Poitou (pol. hist. Piktawia[1]) – kraina historyczna w zachodniej Francji, na terenie współczesnych regionów Poitou-Charentes (departamenty Vienne i Deux-Sèvres) oraz Kraj Loary (departament Wandea), położona nad Oceanem Atlantyckim.

Flaga Poitou
Poitou na tle Francji

Historyczną stolicą krainy było Poitiers, a innymi ważniejszymi miastami – Niort, La Roche-sur-Yon oraz Châtellerault.

Nazwa krainy pochodzi od zamieszkujących ją w starożytności galijskiego plemienia Piktawów. W V wieku zajęte przez Wizygotów, Poitou w 507 roku w wyniku bitwy pod Vouillé przeszło we władanie Franków. W 732 roku pod Poitiers rozegrała się bitwa z Arabami. Od 778 roku obszar ten był własnością hrabiów Poitiers. Kraina była miejscem walk pomiędzy Francuzami a Anglikami (m.in. bitwa pod Poitiers w 1356 roku), pod panowaniem których znajdowała się na przełomie XII i XIII wieku, a następnie w latach 1360-1375. W XVI wieku, w czasach wojen religijnych zdominowana przez hugenotów kraina[2] była teatrem intensywnych walk, m.in. bitwy pod Moncontour (1569). W okresie rewolucji francuskiej w zachodnim Poitou rozgrywały się wojny wandejskie (1793-1800).

Przypisy edytuj

  1. Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. T. 2. Cz. 1 (M-O). Warszawa: 1809, s. 705.
  2. Poitou, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2012-10-05].

Bibliografia edytuj