pape, Vladimir Blagoderov, Mikhail B. MOstovski, Order Diptera Linnaeus, 1758, [w:] Zhi-Qiang Zhang (red.), Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, ''[w:] „Zootaxa”'', wyd. 3148, 2011, s. 222-229 [dostęp 2015-12-01].
  7. a b D.A. Grimaldi, J.M. Cumming. Taxonomic names, in Brachyceran Diptera (Insecta) in Cretaceous ambers, Part IV, significant new Orthorrhaphous Taxa. „ZooKeys”. 148, s. 293-332, 2011. 
  8. David A. Grimaldi. Diverse orthorrhaphan flies (Insecta: Diptera: Brachycera) in amber from the Cretaceous of Myanmar: Brachycera in Cretaceous amber, part VII. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 408, s. 1-131, 2016. American Museum of Natural History. 
  9. Artur Skitek. Pierwsze stwierdzenie Xylomya maculata (MEIGEN, 1804) oraz nowe stanowiska Solva marginata (MEIGEN, 1820) na Nizinie Wielkopolsko-Kujawskiej (Diptera: Xylomyidae). „Dipteron”. 31, s. 32-36, 2015.