Pogórze Ciężkowickie

Pogórze Ciężkowickie (513.62) – mezoregion geograficzny w południowo-wschodniej Polsce. Wchodzi w skład Pogórza Środkowobeskidzkiego.

Pogórze Ciężkowickie
Ilustracja
Skamieniałe Miasto w Ciężkowicach
Mapa regionu
Megaregion

Region karpacki

Prowincja

Karpaty Zachodnie

Podprowincja

Zewnętrzne Karpaty Zachodnie

Makroregion

Pogórze Środkowobeskidzkie

Mezoregion

Pogórze Ciężkowickie

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska
woj. małopolskie
woj. podkarpackie

Topografia edytuj

Od zachodu sąsiaduje z Pogórzem Rożnowskim (oddziela je rzeka Biała), od wschodu z Pogórzem Strzyżowskim (oddziela je rzeka Wisłoka). Od północy graniczy z Płaskowyżem Tarnowskim, do którego opada wyraźnym progiem Góry św. Marcina (około 150 m względnej różnicy wysokości, 384 m n.p.m.). Od południa opada do Kotliny Jasielsko-Krośnieńskiej[1]. Wierzchowina osiąga wysokość 320-440 m n.p.m. Najwyższym wzniesieniem jest Liwocz (562 m n.p.m.). Inne wybitniejsze wzniesienia to: Brzanka (534 m), Gilowa Góra (508 m), Kokocz (441 m)[2]. Powierzchnia regionu wynosi około 740 km²[1].

Opis regionu edytuj

W budowie geologicznej wyróżniają się dwie odrębne serie geologiczne: sfałdowany flisz serii śląskiej i pokrywa czwartorzędowa. Obszar ten zbudowany jest głównie z piaskowców i zlepieńców ciężkowickich. Środowisko przyrodnicze przekształcone w dużym stopniu w wyniku działalności człowieka[1]. Na najlepiej zachowanej części regionu utworzono Ciężkowicko-Rożnowski Park Krajobrazowy i kilka rezerwatów przyrody[2]:

Największymi miastami regionu są: Jasło, Tuchów, Pilzno, Biecz, Ciężkowice.

Zabytki edytuj

Na Pogórzu Ciężkowickim znajdują się cenne obiekty zabytkowe i historyczne:

Przypisy edytuj

  1. a b c Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  2. a b Pogórze Ciężkowickie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2005. ISBN 83-89165-37-6.