Polska Partia Narodowo-Socjalistyczna
Polska Partia Narodowo-Socjalistyczna – partia narodowosocjalistyczna założona w 1934 przez adwokata Władysława Obrębskiego, zdelegalizowana w 1937.
Pod koniec 1937 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych „odmówiło zezwolenia Polskiej Partii Narodowo-Socjalistycznej na używanie odznaki w kształcie swastyki, munduru, składającego się z czapki, maciejówki zielonej, z czarnym daszkiem, bluzy sportowej, lub frencza, zapinanego na guziki z wyobrażeniem na lewym rękawie swastyki biało-czerwonej”[1].
Przywódcami PPNS byli Polacy: Władysław Obrębski, F. Ambroziak, H. Bartoszewicz, B. Kwieciński, P. Maślanka, oraz Niemcy – A. Brandt, J. Hiller, A. Kling, i V. Laus. W 1934 oddziały PPNS zorganizowano m.in. w Łęczycy, Kutnie i Radogoszczy.
Partia wydawała pismo „Swastyka”.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Zakaz odznaki i mundurów Polskiej Partii Narodowo-Socjalistycznej. „Wschód”. Nr 65, s. 15, 10 listopada 1937.
Literatura edytuj
- Olgierd Grott – Faszyści i narodowi socjaliści w Polsce, Kraków 2007, ISBN 978-83-60490-19-8.
- Jarosław Tomasiewicz – Rewolucja Narodowa. Nacjonalistyczne koncepcje rewolucji społecznej w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 2012, ISBN 978-83-64125-01-0.