Wikipedia

Potencjał postsynaptyczny pobudzający

Postsynaptyczny potencjał pobudzający (ang. excitatory postsynaptic potential, EPSP) – kierujący w stronę depolaryzacji potencjał stopniowany wywołany bodźcem odebranym zazwyczaj przez dendryty i ciało komórki[1]. Potencjał odebrany w ten sposób przemieszcza się w kierunku strefy wyzwalania neuronu (w interneuronach oraz w neuronach eferentnych jest to wzgórek aksonalny i początkowa część aksonu natomiast w neuronach aferentnych jest to miejsce połączenia dendrytów z aksonem). Nie każdy potencjał typu EPSP wywołuje powstanie potencjału czynnościowego:[1]

  • Bodziec podprogowy – wywołuje EPSP który nie dociera z wystarczającą siłą do strefy wyzwalania, potencjał czynnościowy nie powstaje[1].
  • Bodziec nadprogowy – wywołuje EPSP który dociera z wystarczającą siłą do strefy wyzwalania, dochodzi do powstania potencjału czynnościowego[1].
Wykres przedstawia potencjał postsynaptyczny pobudzający (wyraźna różowa linia), który doprowadza do osiągnięcia progu wyzwolenia potencjału czynnościowego (threshold) dzięki stopniowaniu. Wyblakłe różowe linie reprezentują stopniowanie potencjału w czasie (każda z osobną ma swój wkład w podwyższanie różnicy potencjału błonowego co widoczne jest jako schodek w miejscu czubka pojedynczych potencjałów).

Przeciwieństwem postsynaptycznego potencjału pobudzającego jest potencjał postsynaptyczny hamujący który prowadzi do hiperpolaryzacji błony neuronu[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Dee Unglaub Silverthorn, Beata Ponikowska (red.), Fizjologia człowieka – zintegrowane podejście, Warszawa: PZWL, 2018, s. 163–164, ISBN 978-83-200-5536-8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Potencjał_postsynaptyczny_pobudzający&oldid=69281169”