Poputczik (rus. попутчик; pol. towarzysz podróży, ang. fellow traveller) – pojęcie stworzone przez Anatolija Łunaczarskiego i rozpowszechnione w znaczeniu pejoratywnym przez Lwa Trockiego, służące do określenia rosyjskich pisarzy inteligenckich z lat 20., którzy poparli rewolucję październikową. Do poputczików, szczególnie krytykowanych przez Rosyjskie Stowarzyszenie Pisarzy Proletariackich, którego krytycy zarzucali im obcość klasową, zaliczano głównie konstruktywistów, imażynistów oraz twórców z ugrupowań artystycznych takich jak Pieriewał, Sierapionowy Bratja i LEF[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. red. Żurawski 2009 ↓, s. 204.
  2. Sergiusz Piasecki, Wiadomości, 4 listopada 1951.

Bibliografia edytuj