Próba Schwabacha
Próba Schwabacha (ang. Schwabach test) – subiektywna metoda badania słuchu polegająca na przyłożeniu wprawionego w drgania stroika do wyrostka sutkowatego kości skroniowej i określeniu czasu słyszenia dźwięku drogą kostną. Czas ten zwykle wynosi dla normalnie słyszącego ucha w przybliżeniu 20-30 sekund. Może być on też porównywany do czasu słyszenia u osoby zdrowej (np. badającego). Próba została opisana przez niemieckiego otologa Dagoberta Schwabacha (1846-1920) w 1885 roku[1].
Gdy czas słyszenia stroika u badanego jest znacząco krótszy niż u osoby zdrowej (badającego) świadczy to o czuciowym uszkodzeniu słuchu[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Schwabach D: Ueber den Werth des Rinne'schen Versuches für die Diagnostik der Gehörkrankheiten. Zeitschrift für Ohrenheilkunde, Wiesbaden, 1885, 14: 61-148.
- ↑ human ear - Hearing tests, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-06] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 61. ISBN 83-200-3244-X.
Linki zewnętrzne edytuj
- Schwabach's test w bazie Who Named It (ang.)
