Portyk Malowany
Portyk Malowany (Stoa Poikile, gr. ἡ ποικίλη στοά) – portyk (gr. stoa) na agorze ateńskiej ozdobiony obrazami przedstawiającymi wielkie czyny Ateńczyków (zarówno historyczne, jak i legendarne). Od greckiej nazwy portyku pochodzi nazwa kierunku filozoficznego – stoicyzm.
Portyk został wybudowany około roku 460 p.n.e. z inicjatywy Kimona[1] i sfinansowany przez jego szwagra, Pejsianaksa[2]. Budowla znajdowała się w północnej części agory, mając służyć ochronie przed deszczem[1] i słońcem; odbywały się tam również sądy[3]. Była to zadaszona hala z dorycką kolumnadą[1], zamknięta z tyłu ścianą, którą ozdobiono obrazami przedstawiającymi wielkie czyny Ateńczyków. Nie wiadomo, czy były to freski, czy obrazy na drewnianych tablicach przymocowanych do ścian[1]. Autorami malowideł byli Polignot z Tazos, Mikon i Panajnos[4].
W czasach Pauzaniasza (II wiek n.e.) obrazy na ścianach portyku przedstawiały: bitwę pod Ojnoe, zdobycie Troi, walkę Tezeusza z Amazonkami i bitwę pod Maratonem[5][6]. Wątkiem łączącym wszystkie obrazy były zwycięstwa Ateńczyków nad historycznymi i mitologicznymi przeciwnikami. Malowidło Polignota[6] wymienione przez Pauzaniasza jako pierwsze przedstawiało ateńskich hoplitów ustawionych w szyku bojowym przed bitwą ze Spartanami. Autorem przedstawionej obok Amazonomachii był Mikon[6]. Kolejny obraz, autorstwa Polignota, przedstawiał zburzenie Troi, a także ilustrował mit o znieważeniu Kassandry przez Ajasa. Malarz ukazał zgromadzenie wodzów związane z tą sprawą, a także samych Ajasa i Kassandrę oraz inne branki trojańskie[7]. Według legendy artysta umieścił wśród nich swoją ukochaną Elpinike jako Laodike, najpiękniejszą z córek Priama[8].
Obraz przedstawiający bitwę pod Maratonem albo również był dziełem Polignota[1], albo Panajnosa[6]. Artysta ukazał jednocześnie sceny rozgrywające się w różnych fazach bitwy: wyruszających do ataku Platejczyków i Ateńczyków, następnie uciekających pokonanych Persów, wreszcie – na ostatnim planie – Greków zabijających przeciwników, którzy usiłują wedrzeć się na okręty fenickie. Wśród przedstawionych postaci znaleźli się greccy przywódcy Miltiades[9] i Kallimach oraz tragik Ajschylos, jego brat Kynegejros, któremu odcięto rękę podczas próby uchwycenia się wrogiego okrętu oraz oślepiony podczas bitwy Epizelos, a także perscy wodzowie Datis i Artafernes. Na obrazie znaleźli się również herosi Maraton, Tezeusz i Echetlos oraz Herakles i bogini Atena[10][11].
Ściany udekorowane były również zdobytymi podczas wojen tarczami i elementami uzbrojenia[12] (Pauzaniasz wymienia między innymi tarcze spartańskich jeńców pojmanych pod Sfakterią[13]).
Pod koniec IV wieku p.n.e. działalność w Atenach rozpoczął filozof Zenon z Kition, który nie będąc obywatelem, nie miał możliwości nabycia własnego budynku w mieście. Zaczął więc prowadzić wykłady i dyskusje w portyku, toteż jego szkołę zaczęto nazywać Stoą, a uczniów stoikami[14].
Portyk istniał jeszcze na początku V wieku n.e. Odwiedzający Ateny w 402 roku Synesios z Cyreny pisał w liście: jak po złożonym na ofiarę zwierzęciu pozostaje tylko skóra, po której można poznać istotę dawniej żyjącą, tak po wyniesieniu się stąd filozofii przybysz może podziwiać tylko Akademię, Liceum i Malowaną Stoę[15][16]. Z tego samego źródła wiadomo również, że w tym okresie nie było już obrazów na ścianach budowli[17].
Archeolodzy odkryli pozostałości portyku na początku lat osiemdziesiątych XX wieku[8].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Lengauer 1999 ↓, s. 153.
- ↑ Barwik 2005 ↓, s. 41.
- ↑ Bravo, Wipszycka et al. 2009 ↓, s. 422.
- ↑ Krajewski 1974 ↓, s. 398.
- ↑ Paus. ↓, I, 15, 1-3.
- ↑ a b c d Pauzaniasz: Wędrówka po Helladzie. W świątyni i w micie. przekł. i oprac. J. Niemirska-Pliszczyńska, kom. archeologiczny B. Filarska. Wrocław: Ossolineum & De Agostini, 2005, s. 58, przypis dolny. ISBN 83-04-04748-9.
- ↑ Paus ↓, I 15, 2.
- ↑ a b Barwik 2005 ↓, s. 42.
- ↑ Według czwartowiecznego mówcy Ajschinesa (Aischin. 3, 186) Miltiades osobiście zażądał upamiętnienia go w portyku, jednak najprawdopodobniej jest to tylko retoryczna figura. Ajschines, Mowy, Włodzimierz Lengauer (tłum.), Warszawa: Prószyński i S-ka (Biblioteka Antyczna), 214 (przypis dolny), ISBN 83-7337-855-3.
- ↑ Paus ↓, I 15, 3.
- ↑ Hammond 1973 ↓, s. 271.
- ↑ Bravo, Wipszycka et al. 2009 ↓, s. 399.
- ↑ Paus. ↓, I, 15, 4.
- ↑ Reale 1999 ↓, s. 327.
- ↑ Sinko 1959 ↓, s. 822.
- ↑ Barwik 2005 ↓.
- ↑ Synezjusz, (tłum. na angielski A. Fitzgerald): List 136. [dostęp 2014-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-06)]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Ajschines: Mowy. tłum. Włodzimierz Lengauer. Warszawa: Prószyński i S-ka, seria: Biblioteka Antyczna. ISBN 83-7337-855-3.
- Mirosław Barwik. Zaginione arcydzieła sztuki starogreckiej (5). W Malowanym Portyku. „Cenne, Bezcenne, Utracone”. 3/2005 (2005). ISSN 1428-6467.
- Benedetto Bravo, Ewa Wipszycka, Marek Węcowski, Aleksander Wolicki: Historia starożytnych Greków. T. II: Okres klasyczny. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2009. ISBN 978-83-235-0412-2.
- N.G.L. Hammond: Dzieje Grecji. tłum. A. Świderkówna. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973.
- Klemens Krajewski: Mała encyklopedia architektury i wnętrz. Wrocław: Ossolineum, 1974.
- Włodzimierz Lengauer: Starożytna Grecja okresu archaicznego i klasycznego. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 1999. ISBN 83-7181-083-0.
- Pauzaniasz: Wędrówka po Helladzie. W świątyni i w micie. przekł. i oprac. J. Niemirska-Pliszczyńska, kom. archeologiczny B. Filarska. Wrocław: Ossolineum & De Agostini, 2005. ISBN 83-04-04748-9.
- Giovanni Reale: Historia filozofii starożytnej. tłum. Edward Iwo Zieliński. T. 3. Lublin: Wydawnictwo KUL, 1999. ISBN 83-228-0785-6.
- Tadeusz Sinko: Zarys historii literatury greckiej. T. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.