Pomnik żołnierzy Armii Ludowej w Rzeczycy Ziemiańskiej

Pomnik w Rzeczycy Ziemiańskiej

Pomnik żołnierzy Armii Ludowej w Rzeczycy Ziemiańskiejpomnik znajdujący się w Rzeczycy Ziemiańskiej upamiętniający żołnierzy Armii Ludowej, którzy zginęli w latach 1942–1944[1].

Pomnik żołnierzy Armii Ludowej w Rzeczycy Ziemiańskiej
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Rzeczyca Ziemiańska

Położenie na mapie powiatu kraśnickiego
Mapa konturowa powiatu kraśnickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik żołnierzy Armii Ludowej w Rzeczycy Ziemiańskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik żołnierzy Armii Ludowej w Rzeczycy Ziemiańskiej”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik żołnierzy Armii Ludowej w Rzeczycy Ziemiańskiej”
Ziemia50°49′10,6″N 22°13′08,6″E/50,819611 22,219056

Opis edytuj

Pomnik ten znajduje się w centrum cmentarza parafialnego w Rzeczycy Ziemiańskiej. Został postawiony w czasach PRL. Upamiętnia poległych żołnierzy Armii Ludowej, którzy zginęli z walce z niemieckim okupantem w latach 1942–44. Napis głosi: „Bohaterom PPR, GL i AL. Działającym na terenie Rzeczycy Ziemiańskiej w latach 1942-1944”[2]. Na tablicy umieszczonej na pomniku wymienieni zostali: Aleksander Szymański, Władysław Skrzypek, Antoni Paleń, Wacława Marek, Feliks Kozyra, Edward Kubas, Stefan Staręgowski, Jan Płowaś, Edward Szymański, Walenty Kupiec, Jan Sender, Aleksander Ryń, Stefan Szymański, Władysław Wieprzek, Stanisław Skoczylas, Józef Srąg i Mieczysław, Edward Płowaś, Klajman, Franciszek Bielak, Pietrzyk i Zygmunt Szymański.

Kontrowersje edytuj

Część upamiętnionych żołnierzy nie zginęła w walce z Niemcami, a część dopuszczała się zbrodni na żołnierzach podziemia niepodległościowego i ludności cywilnej. Tak np. jest z Władysławem Skrzypkiem, który dopuszczał się zbrodni na żołnierzach AK i NSZ, a został zabity przez brata żołnierza NSZ. Kolejnym przykładem są Jan Płowaś, Stefan Staręgowski i Edward Płowaś, którzy zostali uduszeni powrozami przez Żydów za działalność bandy Grzegorza Korczyńskiego[3].

Przypisy edytuj