Podsilnia – liczba tzw. nieporządków zbioru skończonego, gdzie „nieporządkiem” nazywa się każdą permutację bez punktów stałych wspomnianego zbioru[1][2]. Po raz pierwszy wzory opisujące nieporządki pojawiają się w pracach Eulera i Bernoulliego; podsilnia z nieujemnej liczby całkowitej jest równa permanentowi macierzy z zerami na głównej przekątnej i jedynkami poza nią stopnia równego wspomnianej liczbie.

W przypadku zbioru -elementowego, gdzie jest nieujemną liczbą całkowitą podsilnia oznacza więc liczbę takich rozmieszczeń piłeczek, z których każda przypisana jest do jednej z urn, że żadna z piłeczek nie trafiła do „swojej” urny. Podsilnia dla liczb wynosi odpowiednio przy czym funkcja ta rośnie w podobnym tempie do silni, np. [3] Liczba jest jedyną liczbą, która jest równa sumie podsilni swoich cyfr:

Definicja edytuj

Podsilnię definiuje się rekurencyjnie jako funkcję   zbioru nieujemnych liczb całkowitych w siebie, która spełnia

 

bądź po derekursywacji, za pomocą wzoru

 

gdzie   oznacza zwykłą silnię.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. „Illustred Dictionary of Mathemathics”, Librarie du Liban, 1990 (wersja polska: wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo we Wrocławiu Sp. z o.o.).
  2. OEIS: A000166.
  3. Zachodzi   dla   (zob. granica ciągu i asymptotyczne tempo wzrostu).