Próba Babińskiego-Weilla

Próba Babińskiego-Weilla – stosowana w otolaryngologii i neurologii próba oceniająca w badaniu przedmiotowym pacjenta sprawność jego postawy i chodu. Podczas próby lekarz poleca pacjentowi, by ten zamknął oczy, wykonał pięć kroków do przodu i pięć w tył i następnie powtarzał tę czynność przez pół minuty, cały czas mając zamknięte oczy. Jeśli pacjent ma jednostronne wypadnięcie czynności błędnika, będzie chodził "w gwiazdę", a nie w linii prostej^[1]. Test opisali Józef Babiński i Weill w 1913 roku^[2].

Przypisy edytuj

↑ Zawroty głowy, i zaburzenia równowagi – przyczyny, diagnostyka, leczenie. W: Katarzyna Pierchała: Otorynolaryngologia praktyczna. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Tom I. Grzegorz Janczewski (red.). Gdańsk: Via Medica, 2007, s. 44. ISBN 978-83-60072-75-2.
↑ Babinski J, Weill GA. Désorientation et déséquilibration spontanée et provoquée. La déviation angulaire. „CR Soc Biol”. 74, s. 852-855, 1913.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Zawroty głowy, i zaburzenia równowagi – przyczyny, diagnostyka, leczenie. W: Katarzyna Pierchała: Otorynolaryngologia praktyczna. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Tom I. Grzegorz Janczewski (red.). Gdańsk: Via Medica, 2007, s. 44. ISBN 978-83-60072-75-2.

[2] Babinski J, Weill GA. Désorientation et déséquilibration spontanée et provoquée. La déviation angulaire. „CR Soc Biol”. 74, s. 852-855, 1913.

[1]

[2]