Powstanie przeciwko Sewerowi
Powstanie przeciwko Sewerowi – żydowskie powstanie w 197 roku na tle wewnętrznych konfliktów religijnych, gdy cesarzem rzymskim był Septymiusz Sewer.
| Walki rzymsko-żydowskie | |||
 Moneta z wizerunkiem Septymiusza Sewera | |||
| Czas |
197 n.e. | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Judea | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Rzymian | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
W latach 197–199 Rzymianie prowadzili wojnę z Partami. W tym czasie Samarytanie i Żydzi podnieśli bunt. Gdy Sewer wracając spod Hatry zapoznał się na miejscu dokładnie z sytuacją, siłą stłumił w Judei rozruchy wśród Judejczyków i mieszkańców Samarii, gdyż nie mógł tolerować powstań na zapleczu syryjskiego limesu zagrożonego atakiem Partów. Prawdopodobnie z tego powodu Senat nagrodził cesarza triumfem nad Żydami (Judaicum triumphum decreverat), który Sewer, ze względu na swoją chorobę, pozwolił odbyć swojemu synowi, Karakalli.
Bibliografia edytuj
- Jewish Encyclopedia: SEVERUS, LUCIUS SEPTIMIUS
- Tadeusz Kotula, Septymiusz Sewerus, Wrocław 1986, str. 51 i 117